อะไรกันว้ามีป๊ะป๋าบ้าSEX (12)

หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอคุณครูสมศรีอีกเลย อาจารย์บอกว่าคุณครูเขาลากิจกลับบ้านมีธุระสำคัญ มากๆๆๆๆๆ  ไม่มีใครสงสัยว่าครูหายไปไหน 
รวมทั้งผมด้วยก้ไม่ได้สงสัย เลย ว่าหายไปไหน เขาบอกว่า มีธุระกลับบ้านด่วน ผมก็เเชื่อ แอบหวังลึกๆว่าเมื่อไหรคุณครูจะกลับมา และผมจะได้เกรด 4 ทุกวิชาที่ครูสอน
ตามที่คุณครูสัญญาเอาไว้กับผม แต่ผมรอแล้วรออีก ผ่านมา สองอาทิตย์ ก็มีข่าวลือว่า คุณครูย้ายไปสอนที่โรงเรียนอีก หน้าตาเฉยเลย ผมอ้าปากค้าง ความฝันสลาย
หายไปในอากาศทันที ซวยแล้วมัยละ อุตสาห์ไม่ตั้งใจเรียนเพราะคิดว่าคุณครูจะให้เกรด สี่ ทำมัยทำแบบนี้กับผมด้ายยยยยย เกลียดคุณครูที่สุดเลย 
วันนั้นผมนั่งเรียนด้วยอารมคุกรุ่น ใครเข้าไม่ถูกทางผมกัดไม่เลี้ยง 

จนวันรุ่งขึ้น ได้มีครูคนใหม่เข้ามาสอนแทนครูสมศรี ชื่ออะไรก็จำไม่ได้ เพราะมัวแต่แย่งเม็ดแตงโมกินกับเพื่อนอยู่ เลยไม่ได้ฟัง 
แต่หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนเมื่อนานแสนนานมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดมาก เพราะต้องรีบแย่งเม็ดแตงโมกับเพื่อนก่อนมันจะหมดแล้วอดกิน
วันนั้น ผมนั่งเรียนไปพลางมองหน้าอาจารย์คนใหม่ไป เหมือนเคยเจอที่ไหนวะ หน้าคุ้นๆ จนพักเที่ยง ด้วยความหิวผมก็ไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร เสียงเด็กๆปัญญายังไม่แข็งแรง
คุยกันจนหนวกหู ติ้งต๋อง จริงๆ  ผมถือจานข้าว เดินหาโต๊ะว่างๆนั่งเพื่อที่จะกิน แต่มันเต็ม มองซ้ายมองขวา มันก็เต็ม ช่างมัน ผมเดินกลับหลัง
ไปยังโต๊ะกินข้าวของอาจารย์ เจอจารย์ใหม่กำลังนั่งกินคนเดียวเปลี่ยวหัวใจ ผมเดินเข้าไปหาและนั่งลงฝั่งตรงข้าม
แล้วก็จ้องหน้าอาจารย์คนนั้น จ้อง แล้วก็จ้อง จนครูเขาทำหน้ากะอักกะอ่วน มองซายมองขวา หาตัวช่วย แต่ผมก็ยังไม่เลิกจ้อง 
ครูเขายิ้มแหะๆมาให้ผม ผมเลยหันมากินข้าวของผมต่อ ไม่สนใจคุณครู 
"นักเรียนครับ ทำมัยไม่ไปนั่งทานที่โต๊ะของนักเรียนละ" คุณครูเขาถามผม  ทำให้ผมจ้องหน้าคุณครูอีกรอบ คุณครูเริ่มหน้าเปลี่ยนสี ก่อนที่จะหันมาเล่นจ้องตากันกับผม 
นานแสนนาน จนผมเลิกสนใจและหันมากินข้าวต่อ ส่วนครูเขาเกาหัวตัวเองแกร๊กๆ ท่าทางจะงง ก็ทำมัยหน้าคุ้นๆละเหมือนเคยเจอมาก่อน 
ผมกำลังกินๆ คุณครูเขาก็ร้องขึ้นว่า "น้องต๊ะ ทางนี้ลูก" ผมหันขวับไปดู ใช่แน่นอน เพื่อนของผมเพื่อนตัวเล็กเพื่อนต๊ะ  ผมรีบลุกขึ้นจนเก้าอี้ล้มดังตึ้ง 
ก่อนจะวิ่งไปกอดเพื่อนของผมที่ทำหน้าตกใจ ก่อนจะยิ้มมาให้แล้วกอดผมตอบคืน  "โหย น้องต้น นี้เองตกใจหมดเรียนที่นี้หรอ " ผมพยักหน้าหงึกๆให้ 
ยังพูดไม่ได้ ข้าวยังเต็มปากอยู่เลย ผมพยายามกลืนข้าวลงคอ พอให้พูดออกมาได้ ผมก็บอกเพื่อนว่า 
"คิดถึง ต๊ะ จังเลย" "เหมือนกันเลย "เพื่อนตัวเล็กบอกก่อนจะลากผมว่านั่งที่เดิม กับคุณครูคนใหม่ ที่ทำตาค้าง ที่เห็นผมกับเพื่อนกอดกันกลมเกลียว 
"นี้ พ่อ ต๊ะ" เพื่อนแนะนำผมให้รู้จักกับอาจารย์ใหม่  ผมพยักหน้า ยกมือไว้ 
"พ่อนี้ น้องต้น ลูกสะใภ้พ่อในอนาคต" เพื่อนต๊ะพูดเสร็จ ผมหันควับไปมองตาเขียว  เลย จนเจ้าตัวหน้าเสีย
"ไม่เอา ต้นจะให้ ต๊ะเป็นลูกสะใภ้" ผมพูดแล้วก็กินข้าวต่อ หิวนิ มัวแต่จ้องตากันกับคุณครูมิน่าละถึงหน้าคุ้นๆพ่อน้องต๊ะนี้เอง 
หลังจากกินข้าวอิ่มหมีพีมันเสร็จแล้ว ผมถึงได้รู้ว่าเพื่อนตัวเล็กของผม เป็นพี่ผมอะ ไรว้า ตัวนิดเดียว แต่อายุมากกว่าเราอีก งง นะเนี้ย 
แล้ววันนั้นทั้งวัน ผมก็นั่งเรียนไปยิ้มไปจากที่โกรธๆ คุณครูสมศรีหายไปหมดเลยมีแต่ความดีใจที่คุรครูหายไปและพาเพื่อนผมมาให้แทน 
เลิกเรียนผมวิ่งไปหาพี่ต๊ะ ที่สนามบอล ก่อนจะพากันเล่นบอลด้วยกัน อย่างสนุกสนาน เฮฮ่า จนคุนพ่อมารับ 
"พ่อๆ คุณครูคนใหม่ที่ย้ายมาอะพ่อ เป็นพ่อของพี่ต๊ะละ " ผมบอกพ่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 
"ต๊ะใหนอะพ่อจำไม่ได้เพื่อนลูกหรอ" พ่อหันมาถามผมและหันไปสนใจถนนขับรถต่อไป 
"เพื่อนตัวเล็กไงที่คุรพ่ออะเจอที่ห้างโลตัสอะจำไม่ได้หรอ " ผมเช้าชี้ให้พ่อจำได้จะได้อวดเพื่อให้พ่อฟัง 
"อ๋อ เอ่อ ใช่ "พ่อตอบผมมา แล้วทำหน้าเครียส ก่อนจะถามผมว่า แล้วมันย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับต้นเปล่า" 
ผมยิ้มให้พ่อ แหมแสนรู้ เก่งจัง ผมพยักหน้าหงึกๆ บอกพ่อว่า " ถูกต้องแล้วคร๊าบ วันนี้อะน้องต้นยังกอดกับพี่ต๊ะที่โรงอาหารเลย โชคดีนะเนี้ย น้องต้นคิดถึง พี่ต๊ะพอดีเลย"
ผมพูดแล้วยิ้มให้พ่อ ส่วนพ่อผมหน้าบึ้งไปแล้ว ผมแกะห่อขนมออก และป้อนพ่อไปตามทาง แหยาๆเข้าปากพ่อให้พ่องับแล้วดึงออกสนุกดี 

รถวิ่งมาถึงบ้าน ผมก็รีบวิ่งเข้าบ้านไปอาบน้ำทำการบ้านก่อนจะใช้เท้ากวดๆขยะของตัวเองที่วางเกลื่อนบ้านออก มีแต่ของเล่นเต็มไปหมดเลย 
จนคุณพ่อไม่ยอมเดินมาห้องรับแขกเลย ขนาดยกคอมไปใช้ในห้องนอน เพราะผมเล่นเสียงดังคุณพ่อไม่มีสมาธิทำงาน แล้วยกห้องนั่งเล่นเป็นห้อง
เก็บของส่วนตัวของผม ผมนั่งทำการบ้านอย่างสบายอารม คุณพ่อก็เดินเข้ามา นั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วก็ยิ้มหวานมาให้ผมงงเล่น 
"น้องต้น นี้ดูนี้ เห็นมัยโรงเรียนเอกชนดีๆเลย ชุดนักเรียนสวยด้วยน้องต้นอยากเข้ามัยคุณพ่อพาไป ของเล่นเยอะแยะเลยนะ ดูนี้สิ สนามเด็กเล่น ห้องคอม ห้องสมุด
ที่มีแต่หนังสือการตูนเยอะแยะ อยากไปมัย" พ่อพูดเสร็จ ก็ยิ้มหวานมาให้ ผมรับกระดาษมาดู สวยจริงๆด้วย ชุดนักเรียนถ้าผมใส่ต้องหล่อแน่ๆผูกไท ด้วย 
ผมยิ้มให้พ่อ พ่อก็ยิ้มตอบ "อยากไปครับ น้องต้นอยากไปเรียน" ผมตอบพ่อ พ่อผมยิ้มหน้าบานเลย "แต่น้องต้นอยากอยู่โรงเรียนเดียวกับพี่ต๊ะ น้องต้น
ชอบพี่ต๊ะมากๆเลยครับ" ผมตอบพ่อแล้วทำการบ้านต่อ พ่อผมทำหน้าเศร้า ก่อนจะถามผมว่า 
"แล้วน้องต้นรัก รักพ่อ มังรึเปล่านี้" พ่อผมถามผมทำท่าจะร้องให้ ผมคิดแปบเดียวก่อนจะตอบไปว่า
"น้องต้นรักคุณพ่อนะครับ โอ๋ๆ อย่าร้องให้นะ" ผมลุกขึ้นมาปลอบพ่อ เอามือลูบหลังพ่อปอยๆ 
"ถ้างั้น รักคุณพ่อแล้ว ย้ายไปเรียนที่อื่นนะ" พ่อผมยังอ้อนต่อ ทำให้ผมลำบากใจ ก็อยากเล่นกับพี่ต๊ะนี้ ถ้าย้ายไปเรียนก็อดเจอกันอะดิ ทำไงดีละ
"คุณพ่อคร๊าบ " ผมทำเสียงอ้อนคุณพ่อ พ่อผมเงยหน้าขึ้นมามองผม 
"ผมแค่อยากเล่นกับพี่ต๊ะเองนะครับ น้องต้นไม่รักพี่ต๊ะ ไม่ชอบพี่ต๊ะ แต่แค่อยากเล่นด้วยเฉยๆ น้องต้นรักคุณพ่อคนเดียวนะครับ" ผมอ้อนพ่อแล้วมุดตัวไปนั่งบนตักพ่อ 
ส่งยิ้มหวานๆให้พ่อ  พ่อผมยิ้มตอบ " จริงๆนะไม่รักไม่ชอบเพื่อนต๊ะ แต่รักคุณพ่อคนเดียวนะ" พ่อผมพูมาแล้วยิ้ม ผมก็ยิ้มตอบ
"แล้วน้องต้นต้องไม่ทำแบบนี้ กับเพื่อนนะ "พ่อพูดเสร็จก็หอมแก้มผม  ผมก็พยักหน้า  "แล้วแบบนี้ด้วยนะ " พ่อพูดเสร็จ ก็จูบปากผม ผมก็พยักหน้าหน้าแดงๆแล้ว
"แล้วแบบนี้ด้วยนะ" พ่อพูดเสร็จก็ปลดกางเกงผมลงแล้วดูกจู๋ผม "อ่า "ผมร้องออกมา ก่อนจะตอบพ่อไปว่า "ไม่ทำครับ"
พ่ออุ้มผมไปที่ห้องนอนวางผมลง เอาโลชั่นมาทา ที่ก้นของผม กับ บิ๊ก กาจู๋ของคุณพ่อ ก่อนจะค่อยๆสอดเข้ามาในตัวผมและเริ่มขยับเบาๆ 
ให้ผมกอดพ่อแน่นๆ " อือ พ่อฮะ" ผมท้วงการกระทำของพ่อ ก่อนจะเริ่มรู้สึกดีด้วย เมื่อได้ขึ้นสวรรค์ ไปพร้อมๆกับพ่อ  "แล้วไม่ทำแบบนี้กับเพื่อนด้วยนะ" 
พ่อกระชิบบอกผมเสียงกระส่า ผมพยักหน้าตอบรับพ่อเบาๆ  ก่อนจะทิ้งกายลงบนเตียงให้พ่อขยับตัวใหม่อย่างคล่องๆ หัวสมองของผม
รับรู้ได้เพียงสัมผัสของพ่อที่ขยับไปมาที่เบื้องล่าง และทำได้แค่ส่งเสียงหวานๆออกมาให้พ่อได้ชื่นใจ และมัวเมาไปกับรสสวาทที่พ่อมอบให้ ในอีกหนึ่งวัน
จนลืมทำการบ้านที่ครูสั่ง ไปเสียสนิทเลย พ่อผมเลยโดนผมแว๊ดใส่ในตอนเช้าที่รู้สึกตัวตื่นและคิดได้ว่าลืมทำการบ้าน 
"คุณพ่อนั่นแหละ รอน้องต้นทำการบ้านให้เสร็จก่อนก็ไม่ได้ ดูดิแทบไม่ได้ทำเลย แล้วน้องต้นก็สอบได้คะแนนน้อยๆไม่ได้อ่านหนังสือ อีก น้องต้นไม่ให้คุรพ่อทำอีกแล้ว
น้องต้นจะตั้งใจเรียน" ผมบ่นให้พ่อฟังและลงจากรถไม่ยกมือไหว้ด้วย หงุดหงิด เดียวก็โดนครูหักคะแนนอีก เบื่อจังเลยวุ้ย และผมก็ยิ้มออกมา ตอนที่เห็นหน้าคุณพ่อ
ครางเสียงกระส่า หำหน้ามีความสุขก่อนจะพุบลงบนอกผม  "ยอมให้ทำอีกก้ได้"  ผมพูดแล้วเดินยิ้มเข้าห้องเรียนไปอย่างอารมดี