อะไรกันว้ามีป๊ะป๋าบ้าSEX (10)

รอพ่อมารับที่หน้าตึก ผมนั่งๆรอๆด้วยความกระวนกระวายใจ พลางแอบมองขึ้นไปบนตึกชั้นสามก็เจอครูสมศรีแกยืนทำหน้าโหดรอผมอยู่แล้ว
ผมกลืนน้ำลายอึก ก่อนจะหันมองไปรอบๆเพื่อหาตัวช่วย และแล้วก็เจอรถยนต์ที่คุ้นตามีคุณพ่อเป้นคนขับค่อยๆวิ่งเขามา 
ผมลุกขึ้นยกมือไหว้ครูสมศรีสุดที่รักของผมก่อนจพวิ่งแจ้นไปหาพ่อที่จอดรถไม่ใกล้ไม่ไกล 
"เอ่อ" ผมถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จนคุณพ่อหันมามองว่าผมเป็นอะไร 
"เป็นไงบ้างน้องต้นวันนี้เรียนหนังสือ" พ่อผมถามมาแล้วก็ยิ้ม  ให้
ผมหันไปมองแล้วก็ยื่นกระดาษคำตอบให้ พ่อดู 
พอพ่อเห็นพ่อก็ชักสีหน้าดุ แล้วถามผมว่าทำมัยวาดรูปการตูนละรู้มัยมันไม่เหมาะ" พ่อผมบ่นกลับมา

"ก็มันทำไม่ได้นี้พ่อ ครูเขาถามไรมาก็ไม่รู้คิดไม่ออกเลย" ผมตอบพ่อไปตามความจริง ยังงงไม่หาย 
พ่อหันมายิ้มให้ผมแล้วพูดว่า " ก็น้องต้นไม่ตั้งใจเรียนนี้น่า " 
"ผมก็ตอบไปว่า ผมตั้งใจนะพ่อแต่คำถามครูอะยากโครตๆ" ผมเลยเอาคำถามที่ผมแอบจดไว้ใส่กระดาษทดมาให้พ่อดู 
พ่อผมมองแล้วก็เงียบ ก่อนจะถามผมว่า"ครูให้ทำไอ้พวกนี้หรอ" ผมก็พยักหน้าตอบ 
"ที่จริงวันนี้นะพ่อ คถณครูเขาบอกต้นให้ไปสอบแก้ที่ห้องประชุมชั้นสามตอนเลิกเรียนด้วยละ แต่ต้นไม่กล้าไปอะ" ผมบอกพ่อไป
"ทำมัยละพ่อผมถาม" งงว่าทำมัยผมไม่ไปสอบแก้ 
"ก็พ่อ ที่ห้องนั้นนะต้นเคยเจอคุณครูกะพี่เกมส์เขาทำอย่างนั้นกันอะ" 
"ทำอะไร "พ่อผมถามกลับ ผมมองหน้าพ่อพลางถอนหายใจทำมัยพ่อโง่แบบนี้อะแค่นี้ก็ไม่เข้า ใจ
"ก็ทำแบบที่พ่อทำกบพี่บอลแล้วก็ทำกับผมอะ" ผมบอกพ่อไปก่อนที่พ่อจะทำตาโต 
"เอ้ย จริงอะต้น "พ่อผมถามกลับมาด้วยความไม่แน่ใจ คิดว่าตัวเองหูฟาดละสิ เอ้าบอกใหม่ก้ได้
"ครับ จริงๆครับ ต้นอะเคยไปแอบดูด้วยแล้วครูเขาก็จับได้ด้วยว่าผมแอบดู"
"ถ้าคุณครูเขาเป้นผู้ชายนะต้นอะกล้าขึ้นไแสอบแก้ตัวแน่ๆแต่นี้ครูเขาเป็นผู้หญิงอะ ถ้าครูเขาให้ทำแบบพี่เกมต้นกลัวไม่กล้าทำอะไม่เคยทำ
ถ้าเป็นผู้ชายต้นก้ไม่ค่อยกลัว เพราะต้นเคยทำกับพ่อกับพี่บอลแต่ครูเขาเป้ผู้หญิงนี้" ผมบ่นให้พ่อฟังถึงความทุกข์ใจของผม 
พ่อผมหันมาทำเสียงดุ ก่อนจะพูดว่า"น้องต้น พ่อไม่ให้น้องต้นทำกับใครอีกแล้วนะพี่บอลก็ไม่ให้ทำ ทำได้กับพ่อคนเดียวเข้าใจมัย "
คุณพ่อพูดเอาแต่ใจตัวเองเสร็จ ก็บ่นกับตัวเองเบาๆแต่ผมได้ยิน "หน่อยคิดจะงานลูกกุหรอฝันไปเถอะ                                                                                                                                          
หลังจากที่คุณพ่อขับรถพาผมมาถึงห้างโลตัดเสร็จ 
และผมก้ได้กันดั้มตัวใหม่ล่าสุดที่ผมเห็นทางทีวีเมื่อสองอาทิตยืก่อนมาไว้ในครอบครอง 
ผมก้เดินตามก้นคุรพ่อต้อยๆ ไปหาชื้อของกันเดินไปเดินมาผมก็พบกับบุคคลน่าสังสัย
ที่ผมคับคล้ายคับคาว่าผมเคยเจอที่ไหนก่อนที่ผมจะยิ้มออกมา ผมวิ่งตึกๆเข้าไปหาเจ้าเพื่อนตัวเล็กที่ผมคิดถึง
"เพื่อนต๊ะ" ผมร้องออกมาดังๆ จนเจ้าของชื่อสะดุ้งก่อนจะหันกลับมาแล้วก็ยิ้มจนตาหยี่ให้ผม ผมละชอบจังรอยยิ้มนี้น่ารัก
"น้องต้น คิดถึงจังมาได้ไงเนี้ย" เพื่อนต๊ะพูดเสร็จก็ดึงผมเข้าไปกอดแล้วก็หอมแก้มผมไปสองฟอดใหญ่ๆทั้งแก้มซ้ายแก้มขวา 
"ต้นอะ ไม่ยอมโทรหาต๊ะเลย ต๊ะอะรอโทรศัพท์ต้นทุกวันเลยอะ"พอผะออกจากันได้เพื่อนต๊ะของผมก็ต่าว่าผมทันทีเลย 
ผมก้เลยตอบไปว่าทำเบอร์หาย ไม่กล้าบอกไปว่าไม่กล้าโทร ก็เขาไม่เคยโทรศัพท์นี้ไม่รู้จะคุยกันยังไง 
"อะเนี้ย" เพื่อนต๊ะยื่นกระดาษจดเบอรร์โทรให้ผม ผมรับมาแล้วก็ยิ้มเจี๋ยนๆให้เพราะผมจำได้หมดแล้วนี้แต่ไม่กล้าโทรเอง 
แล้วเราก็คุยกันไปคามประสาเด็ก ผมก็อวดของเล่นใหม่ของผมให้ เพื่อนผมก็ชอบๆ บอกว่าสวยดีนะ อืมน่าเล่น ตรงนี้ก็สวยอะตรงนี้ก็น่ารัก
แก้มเนี้ยก็น่าหอมๆ เพื่อนผมก็พูดพร่ำไปโดยมีผมยืนยิ้มอยู่ข้างๆมีคนมาชมของเล่นตัวเองแบบนีเจ้าของเขาก็ภูมิใจดิไม่เสียแรงที่มาชื้อ
"อะ"ผมยืนกันดั้มให้เพื่อนต๊ะ ก่อนจะบอกว่า "หอมดิแก้มอะต้นไม่หวงหรอกนี้อะ"ผมยืนกันดั้มไปตรงหน้าเพื่อน 
ให้มันหอมแก้มกังดั้มเห็นบอกว่ามันอยากหอม เพื่อผมก็ทำหน้างง ก่อนจะเอามือชี้ที่แก้มหุ่นยนต์พางมองหน้าผม ผมก็พยักหน้าตอบ
แล้วเพื่อนผมก็หัวเราะ ผมก็งง "เราบอกว่าแก้มเนี้ยอะน่าหอม" พูดเสร็จมันก้ขโมยหอมแก้มผมไปอีกที แถมยิ้มแฉ่งจนหัวใจผมจะระลายอายจัง
มะกี้คุยกันเรื่องกันดั้มดีๆก้มาบอกว่าแก้มผมน่าหอม ยิ้มภูมิใจ คุณพ่อก็ชอบหอมแก้ม แก้มผมก็น่าหอมที่สุดอยุ่แล้ว 

"น้องต้นกลับบ้านได้แล้วครับ " เสียงดุๆดังขึ้นจากข้างหลัง พอผมหันไปมองก้เจอคุณพ่อทำหน้าโหดรออยู่ หว๋าย ตายละโกรธไรเนี้ย
ผมเลยจำใจ บอกลายบายๆกับเพื่อนตัวเล้กของผมที่ยืนหน้าหดเหลือสองนิ้วยิ้มเจื่อนๆตอบมา 

คุรพ่ออุ้มผมแล้วพาผมเดินออกมาจากตรงนั้น แต่สายตาและลอยยิ้มของผมยังส่งไปหาเพื่อนตัวเล้กจนลับหายไปจากสายตาผมถึงหันกลับมาสนใจคุณพ่อต่อ 
ผมยิ้มแล้วก้หอมแก้มคนตัวโต เผื่อจะหายโกรธ ไม่รู้ผมทำอะไรผิดสงสัยเขาของเล่นให้เพื่อนเล่นด้วยแน่ๆเลยพ่อเลยโกรธ 

พ่อเอาของใส่ท้ายรถเสร้จ พ่อก็ยื่นมือมาหาผมแล้วบอกให้ผมเอาเบอร์ โทรของเพื่อนต๊ะให้คุณพ่อ ก่อนจะพาผมขับรถกลับบ้าน 
ผมนั่งตัวหดติดกับประตูรถแอบมองคุณพ่อบ่อยๆพ่อมผอารมไม่มีผมไม่ชอบเลย ทำไงดี ทำไงดี 

พอกลับมาถึงบ้านพ่อผมก็ยังอารมบ่จอย ผมก็ต้องทำตัวเป็นเด็กดี รีบไปอาบน้ำ แล้วมาทำการบ้านช้าเผื่อพ่อจะอารมดีขึ้นวันนี้ยิ่งสอบได้ 0 คะแนนอยุ่ด้วย
ทำการบ้านจนเสร็จ กินช้าวก็อิ่มพ่อผมก็ยังอารมไม่ดี ทำไงดีเนี้ย โกรธไรต้นอีกละ ผมเริ่มใจไม่ดี คิดหาวิธีง้อคุณพ่อ 

"พ่อครับ ต้นหนาวๆพ่อกอดหน่อย" ผมเดินเข้าไปอ้อนคุณพ่อที่นั่งดุทีวีอยู่ พ่อหันมามองผมก่อนจะอุ้มผมไปนั่งตัก และกอดผมไว้แต่หน้ายังบึ้งๆอยู่เลย 
ไม่ได้ผลแฮะ ต้องหาวิธีใหม่ 
"พ่อโกรธต้นหรอครับ"ผมถามพ่อพาลจะร้องให้ พ่อมองผมก่อนจะถอนหายใจ เอามือลูบหัวก่อนจะหอมแก้มผม แล้วก็ถามผมว่าคนที่ผมคุยที่ห้างอะใคร
ผมเลยตอบไปว่า เพื่อน พ่อก็ถามอีกว่าทำมัยต้องหอมแก้มกันด้วย 
ผมก็งง ไม่เห็นเป็นไรเลย "ต้นเปล่านะเพื่อนเขาหอมเองคุณพ่อก็หอมพี่บอลก็หอมไม่เห็นเป็นไรเลย" ผมตอบพ่อพางขอตัวให้อยู่ในอ้อมกอดพ่อ
แล้วพ่อก้ถามว่าบ้านเพื่อนอยู่ไหนอะไรอีกแยอะแยะ จนคุณพ่ออารมค่อยๆดีขึ้น 

"วันหลังนะ พ่อพาไปชื้อของที่อื่นดีกว่าไกลหน่อยแต่ก็ปลอดภัย " พ่อพูดเสร็จก็หอมแก้มผม 
แต่อะไรตุงๆที่ดันก้นผมนี้สิ ของพ่อแข็งแหงๆ ผมเอามือไปจับพ่อทำท่าทางสะดุ้ง ผมหันมายิ้มให้พ่อแล้วถามพ่อว่าปวดใหม 
พ่อผมก็ยิ้มแล้วบอกว่าปวดๆ ผมเลยจัดการดูดให้คุณพ่อ วันนี้ผมทำให้เองเลยคุณพ่อจะได้หายโกรธ ทำตั้งนานจนเมื่อยปากกว่าพ่อจะปล่อยน้ำให้ผมกิน
พอผมทำเสร็จพ่อก็ยิ้มหน้าบานเลย ผมดีใจจังพ่อหายโกรธและ แล้วพ่อก็พาผมไปนอน แล้วผมก็นอนดิ้นดุกดิกๆ ขยับขาไปมา 
"พ่อ ต้นเสียวพ่อ อ่า" ผมระรั๋วมือทับหัวพ่อที่ใช้ปากคาบน้องชายผม ไว้ พ่อผมหัวระก่อนจะเอนตัวลง และกอดผมไว้จนผมหลับไป