อะไรกันว้ามีป๊ะป๋าบ้าSEX(60)

เงียบ........
ทุกนาทีผ่านไปอย่างช้าๆ แต่ว่ามีแต่ความเงียบ....
กับน้องต้นที่นั่งก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองคุณพ่อ ที่ตอนนี้ นั่งกอดอกมองดูน้องต้นกับ ไอ้โย
ใครจะคิดว่า คุณพ่อจะโกรธละ เมื่อคืนก็ดูท่าทางคุณพ่อจะชอบ เมื่อเช้าก็ยังอารมดีเดินผิวปากออกมาจากห้อง หน้าตายิ้มแย้ม
ก่อนจะเรียกน้องต้นไปถามว่าใครนอนในห้อง แล้วมาตอนไหน ด้วยความอยากรู้เพราะตัวเองเมาจำอะไรแทบไม่ได้   แต่พอน้องต้นแค่บอกว่า ไอ้โยอยากให้คุณพ่อรับเป็นลูกแค่นั้นเองก็ทำหน้าอึ้งๆ
แล้วพอน้องต้นบอกว่า ไอ้โยแอบหลบออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กโดยแอบหลบอยู่ท้ายรถก็ทำหน้าตกใจ ตอนแรกน้องต้นก็ลุ้นๆอยู่ว่าคุณพ่อจะตกลงให้ไอ้โยอยู่ด้วย
แต่ดูท่าตอนนี้คงหมดหวัง ก็ดูคุณพ่อสิ ไม่รู้จะโกรธอะไรมากมาย ขนาดไอ้โยนอนฟุบบนที่นอน น้องต้นยังวิ่งเจ้นไปลากมันลงจากเตียงเข้าห้องอาบน้ำแทบไม่ทัน
ท่าทางมันน่าสงสารมากๆ เดินแต่ละก้าวทำหน้าเหมือนจะร้องให้ จะเจ็บอะไรมากมายน้องต้นยังไม่เห็นเจ็บจะเป็นจะตายเหมือนมันเลย หึ

นานหลายนาทีหลังจากที่น้องต้นทั้งอ้อนคุณพ่อสารพัด คุณพ่อก็ยังนั่งเงียบๆ เอาแต่ส่งสายตาดุๆมาให้พวกเรา ขนาดน้องต้นยังกลัวเลยแล้วไอ้โยมันจะเหลืออะไรละ
มันนั่งหน้าชีดยังกะกระดาษ ตาแดงๆพร้อมจะร้องให้ออกมาตลอดเวลา แต่น้องต้นรู้ว่า แค่ทำตัวเงียบๆแล้วทำหน้าตาน่าสงสารมากๆ ท่าให้ดีทำเหมือนจะร้องให้เอาไว้
แปบเดียว เดี๋ยวคุณพ่อก็ใจอ่อนยกโทษให้น้องต้นแน่นอน อย่างมากก็แค่โดนทำโทษบนเตียงหลายๆรอบคุณพ่อก็คงหายโกรธมัง น้องต้นที่นั่งทำตัวเป็นเด็กดีอย่างสุดๆ
ในใจเต้นตึกๆ แอบมองคุณพ่อนิดหน่อย แอบมองไอ้โยนิดๆ รอดูสถานการณ์ แต่ตอนนี้มันจะเก้าโมงครึ่งแล้วนะ การตูน์เรื่องโปรดกำลังจะฉายแล้วด้วยทำไงดีนะ

"คุณพ่อครับ คุณพ่ออย่าโกรธเลยนะ ถ้าคุณพ่อไม่อยากให้โยเป็นลูกเดี๋ยวน้องต้นไล่โยออกจากบ้านเองนะครับ"  น้องต้นพูดเสร็จ ก็ต้องร้องด้วยความเจ็บ ก็ไอ้โย
นะสิเอากำปั้นทุบหลังน้องต้นซะดัง ตุ๊บ เลย เจ็บๆแสบๆ พอน้องต้นหันไปมองมันมันก็ทำหน้าตาเหมือนกับว่าจะจับน้องต้นหักคอยัดลงโถส้วมซะให้ได้ อะไรว้า
น้องต้นอุตสาหวังดี กลัวมันโดนคุณพ่อของน้องต้นตี จะให้ไปดีๆจะได้ไม่เจ็บตัวยังมาทำร้ายน้องต้นอีก ใช้ไม่ได้จริงๆ

เสียงโชฟาดังยวบเพราะคุณพ่อ ลุกขึ้น น้องต้นแอบดีใจเดี๋ยวพอคุณพ่อไปแล้วจะได้ดูการตูน คุณพ่อเดินไปหลังบ้าน น้องต้นรีบลุกขึ้นจากโชฟาคว้ารีโหมดทีวีมาถือ
หยิบเอาหมอนพิงหลังมากอด กำลังจะกดเปิดทีวีอยู่รอมร่อ คุณพ่อกับเดินเข้ามาอีกที จนน้องต้นต้องรีบวางรีโหมดทีวีลงแทบไม่ทัน แล้วนั่นอะ คุณพ่อถือไม้บรรทัดมาด้วย
เอามาทำอะไรกัน

"น้องต้น ถอดกางเกงออกแล้วเดินมาหาพ่อ" เสียงคุณพ่อพูดดุๆ แต่ว่าให้น้องต้นถอดกางแกงทำมัยละเนี้ย ไอ้โยยังนั่งอยู่ข้างๆเลยนะ น้องต้นก็อายมันนะสิ
"พ่อบอกให้ถอดกางเกงแล้วเดินมานี้" เสียงของคุรพ่อร้องบอกมาอีกที ทำให้น้องต้นที่ไม่เข้าใจว่าคุรพ่อจะให้ถอดกางแกงทำมัย จำใจต้องยอมถอดกางแกง
ตามคำสั่งคุณพ่อแต่โดยดี พอถอดกางแกงเสร็จก็เดินไปหาคุณพ่ออย่าง งง คุณพ่อรวบตัวน้องต้นให้นอนบนขาคุณพ่อ ทำให้ตัวของน้องต้นพาดอยู่บนขาคุณพ่อ
แล้วให้นอนอย่างนี้ทำมัยอ่า  น้องต้ยยังคิดไม่เสร็จ ก็ต้องสะดุ้งด้วยความเจ็บเมื่อไม้บรรทัดในมือคุณพ่อฟาดลงบนก้นของน้องต้นเสียงดัง
"โอ้ย คุณพ่อตีน้องต้นทำมัย" น้องต้นร้องบอกคุณพ่อและพยายามที่จะยันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่โดนคุณพ่อจับกดไว้แล้วฟาดไม้บรรทัดลงมาที่ก้นน้องต้นอีกที
"โอ้ย คุณพ่อ น้องต้นเจ็บ อย่าตี อย่าโอ้ย คุณพ่อพอแล้วไม่เอาอย่าตี คุณพ่อ" น้องต้นต้องร้องบอกคุรพ่อเสียงหลงที่อยู่ๆคุณพ่อก็มาตีน้องต้นเอาตีเอาตีเอาแบบนี้
"อือๆ อย่า น้องต้นยอมแล้วอย่าตีนะ คุณพ่ออือๆ" น้ำตาน้องต้นไหลออกมาพร้อมเสียงสะอื้น พลางขอร้องคุณพ่อไม่ให้ตีน้องต้น ก็น้องต้นโดนฟาดมาเป็นสิบๆไม้แล้ว
ก้นน้องต้นเจ็บไปหมดเลยคุณพ่อก็ยังไม่เลิกตี


"คุณน้าครับ อย่าตีน้องต้นเลยครับ ผม อือ ผมไม่อยู่ก็ได้ แต่อย่าตีน้องต้นเลยนะ อือ"

เสียงของไอ้โยดังขึ้น มันสะอื้นร้องให้ด้วยอีกคนที่เห็นน้องต้นโดนตี น้องต้นยังไม่รู้เลยว่าทำมัยอยู่ดีๆน้องต้นถึงโดนตีแบบนี้ด้วยซ้ำ ได้แต่ร้องให้น้ำมูกไหลน้ำตาไหลอยู่แบบนี้

"ยังไม่ถึงเวลา น้องต้นต้องโดนทำโทษ รอให้โดนตีครบก่อน เพิ่งตีได้ 25 ทีเองเหลืออีก 25ที" เสียงของคุณพ่อบอกกับไอ้โย ที่พอน้องต้นพังแล้วก็ต้องตกใจ
นี้น้องต้นต้องโดนตีอีก25ทียังหรอ พอคิดได้น้องต้นก็เริ่มดิ้นจะหนีแล้วเรื่องอะไรจะอยู่ให้โดนตีเยอะขนาดนั้นเล่า

"โอ้ย คุณพ่อน้องต้นเจ็บ พอแล้ว น้องต้นเกลียดคุณพ่อแล้วด้วย" เสียงของน้องต้นร้องดังๆใส่คุณพ่อ แล้วก็พยายามที่จะแย่งไม้บรรทัดจากมือคุณพ่อ คุณพ่อยอมปล่อยมือ
จากไม้บรรทัด ให้น้องต้นถือไว้แต่
"อย่าพูดคำว่าน้องต้นเกลียดคุณพ่อ ให้คุณพ่อได้ยินอีกครั้งนะน้องต้น"เสียงคุณพ่อพูดลอดไรฟันออกมาและส่งสายตาดุๆมาให้ ทำเอาน้องต้นรู้สึกกลัวมากๆเลย
แล้วฝ่ามือหนาๆของคุณพ่อก็ฟาดลงมาที่ก้นของน้องต้นแทนไม้บรรทัด

"อือๆ อือๆ" เสียงร้องให้ของน้องต้นที่ตอนนี้ได้แต่กัดฟันแน่นสองมือกำเข้าหากันแน่น ร่างกายสะดุ้งทุกครั้งที่โดนฝ่ามือฟาดลงมา น้องต้นรู้สึกกลัวมากๆ
ไม่กล้าร้องโวยวายกับคุณพ่อ ได้แต่ทนเจ็บแล้วก็ร้องให้เงียบๆ จนคุณพ่อเลิกตีน้องต้น เมื่อฟาดน้องต้นครบ 50 ที ตามที่บอก คุณพ่อค่อยๆพยุงน้องต้นให้ยืนขึ้น
ก่อนจะค่อยๆใส่กางเกงคืนให้ แล้วเอามือมาเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มให้น้องต้น แต่น้องต้นหันหน้าหนีคุณพ่อ น้องต้นไม่อยากมองคุณพ่อ น้องต้นโกรธคุณพ่อมากๆที่สุดเลย
น้องต้นล้มตัวลงนอนบนโซฟายังคงร้องให้อย่างหนัก ส่วนคุณพ่อเดินไปนั่งที่โซฟาอีกตัวหนึ่ง

"ส่วนน้องโย ก็ถอดกางแกงออกซะแล้วเดินมานี้" เสียงของคุณพ่อร้องดังขึ้นส่วนน้องต้นได้แต่ร้องให้เงียบๆแต่เสียงดังคนเดียวไม่ได้สนใจว่าใครจะโดนตีมากน้อยเท่าไร
แค่นี้น้องต้นก็เสียใจจะแย่แล้ว

..................

เมื่อเช้าผมนอนหลับบนเตียงดีๆ จู่ๆก็โดนน้องต้นลากลงจากเตียงจับยัดเข้าห้องน้ำให้อาบน้ำทั้งๆที่ผมยัง งงอยู่เลยว่าจะรีบมาปุกผมให้ตื่นนอนทำมัยแต่เช้า แต่พอได้รับคำตอบว่า
คุณพ่อพลกำลังโกรธ แค่นั้นแหละผมก็ใจหายใจคว้ำ หายใจไม่ทั่วท้อง มันรู้สึกเกร็งๆแล้วก็ตื่นเต้น จนหัวใจดวงน้อยๆของผมเต้นตุ๊บๆแทบหลุดออกมาจากอกข้างซ้ายของผม
แล้วผมก็โดนสอบสวนเรื่องที่แอบหนีออกมาจากสถาณสงเคราะห์ และเรื่องที่ผมแอบสลับตัวกับน้องต้นเมื่อคืนซะจนผมไม่รู้จะอธิบายยังไง นั่นก็ยังพอทนผมก็คิดเอาไว้แล้วว่าแผน
งี่เง้าของเพื่อนผมคนนี้มันคงจะไม่มีวันสำเร็จหรอก มันหลอกให้ผมไปนอนกับพ่อมันฟรีๆอะดิ แล้วเรื่องที่ผมรับไม่ได้มากที่สุดก็คือภาพตรงหน้าผมนี้แหละ
ผมเกิดมาตั้งนานเคยโดนทำโทษมาก็เยอะ แต่ยังไม่เคยเห็นพ่อคนไหนตีลูกตัวเองได้โอเวอร์และน่ากลัวมากขนาดนี้ (ที่จริงพ่อพลเขาก็ไม่ได้ฟาดอะไรรุนแรงมากมายหรอกนะ
แต่ว่าไอ้เสียงร้องยังกะควายโดนเชือดของเพื่อนผมนี้สิผมว่ามันร้องเวอร์เกิดไปหน่อยแหะ พี่เลี้ยงที่สถาณสงเคราะห์ฟาดแต่ละทีแรงกว่านี้เป็นสิบเท่า) จนผมอดสงสารมันไม่ได้
จนต้องพูดขอให้ พ่อพลของน้องต้นหยุดตีน้องต้นผมไม่อยากเห็นเพื่อนโดนตีมากไปกว่านี้แล้ว แต่พ่อพลเขาก็ปฏิเสษคำขอของผมโดยบอกว่าจะต้องตีน้องต้นให้ครบ 50 ที
พอน้องต้นได้ยินว่าตัวเองจะต้องโดนตีอีกเยอะมันก็เริ่มสู้ และพูดคำบางคำที่มันไม่สมควรพูดออกมา คำที่มันพูดว่ามันเกลียดพ่อของมันเอง พอมันพูดจบประโยคนั่นเท่านั้นแหละ
พ่อพลก็เหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน จากที่มันจะโดนดีเบาๆมันกับโดนฟาดซะเกือบเต็มแรงจนก้นเล็กๆของมันแดงเถือกไปหมด ส่วนเพื่อนผมมันคงรู้ตัวว่ามันพลาดอะไรไปสักอย่าง
มันถึงหยุดโวยวายและยอมโดนตีอย่างเงียบๆ  แต่ผมรู้นิสัยอย่างมันโกรธแล้วโกรธนานตามปกติถ้ามันไม่ได้โกรธมากแค่เอาอะไรมาล่อมันนิดหน่อยมันก็จะยอมคืนดีด้วยง่ายๆ
ผมทนนั่งดูน้องต้นโดนตีด้วยความสงสารจนพ่อของมันตีครบ 50 ทีนั่นแหละ ผมถึงได้หายใจทั่วท้อง  หลังจากที่พ่อพลเขาจัดการน้องต้นเสร็จจนเอามันนอนบนโซฟาเสร็จนั้นแหละ
เขาถึงหันมาพูดกับผมด้วยประโยคที่ผมฟังแล้วหัวใจแทบวาย

"ส่วนน้องโย ก็ถอดกางแกงออกซะแล้วเดินมานี้"  ผมได้ยินแล้วสะดุ้งเฮือก อะไรวะผมจะโดนตีด้วยหรอเนี้ย แค่เมื่อคืนกับเมื่อเช้าผมก็ยังเจ็บก้นไม่หายเลยนะ ยังจะมาโดนตีอีกหรอ
เรื่องอะไรละ โดนตีไปใช่ว่าผมจะได้อยู่ที่นี้สักหน่อย เจ็บตัวฟรีๆสิไม่ว่า พอคิดเสร็จ ผมก็ลุกขึ้นจ้องหน้าผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาโกรธๆ โธ่เอ้ยเห็นว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วจะมารังแก
เด็กๆอย่างผมได้นะผมไม่ยอมจริงๆด้วย ว่าแล้วผมก็กำลังจะเดินหันหลังจากไป ผมตัดสินใจแล้วว่าผมไม่อยู่แล้วที่นี้ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า
"พ่อบอกให้น้องโยถอดกางแกงแล้วเดินมานี้" เสียงของเขาดังขึ้นอีกที อย่างดุๆ แต่มันทำให้หัวใจผมกระตุกอย่างแรง กับคำว่า  พ่อ ที่เขาเอ่ยออกมาก่อนหน้าที่ผมจะเดินจากไป ทำให้ผมต้องหันมามอง
เขาอีกทีอย่างไม่เข้าใจ
"พ่อ บอกน้องโยถอดกางแกงออกครับแล้วมารับโทษที่พากันวางแผนไร้สาระเมื่อคืนนั้น อย่าให้พ่อต้องเดินไปหานะ"เขาพูดเสียงเย็นๆใส่ผม แต่หัวใจผมมันกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดๆ
คำว่าพ่อของเขามันทำให้ผมเหมือนกับว่าโดนมนต์สะกดให้ทำตามอย่างว่าง่าย สองมือเล็กๆของผมค่อยๆถอดกางแกงออกและเดินไปหาเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ ผมรู้สึกตื้นตันใจจนแทบจะร้องให้ดังๆอยู่แล้ว
ผมโดนจับให้นอนพาดบนขาเขาเหมือนกับน้องต้นและโดนไม้บรรทัดฟาดลงบนก้นพอให้สะดุ้ง มันเจ็บๆแสบๆแต่ก็พอทนได้ ผมกัดฟันอดทนกับความเจ็บที่ได้รับ และโดนฟาดไป 20 ที
ก่อนจะถูกพยุงให้ยืนขึน เขาค่อยๆใส่กางแกงคืนให้ ก่อนจะจ้องหน้าผมที่ยืนมองเขาอยู่ รอยยิ้มของเขาที่ค่อยๆยิ้มส่งมาให้ผม ทำเอาผมน้ำตาร่วงทันที มันเป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนและดูอบอุ่น
กับคำพูดอีกแค่ไม่กี่คำที่ทำเอาผมโผเขากอดเขาไว้แน่น
"เจ็บมากมัยครับ คุณพ่อขอโทษนะที่ตีน้องโย พ่อแค่อยากให้เรารู้ว่าเราทำผิดทำในสิ่งที่มันไม่สมควรไม่โกรธพ่อนะ" ผมได้แต่ร้องให้และได้แต่พยักหน้าให้พ่อของผมเบาๆ
ใช่สินะ ตอนนี้เขาเป็นพ่อของผมแล้วนิ เมื่อกี้เขาก็บอกเองว่าเขาเป็นพ่อผม นานหลายนาที่ที่ผมกอดเขาเอาไว้แน่น ผมอยากอยุ่อย่างนี้นานๆจังผมไม่อยากปล่อยมือเลยจริงๆ

ผมมองดูพ่อของผมค่อยๆดึงกางเกงของน้องต้นเพื่อนของผมลง อะ ไม่ใช่สิ ต้องน้องของผมลงสิ ก็ผมอายุมากกว่าน้องต้นนี้น่า พ่อเขาเอากระปุกยามาทาที่ก้อนแดงๆของน้องต้น
มือใหญ่ๆค่อยๆลูบไปมาเพื่อทายาอย่างเบาๆสายตาที่มองไปที่น้องต้นของพ่อมันเต็มไปด้วยความรักที่เด็กๆอย่างพวกผมต้องการอย่างทีที่สุดไม่ได้  พอพ่อทายาให้น้องต้นเสร็จ
พ่อก็มาทาให้ผม พ่อค่อยๆถอดกางแกงผมลง และค่อยๆทายาให้ผมเหมือนกับน้องต้น ผมได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวตั้งแต่เกิดมาวันนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย แม้ว่า
ผมจะเจ็บก้นอย่างมากมายแต่ผมกลับมีความสุขมากที่สุดในชีวิต

พ่อพลอุ้มน้องต้นที่ร้องให้จนหลับเข้าไปนอนในห้อง โดยมีผมตามไปด้วย น้องต้นนอนฝั่งซ้ายมือ คุณพ่อนอนตรงกลาง ผมนอนฝั่งขวามือ แต่พิเศษสุดผมนอนกอดคุณพ่อ
แต่น้องต้นนอนเฉยๆ เพียงไม่นานผมก็หลับไปเพราะผมยังง่วงนอนแต่ก็ตื่นเต็มตาเพราะเรื่องยุ่งๆวุ่นๆที่ผมกับน้องพากันวางแผนเอาไว้ ผมรักพ่อฮะ