“อือ”เสียงเล็กๆของน้องต้นค่อยๆดังออกมา
ความรู้สึกเจ็บจนปวดที่ท้องนี้มันอะไรกัน หิวน้ำจนคอแห้งแทบจะเป็นผง
แล้วที่นี้ที่ไหน น้องต้นพยายามที่จะมองไปรอบๆห้องนอนที่ไม่คุ้นเคย
ที่มีกลิ่นฉุนของยาที่น้องต้นไม่ชอบ เจ็บที่แขน เจ็บที่ท้องแถมยังหิวน้ำอีก
“อือ คุณพ่ออยู่ไหน” ทันทีที่คิดจะร้องให้กลับเจ็บที่ท้องจนแทบหมดสติ ทรมานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หมดหนทางที่จะดิ้นรนได้แต่นอนรอความตายแล้วอย่างนี้
“แอ็ด” เสียงประตูห้องเปิดออกทำให้น้องต้นต้องหันไปมอง ก่อนจะยิ้มออกมาทั้งน้ำตา คุณพ่อมาช่วยน้องต้นแล้ว น้องต้นอยากกลับบ้าน
“อือ คุณพ่อ” เสียงที่แหบพร่าที่น้องต้นพยายามจะเรียกคุณพ่อเสียงดังๆแต่เจ็บที่ท้องจนมันแทบจะไม่เปล่งออกมาเป็นเสียง แต่คุณพ่อรู้ว่าน้องต้นเรียกคุณพ่อ เพราะคุณพ่อเดินเข้ามาหาและหอมเบาๆที่แก้มของน้องต้น
“เป็นไงบ้างคนเก่ง”เสียงของคุณพ่อพูดออกมาและยิ้มให้
“น้องต้นเจ็บใกล้จะตายอยู่แล้ว อือ คุณพ่อ” พูดเสร็จน้ำตาก็ไหลออกมายิ่งทำให้เจ็บที่ท้องมากกว่าเดิมอีก
คุณพ่อเอามือลูบหัวน้องต้นยิ้มมาให้ ก่อนจะพูดเบาๆให้น้องต้นได้ยินว่า “ไม่เป็นไรนะคุณพ่ออยู่นี้ ไม่เจ็บนะครับไม่ร้องด้วย เดียวตาบวมไม่น่ารักนะ”คุณพ่อพูดจบก็หอมแก้มน้องต้นก่อนจะกระชิบเบาๆที่ข้างหูว่า “เดียวออกจากโรงบาลเมื่อไหรคุณพ่อจะพาไปเที่ยวสวนสนุก ไปชื้อของเล่นเยอะๆเลยนะครับ” พอน้องต้นได้ยินก็ยิ้มดีใจก่อนจะค่อยๆหยุดร้องให้ และคุณหมดก็เข้ามาดูน้องต้น เสื้อตัวสีฟ้าอ่อนๆที่น้องต้นใส่ค่อยๆถูกคุณหมอแกะออก ก่อนที่น้องต้นจะเห็นผ้าก็อตปิดแผลแปะอยู่ที่ท้องของน้องต้น แล้วคุณหมดก็ค่อยๆแกะผ้าปิดแผลออกแต่มันโครตเจ็บเลย “อือ คุณพ่อ อือ” น้องต้นกลั้นใจที่จะไม่ร้องว่าเจ็บ แต่มันเจ็บเกินไปจนเผลอร้องเรียกคุณพ่อน้ำตาแทบไหล พอผ้าปิดแผลหลุดออกที่ท้องน้องต้นมีรอยแผลยาวเกือบนิ้วอยู่ เย็บตั้ง สามเข็ม พอดูท้องตัวเองแล้วแทบเป็นลม ก่อนจะร้อง “โอ้ย เจ็บๆ พอแล้วไม่เอา อือๆ พอ” น้ำตาไหลเลย ก็คุณหมอเอาสำลีชุบน้ำยามาเช็ดเจ็บจะตาย แสบก็แสบ ท้องเป็นแผลอยู่นะแต่ทำแบบแรงเลย แล้วคุณหมอก็เอาผ้ามาปิดไว้เหมือนเดิม พอคุณหมอทำเสร็จน้องต้นจ็บแผลจนปวดตุ๊บๆ ที่ตาเลย ตาสะเทือนไปหมด ยังไม่หายเจ็บก็โดนคุณหมอค่อยๆจับน้องต้นนอนเอียงข้างก่อนจะโชวเข็มฉีดยามาให้ดู น้องต้นหน้าชีดเลยกลั้นใจสุดๆ แทบลืมหายใจเมื่อคุนหมอจิ้มเข็มเข้าที่ก้น พอคุณหมอออกไปน้องต้นนอนหอบอยู่บนเตียง เจ็บท้องจะตายมีเข็มน้ำเกลือจิ้มแขนอีกแถมยังโดนฉีดยาจนปวดก้นหนึบๆ อยากจะร้องให้ ไม่อยากอยู่โรงบาลแล้วน้องต้นอยากกลับบ้าน
ฝ่ามืออุ่นๆที่ยื่นมาลูบผมของน้องต้นและเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ พร้อมกับรอยยิ้มของคุณพ่อทำให้น้องต้นหายเจ็บ ไปได้หน่อยหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง เพราะรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ น้องต้นจับมือคุณพ่อเอาไว้แน่นๆก่อนที่จะเผลอหลับไป ทั้งๆที่ยังเจ็บไปทั้งตัวอยู่เลย
“อือ หิวน้ำ คุณพ่อ น้องต้นหิวน้ำ” น้องต้นพยายามร้องบอกคุณพ่อ หิวน้ำจะตายอยู่แล้วคอแห้งจนจะพูดไม่ได้แล้ว หิวข้าวก็หิวน้องต้นยังไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เมื่อวาน
“น้องต้นทนหน่อยนะ เดียวพรุงนี้แผลหายดีกว่านี้คุณหมอก็อนุญาตให้กินข้าวกับน้ำได้แล้วนะครับทนหน่อย” คุณพ่อบอกน้องต้นแต่มันหิวจริงๆนี้คอแห้จะตายแล้วคุณพ่อก็ไม่ยอมให้กินน้ำ กว่าจะได้กินพรุงนี้ใครจะทนได้ละ หิวจนตาลายไปหมดแล้วนะ
“คุณพ่อใจร้าย น้องต้นไม่รักคุณพ่อแล้ว น้องต้นจะกินน้ำ” ผมพยายามที่จะบอกคุณพ่อแต่คุณพ่อก็ไม่ฟังไม่สนใจน้องต้นเลย พอน้องต้นจะร้องให้คุณพ่อก็เดินหนีออกจากห้องไปเฉยเลย ในห้องที่เงียบไม่มีคนอยู่ แต่มีแก้วน้ำกับขวดน้ำตั้งอยู่ที่โต๊ะใกล้ๆเตียงที่น้องต้นนอน น้ำเป็นขวดๆเลย ใครจะว่ายังไงก็ช่างขอกินหน่อยน้องต้นไม่ไหวแล้วหิวน้ำ ร่างเล็กๆที่พอจะเริ่มขยับได้ของผมค่อยๆกาดึ๊บกาดึ๊บ ไปที่โต๊ะข้างๆเตียงนอน สองมือค่อยๆเอื่อมไปหยิบขวดน้ำพยายามอยู่นานในที่สุด ก็สำเร็จ น้องต้นหยิบขวดน้ำได้และกอดมันเอาไว้แน่นเพราะกลัวมันจะหล่น ก่อนจะค่อยๆดึบๆกลับมานอนท่าเดิมเริ่งปวดแผลหนึบๆเพราะขยับตัวไปมา ขวดน้ำค่อยๆถูกแกะฝาออกและค่อยๆจรดริมฝีปากของน้องต้น สายน้ำสะอาดจากขวดค่อยๆไหลเข้าไปในปากของน้องต้นลำคอที่แห้งผากกลับมาชุ่มชื้นด้วยน้ำที่ดื่มกินเข้าไป
“น้องต้น” เสียงตวาดจากหน้าประตูห้องของคุณพ่อ ทำน้องน้องต้นสะดุ้ง ก่อนจะรีบกินน้ำให้มากๆ ยังไม่ทันจะกินได้เยอะเท่าไรขวดน้ำก็ถูกแย่งไปจากมือของน้องต้น คุณพ่อยืนตัวสั่นทำหน้าโกรธน้องต้น ที่ตอนนี้มีนำตาไหลออกมาอาบแก้ม ก็น้องต้นหิวน้ำนี้ คุณพ่อใจร้ายไม่ยอมให้น้องต้นกินยังจะมาโกรธน้องต้นอีก
“อือ” เสียงร้องให้ของน้องต้นค่อยๆดังขึ้นแต่กับโดนคุณพ่อดุกลับมา
“ไม่ต้องมาร้อง พ่อบอกแล้วไงว่ายังกินน้ำกินข้าวไม่ได้น้องต้นทนหน่อยสิ ทำไมมาแอบกินน้ำแบบนี้ถ้าไม่หายขึ้นมาจะทำไงทำไมทำตัวงี้เง่าอย่างนี้”
“โอ้ย น้องต้นเจ็บคุณพ่อ อือ” น้องต้นร้องให้หนักกว่าเดิมก็คุณพ่อหยิกแขนน้องต้นจนเป็นรอยเลย แค่น้องต้นกินน้ำไปนิดเดียวเองทำไมต้องโกรธน้องต้นมากมายขนาดนี้ด้วย ไม่อยากเจอคุณพ่อแล้ว น้องต้นนอนหันหน้าหนีคุณพ่อไปอีกทาง น้ำตายังคงไหลออกมาก่อนที่น้องต้นจะใช้มือข้างที่ไม่มีสายน้ำเกลืออยู่เช็ดมันออก และดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง น้องต้นไม่รักคุณพ่อแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าคุณพ่อแล้วด้วย
น้องต้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันใหม่เพราะกลิ่นข้าวต้มมันส่งกลิ่นหอมลอยมาแตะจมูก จนท้องร้องจ๊อกๆ ทำให้น้องต้นต้องลืมตาขึ้นมาดูว่าใครจำกลังกินอะไร พอลืมตาขึ้นมาก็เจอคุณพ่อกำลังเป่าข้าวต้มร้อนๆในถ้วยดังฟู่ๆ น้องต้นก็เลยหันหน้าหนีไปอีกทางพร้อมๆกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอาไว้ น้องต้นยังโกรธคุณพ่อไม่อยากเจอหน้าแล้ว
“น้องต้น ตื่นยังมากินข้าวก่อนเร็วหิวรึเปล่า “ เสียงของคุณพ่อดังขึ้นให้น้องต้นได้ยินแต่น้องต้นไม่ตอบจะไม่พูดกับคุณพ่อแล้ว
“น้องต้นครับ ลุกมากินข้าวก่อนนะครับเดียวค่อยนอนต่อไม่หิวหรอเดียวคุณพ่อกินหมดก่อนนะ” คุณพ่อพูดจบน้องต้นก็ยังไม่ยอมพูดกับคุณพ่อ ตอนนี้ไม่อยากกินข้าวแล้วหิวจนเลิกหิวแล้ว
“โกรธคุณพ่อหรอครับ คุณพ่อขอโทษนะคุณพ่อแค่ตกใจเลยเผลอว่าน้องต้นไปไม่โกรธคุณพ่อนะ” คุณพ่อพูดอ้อนน้องต้นแต่
“คุณพ่อตีน้องต้น อือ” เสียงของผมดังขึ้นเพราะความน้อยใจที่โดนคุณพ่อหยิกเมื่อวาน
“น้องต้นเจ็บจะตาย คุณพ่อยังมาตีน้องต้นอีก อึก อือ” ตอนนี้น้องต้นร้องให้แล้ว จนคุณพ่อเข้ามากอดน้องต้นไว้เบาๆ และกระซิบเอ่ยคำขอโทษที่ข้างหูของน้องต้น
“นะครับนะๆดีกันนะ คุณพ่อยอมแล้วครับนะๆ” น้องต้นไม่รู้ว่าคุณพ่อทำอะไรพอน้องต้นไม่ยอมพูดด้วยก็ไปขอโทษเจ้าตัวเล็กของน้องต้นแทน นอนคว่ำไม่ได้เฉยๆหรอก ไม่งั้นไม่ยอมหรอก ก็เจ้ากางเกงของน้องต้นโดนคุณพ่อปลดออกไปแล้วอะสิ แล้วคุณพ่อก็เล่นกับเจ้าตัวเล็กของน้องต้นแทน ทั้งพูดทั้งคุยทั้งเกี่ยวก้อยกับเจ้าตัวเล็ก จนน้องต้นใจหวิวไปหมดเลย ก็คุณพ่อไปลูบๆจับมันมันก็ค่อยๆแข็งตัวอะดิ
“อะยอมคืนดีกันแล้วใช่เปล่าแข็งๆแบบนี้อะยอมแล้วใช่มัยไม่โกรธคุณพ่อแล้วใช่เปล่าครับ อย่างนี้ต้องให้ร่างวัล” คุรพ่อพูดจบก็ค่อยๆดึงหนังหุ้มลงช้าๆก่อนจะใช้ปากอุ่นๆครอบลงไป ตอนนั้นเสียวจนลืมเจ็บแผลเลย ปลายลิ้นนุ่มๆของคุณพ่อค่อยๆดูดแม้นที่เจ้าตัวเล็กของน้องต้น จนทำเอาน้องต้นต้องกัดผ้าห่มแน่นเลยไม่อยากส่งเสียงร้องออกไป ได้แต่ร้องครางอืออืออยู่ในใจ จนกระทั้ง “อือ อา อะออกแล้ว ซีด อา คุณพ่อพอแล้ว” น้องต้นต้องร้องเตือนคุณพ่อไม่งั้นก็ไม่หยุดดูดน้ำออกแล้วขืนดูดต่อไปน้องต้นเสียวกาจู๋ตายพอดีสิ
“อืม อร่อยจังเลย น้ำออกมาตั้งเยอะแนะ หายโกรธคุณพ่อแล้วใส่ปะครับ” คุณพ่อขึ้นมากระชิบที่ข้างหู และดึงเอาผ้าห่มออก ก่อนจะมองหน้าน้องต้นและกดริมฝีปากลงที่แก้มของน้องต้นที่ตอนนี้มันร้อนผ่าวไปหมดเหมือนจะมีไข้
“น้องต้นจะไปเที่ยวสวนสนุก กับชื้อของเล่น” ผมพูดออกมาเบาๆให้คุณพ่อได้ยินพลางก้มหน้าหงุดไม่ยอมมองหน้าคุณพ่อ
“ถ้าน้องต้นออกจากโรงบาล คุณพ่อจะพาไปเลยครับ จะพาไปเที่ยวไกลๆสนุกๆแล้วก็ชื้อของเล่นเยอะๆเลยครับ แต่ตอนนี้กินข้าวก่อนนะครับ” คุณพ่อพูดพลางจับหน้าน้องต้นให้มองหน้าคุณพ่อ ก่อนที่ข้าวต้มอุ่นๆจะถูกกลืนหายลงไปในท้องน้องต้น โดยมีคุณพ่อค่อยๆป้อนให้ทีละคำๆ จนน้องต้นอิ่มและเผลอนอนหลับไป เพราะเหนื่อยไปกับการสูญเสียน้ำ............... ตาไปในวันนี้
“อือ คุณพ่ออยู่ไหน” ทันทีที่คิดจะร้องให้กลับเจ็บที่ท้องจนแทบหมดสติ ทรมานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หมดหนทางที่จะดิ้นรนได้แต่นอนรอความตายแล้วอย่างนี้
“แอ็ด” เสียงประตูห้องเปิดออกทำให้น้องต้นต้องหันไปมอง ก่อนจะยิ้มออกมาทั้งน้ำตา คุณพ่อมาช่วยน้องต้นแล้ว น้องต้นอยากกลับบ้าน
“อือ คุณพ่อ” เสียงที่แหบพร่าที่น้องต้นพยายามจะเรียกคุณพ่อเสียงดังๆแต่เจ็บที่ท้องจนมันแทบจะไม่เปล่งออกมาเป็นเสียง แต่คุณพ่อรู้ว่าน้องต้นเรียกคุณพ่อ เพราะคุณพ่อเดินเข้ามาหาและหอมเบาๆที่แก้มของน้องต้น
“เป็นไงบ้างคนเก่ง”เสียงของคุณพ่อพูดออกมาและยิ้มให้
“น้องต้นเจ็บใกล้จะตายอยู่แล้ว อือ คุณพ่อ” พูดเสร็จน้ำตาก็ไหลออกมายิ่งทำให้เจ็บที่ท้องมากกว่าเดิมอีก
คุณพ่อเอามือลูบหัวน้องต้นยิ้มมาให้ ก่อนจะพูดเบาๆให้น้องต้นได้ยินว่า “ไม่เป็นไรนะคุณพ่ออยู่นี้ ไม่เจ็บนะครับไม่ร้องด้วย เดียวตาบวมไม่น่ารักนะ”คุณพ่อพูดจบก็หอมแก้มน้องต้นก่อนจะกระชิบเบาๆที่ข้างหูว่า “เดียวออกจากโรงบาลเมื่อไหรคุณพ่อจะพาไปเที่ยวสวนสนุก ไปชื้อของเล่นเยอะๆเลยนะครับ” พอน้องต้นได้ยินก็ยิ้มดีใจก่อนจะค่อยๆหยุดร้องให้ และคุณหมดก็เข้ามาดูน้องต้น เสื้อตัวสีฟ้าอ่อนๆที่น้องต้นใส่ค่อยๆถูกคุณหมอแกะออก ก่อนที่น้องต้นจะเห็นผ้าก็อตปิดแผลแปะอยู่ที่ท้องของน้องต้น แล้วคุณหมดก็ค่อยๆแกะผ้าปิดแผลออกแต่มันโครตเจ็บเลย “อือ คุณพ่อ อือ” น้องต้นกลั้นใจที่จะไม่ร้องว่าเจ็บ แต่มันเจ็บเกินไปจนเผลอร้องเรียกคุณพ่อน้ำตาแทบไหล พอผ้าปิดแผลหลุดออกที่ท้องน้องต้นมีรอยแผลยาวเกือบนิ้วอยู่ เย็บตั้ง สามเข็ม พอดูท้องตัวเองแล้วแทบเป็นลม ก่อนจะร้อง “โอ้ย เจ็บๆ พอแล้วไม่เอา อือๆ พอ” น้ำตาไหลเลย ก็คุณหมอเอาสำลีชุบน้ำยามาเช็ดเจ็บจะตาย แสบก็แสบ ท้องเป็นแผลอยู่นะแต่ทำแบบแรงเลย แล้วคุณหมอก็เอาผ้ามาปิดไว้เหมือนเดิม พอคุณหมอทำเสร็จน้องต้นจ็บแผลจนปวดตุ๊บๆ ที่ตาเลย ตาสะเทือนไปหมด ยังไม่หายเจ็บก็โดนคุณหมอค่อยๆจับน้องต้นนอนเอียงข้างก่อนจะโชวเข็มฉีดยามาให้ดู น้องต้นหน้าชีดเลยกลั้นใจสุดๆ แทบลืมหายใจเมื่อคุนหมอจิ้มเข็มเข้าที่ก้น พอคุณหมอออกไปน้องต้นนอนหอบอยู่บนเตียง เจ็บท้องจะตายมีเข็มน้ำเกลือจิ้มแขนอีกแถมยังโดนฉีดยาจนปวดก้นหนึบๆ อยากจะร้องให้ ไม่อยากอยู่โรงบาลแล้วน้องต้นอยากกลับบ้าน
ฝ่ามืออุ่นๆที่ยื่นมาลูบผมของน้องต้นและเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ พร้อมกับรอยยิ้มของคุณพ่อทำให้น้องต้นหายเจ็บ ไปได้หน่อยหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง เพราะรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ น้องต้นจับมือคุณพ่อเอาไว้แน่นๆก่อนที่จะเผลอหลับไป ทั้งๆที่ยังเจ็บไปทั้งตัวอยู่เลย
“อือ หิวน้ำ คุณพ่อ น้องต้นหิวน้ำ” น้องต้นพยายามร้องบอกคุณพ่อ หิวน้ำจะตายอยู่แล้วคอแห้งจนจะพูดไม่ได้แล้ว หิวข้าวก็หิวน้องต้นยังไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เมื่อวาน
“น้องต้นทนหน่อยนะ เดียวพรุงนี้แผลหายดีกว่านี้คุณหมอก็อนุญาตให้กินข้าวกับน้ำได้แล้วนะครับทนหน่อย” คุณพ่อบอกน้องต้นแต่มันหิวจริงๆนี้คอแห้จะตายแล้วคุณพ่อก็ไม่ยอมให้กินน้ำ กว่าจะได้กินพรุงนี้ใครจะทนได้ละ หิวจนตาลายไปหมดแล้วนะ
“คุณพ่อใจร้าย น้องต้นไม่รักคุณพ่อแล้ว น้องต้นจะกินน้ำ” ผมพยายามที่จะบอกคุณพ่อแต่คุณพ่อก็ไม่ฟังไม่สนใจน้องต้นเลย พอน้องต้นจะร้องให้คุณพ่อก็เดินหนีออกจากห้องไปเฉยเลย ในห้องที่เงียบไม่มีคนอยู่ แต่มีแก้วน้ำกับขวดน้ำตั้งอยู่ที่โต๊ะใกล้ๆเตียงที่น้องต้นนอน น้ำเป็นขวดๆเลย ใครจะว่ายังไงก็ช่างขอกินหน่อยน้องต้นไม่ไหวแล้วหิวน้ำ ร่างเล็กๆที่พอจะเริ่มขยับได้ของผมค่อยๆกาดึ๊บกาดึ๊บ ไปที่โต๊ะข้างๆเตียงนอน สองมือค่อยๆเอื่อมไปหยิบขวดน้ำพยายามอยู่นานในที่สุด ก็สำเร็จ น้องต้นหยิบขวดน้ำได้และกอดมันเอาไว้แน่นเพราะกลัวมันจะหล่น ก่อนจะค่อยๆดึบๆกลับมานอนท่าเดิมเริ่งปวดแผลหนึบๆเพราะขยับตัวไปมา ขวดน้ำค่อยๆถูกแกะฝาออกและค่อยๆจรดริมฝีปากของน้องต้น สายน้ำสะอาดจากขวดค่อยๆไหลเข้าไปในปากของน้องต้นลำคอที่แห้งผากกลับมาชุ่มชื้นด้วยน้ำที่ดื่มกินเข้าไป
“น้องต้น” เสียงตวาดจากหน้าประตูห้องของคุณพ่อ ทำน้องน้องต้นสะดุ้ง ก่อนจะรีบกินน้ำให้มากๆ ยังไม่ทันจะกินได้เยอะเท่าไรขวดน้ำก็ถูกแย่งไปจากมือของน้องต้น คุณพ่อยืนตัวสั่นทำหน้าโกรธน้องต้น ที่ตอนนี้มีนำตาไหลออกมาอาบแก้ม ก็น้องต้นหิวน้ำนี้ คุณพ่อใจร้ายไม่ยอมให้น้องต้นกินยังจะมาโกรธน้องต้นอีก
“อือ” เสียงร้องให้ของน้องต้นค่อยๆดังขึ้นแต่กับโดนคุณพ่อดุกลับมา
“ไม่ต้องมาร้อง พ่อบอกแล้วไงว่ายังกินน้ำกินข้าวไม่ได้น้องต้นทนหน่อยสิ ทำไมมาแอบกินน้ำแบบนี้ถ้าไม่หายขึ้นมาจะทำไงทำไมทำตัวงี้เง่าอย่างนี้”
“โอ้ย น้องต้นเจ็บคุณพ่อ อือ” น้องต้นร้องให้หนักกว่าเดิมก็คุณพ่อหยิกแขนน้องต้นจนเป็นรอยเลย แค่น้องต้นกินน้ำไปนิดเดียวเองทำไมต้องโกรธน้องต้นมากมายขนาดนี้ด้วย ไม่อยากเจอคุณพ่อแล้ว น้องต้นนอนหันหน้าหนีคุณพ่อไปอีกทาง น้ำตายังคงไหลออกมาก่อนที่น้องต้นจะใช้มือข้างที่ไม่มีสายน้ำเกลืออยู่เช็ดมันออก และดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง น้องต้นไม่รักคุณพ่อแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าคุณพ่อแล้วด้วย
น้องต้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันใหม่เพราะกลิ่นข้าวต้มมันส่งกลิ่นหอมลอยมาแตะจมูก จนท้องร้องจ๊อกๆ ทำให้น้องต้นต้องลืมตาขึ้นมาดูว่าใครจำกลังกินอะไร พอลืมตาขึ้นมาก็เจอคุณพ่อกำลังเป่าข้าวต้มร้อนๆในถ้วยดังฟู่ๆ น้องต้นก็เลยหันหน้าหนีไปอีกทางพร้อมๆกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอาไว้ น้องต้นยังโกรธคุณพ่อไม่อยากเจอหน้าแล้ว
“น้องต้น ตื่นยังมากินข้าวก่อนเร็วหิวรึเปล่า “ เสียงของคุณพ่อดังขึ้นให้น้องต้นได้ยินแต่น้องต้นไม่ตอบจะไม่พูดกับคุณพ่อแล้ว
“น้องต้นครับ ลุกมากินข้าวก่อนนะครับเดียวค่อยนอนต่อไม่หิวหรอเดียวคุณพ่อกินหมดก่อนนะ” คุณพ่อพูดจบน้องต้นก็ยังไม่ยอมพูดกับคุณพ่อ ตอนนี้ไม่อยากกินข้าวแล้วหิวจนเลิกหิวแล้ว
“โกรธคุณพ่อหรอครับ คุณพ่อขอโทษนะคุณพ่อแค่ตกใจเลยเผลอว่าน้องต้นไปไม่โกรธคุณพ่อนะ” คุณพ่อพูดอ้อนน้องต้นแต่
“คุณพ่อตีน้องต้น อือ” เสียงของผมดังขึ้นเพราะความน้อยใจที่โดนคุณพ่อหยิกเมื่อวาน
“น้องต้นเจ็บจะตาย คุณพ่อยังมาตีน้องต้นอีก อึก อือ” ตอนนี้น้องต้นร้องให้แล้ว จนคุณพ่อเข้ามากอดน้องต้นไว้เบาๆ และกระซิบเอ่ยคำขอโทษที่ข้างหูของน้องต้น
“นะครับนะๆดีกันนะ คุณพ่อยอมแล้วครับนะๆ” น้องต้นไม่รู้ว่าคุณพ่อทำอะไรพอน้องต้นไม่ยอมพูดด้วยก็ไปขอโทษเจ้าตัวเล็กของน้องต้นแทน นอนคว่ำไม่ได้เฉยๆหรอก ไม่งั้นไม่ยอมหรอก ก็เจ้ากางเกงของน้องต้นโดนคุณพ่อปลดออกไปแล้วอะสิ แล้วคุณพ่อก็เล่นกับเจ้าตัวเล็กของน้องต้นแทน ทั้งพูดทั้งคุยทั้งเกี่ยวก้อยกับเจ้าตัวเล็ก จนน้องต้นใจหวิวไปหมดเลย ก็คุณพ่อไปลูบๆจับมันมันก็ค่อยๆแข็งตัวอะดิ
“อะยอมคืนดีกันแล้วใช่เปล่าแข็งๆแบบนี้อะยอมแล้วใช่มัยไม่โกรธคุณพ่อแล้วใช่เปล่าครับ อย่างนี้ต้องให้ร่างวัล” คุรพ่อพูดจบก็ค่อยๆดึงหนังหุ้มลงช้าๆก่อนจะใช้ปากอุ่นๆครอบลงไป ตอนนั้นเสียวจนลืมเจ็บแผลเลย ปลายลิ้นนุ่มๆของคุณพ่อค่อยๆดูดแม้นที่เจ้าตัวเล็กของน้องต้น จนทำเอาน้องต้นต้องกัดผ้าห่มแน่นเลยไม่อยากส่งเสียงร้องออกไป ได้แต่ร้องครางอืออืออยู่ในใจ จนกระทั้ง “อือ อา อะออกแล้ว ซีด อา คุณพ่อพอแล้ว” น้องต้นต้องร้องเตือนคุณพ่อไม่งั้นก็ไม่หยุดดูดน้ำออกแล้วขืนดูดต่อไปน้องต้นเสียวกาจู๋ตายพอดีสิ
“อืม อร่อยจังเลย น้ำออกมาตั้งเยอะแนะ หายโกรธคุณพ่อแล้วใส่ปะครับ” คุณพ่อขึ้นมากระชิบที่ข้างหู และดึงเอาผ้าห่มออก ก่อนจะมองหน้าน้องต้นและกดริมฝีปากลงที่แก้มของน้องต้นที่ตอนนี้มันร้อนผ่าวไปหมดเหมือนจะมีไข้
“น้องต้นจะไปเที่ยวสวนสนุก กับชื้อของเล่น” ผมพูดออกมาเบาๆให้คุณพ่อได้ยินพลางก้มหน้าหงุดไม่ยอมมองหน้าคุณพ่อ
“ถ้าน้องต้นออกจากโรงบาล คุณพ่อจะพาไปเลยครับ จะพาไปเที่ยวไกลๆสนุกๆแล้วก็ชื้อของเล่นเยอะๆเลยครับ แต่ตอนนี้กินข้าวก่อนนะครับ” คุณพ่อพูดพลางจับหน้าน้องต้นให้มองหน้าคุณพ่อ ก่อนที่ข้าวต้มอุ่นๆจะถูกกลืนหายลงไปในท้องน้องต้น โดยมีคุณพ่อค่อยๆป้อนให้ทีละคำๆ จนน้องต้นอิ่มและเผลอนอนหลับไป เพราะเหนื่อยไปกับการสูญเสียน้ำ............... ตาไปในวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น