ในเช้าวันนี้
คำแก้วกลับมาหาผมกับลูกที่บ้านด้วยรถยนต์คันหรู
ก่อนที่เธอจะเอ่ยคำพูดที่ทำให้ผมกับลูกต้องใจหาย
“พี่ต้นฉันมาลาพี่กับลูก วันนี้ตอนบ่ายฉันจะเดินทางไปอยู่ที่ต่างประเทศกับแฟนใหม่ฉัน แต่ฉันแค่อยากมาลาพี่กับลูก บางทีฉันอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี้อีก แต่ฉันอยากจะบอกพี่กับลูกนะว่าฉันยังรักพี่และก็รักลูกมากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง น้องพลแม่ไปก่อนนะดูแลตัวเองดีๆเชื่อฟังพ่อเขานะลูก” คำแก้วพูดเสร็จก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเอง เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำมัยถึงต้องมาทำร้ายจิดใจของลูกของคนที่เธอรัก แต่เธอต้องเดินทางไปต่างประเทศชั่วคราว เพราะ แม่เลขาสาวแสนสวยยื่นข้อเสนอมาให้ว่าจะให้เธออีก 50 ล้านแค่เธอไปอยู่ที่อื่นสักระยะ แต่ต้องมาบอก ลูกกับผัวของเธอว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นไปนานอาจจะไม่ได้กลับมาไม่ต้องเป็นห่วง
ถึงแม้ว่าจะทำร้ายจิตใจของคนที่รัก แต่ยังไงเธอก็เดินพลาดมาแล้วขออีกนิดหนึ่งก็ยังดีเธอไม่เข้าใจเลยว่ากับเรื่องอย่างนี้จะทำให้เธอกลายเป็นเศษฐีได้ในไม่กี่วัน
ผมยืนมองเธอและแฟนใหม่ของคำแก้วขับรถหายออกไป ผมสงสารแต่ลูก ที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ที่เห็มแม่ที่ตัวเองรักทำอย่างนี้ น้องพลกลั้นร้องให้ไม่อยากให้ผมได้ยิน แต่ผมรู้ลูกกำลังเสียใจร้องให้อย่างหนึกอยู่ภายในใจ
ผมก้มลงกอดลูกของผมเอาไว้ รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากร่างเล็กๆนั้น
“ร้องออกมาเถอะลูก อย่าเก็บเอาไว้ พ่อสัญญาว่าจะดูแลลูกให้ดีที่สุด” ผมได้แต่ปลอบใจลูกของผม รับรู้ถึงหยุดน้ำตาที่ไหลลงสู่แผ่นหลังของผม และเสียงร้องให้ของน้องพลดังแว่วมาให้ได้ยินเบาๆ
ไม่รู้สิ ผมไม่เสียใจเลยที่สูญเสียคำแก้วไปในวันนี้ แต่ผมสงสารลูก ลูกที่ยังคงต้องการความรักความอบอุ่นจากแม่ เพื่อหล่อเลี้ยงจิตใจให้เติบโตแข็งแรงโตเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า แต่วันนี้ไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงผมคนเดียวแต่ผมสัญญาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกผมได้เด็จขาดผมจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ภายในกระท่อมกลางป่า มีร่างของหญิงคนหนึ่งโดนจับมันมือมัดเท้าเอาไว้นอนหมดสติอยู่กลางกระท่อม และภายนอกกระท่อม เป็นเขตป่าช้าที่มีหลุมฝังศพมากมายเรียงรายกันอยู่ และที่นี้เป็นป่าช้าส่วนบุคคลที่ตั้งอยู่ในป่าลึกที่ยากที่จะมีใครเข้ามาเจอได้ง่ายๆ
“อือ” เสียงครางของหญิงคนนั้นดังขึ้น เธอเองรู้สึกตกใจที่ตัวเองต้องมาอยู่ในสะภาพอย่างนี้ ทั้งๆที่เธอจะได้ไปเที่ยวตามที่ต่างๆทั้งๆที่เธอมีเงินมากมายมหาศาล แต่มันไม่อาจที่จะชื้อชีวิตของเธอได้เลย
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้องฉันมีเงินพวกนายจะเอาเท่าไหรก็ได้ ฉันขอละปล่อยฉันกลับบ้านเถอะนะ”เสียงของผู้หญิงคนนั้นสั่นเครือไปด้วยความกลัว
“ไม่ได้หรอกเจ้ ที่จริงนะพวกฉันต้องข่มขืนแล้วค่อยฆ่าอะนะ แต่กับเจ้นี้ทำไม่ได้ เพราะเจ้เป็นนักโทษ วีไอพี ที่เจ้านายสั่งห้ามพวกฉันแตะต้อง เพราะเจ้เป็นแม่ของหลานเจ้านาย เจ้านายเลยไม่อยากให้เจ้มีมลทิน ขนาดจะฆ่าพวกฉันยังทำไม่ได้เลยนะเนี้ย” ผู้ชายคนนั้นพูดจบ ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนดวงหน้าของหญิงสาว
“ถ้างั้นปล่อยฉันไปเถอะนะฉันไหวละ ฉันจะให้เงินพวกนายหมดเลยนะๆไว้ชีวิตฉันเถอะ” เธอพยายามที่ร้องร้องขอชีวิตเมื่อเธอมีโอกาส แต่
“นี้เดียวก่อนสิ พวกนายจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันนะปล่อย”เสียงของเธอร้องลั่นไปด้วยความกลัว
“เบาๆเจ้ เดียวจะได้นอนสะบายๆ”
“อย่า ปล่อยฉันไปเถอะ ข้อร้องพวกนายจะทำอะไร”
“หึๆ มัดตราสังค์เจ้ วิญญาณจะได้ไปสู่สุขติ” คำตอบของชายหนุ่มดังขึ้นทำเอาเธอแทบลืมหายใจ
“ไหนว่าจะไม่ฆ่าฉันไงปล่อยฉันไปเถอะนะปล่อยฉันไป” คำขอร้องของเธอไม่เป็นผล เมื่อพวกมันหามร่างของเธอใส่ในโลงไม้สักอย่างดี บริเวณนอกกระท่อม มีหลุมขนาดใหญ่ที่พอดีฝังโลงศพที่มีร่างของเธอนอนอยู่ได้อย่างพอดีและมีแท่นบูชาอะไรสักอย่างที่เธอดูไม่ออก
“ทำพิธีเถอะพ่อหมอ พวกฉันจะได้รีบกลับไปกินเหล้าไปเที่ยวหญิง เสียดายจริงๆขมขืนมันเหมือนคนอื่นๆไม่ได้ สวยซะขนาดนั้นนะ”เสียงของเหล่าชายหนุ่มสี่ห้าคนพูดคุยกัน
“มึงเอาหมุดนี้ไปต๊อกที่หน้าผากมัน” พ่อหมอพูดเสร็จก็ยืนหมุดเล็กๆสั้นๆส่งให้เหล่าชายฉกรรพวกนั้น และเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของเหยื่อที่โดนตอกหมุดเข้ากลางกหน้าผากก็ร้องดังสั้นไปทั่วป่าช้า พอๆกับเสียงสวดมนต์และฝาโลงถูกปิดทั้งๆที่เธอยังไม่ตายเลย โลงไม้สักถูกหย่อนลงในหลุมพร้อมๆกับเครื่องร่างและของขลังต่างๆที่จะสะกดวิญญาณของเธอไม่ให้ได้ไปผุดไปเกิดชั่วกัปชั่วกัลป์
“พวกมึงเอาเสาพวกนี้ไปตอกที่มุมทั้งสี่ให้แน่นเลยนะ อี้นี้มัน-เอี้ย-น กูต้องลงคาถาเพิ่ม แม่งท้องก็ไม่บอก เสือกตายทั้งกลมอีก ไม่งั้นมันได้ลุกขึ้นมาหักคอพวกมึงตายหมดแน่ๆ” เสียงพ่อหมดผี ร้องบอกทุกคนที่พอได้ฟังก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างแข็งขันเพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นี้ สุสานคนเป็น ที่พวกมันฝังร่างของเหยื่อศตรูของเจ้านายเอาไว้มากมาย
เสียงสวดมนต์ลงคาถาดังก้องไปทั่วป่าช้า สายลมพัดแรงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุก่อนที่จะสงบลงไป ปล่อยให้ที่นี้กลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้งจนกว่าจะมีใบสั่งเข้ามาใหม่อีกรอบ หุบเขาแห่งนี้ก็ยังคงสงบร่มลื่นต่อไป
แต่ภายใต้ผืน ดินกลับฝังความอาฆาตพยาบาทของเหล่าวิญญาณร้ายเอาไว้อย่างมากมาย
“พี่ต้นฉันมาลาพี่กับลูก วันนี้ตอนบ่ายฉันจะเดินทางไปอยู่ที่ต่างประเทศกับแฟนใหม่ฉัน แต่ฉันแค่อยากมาลาพี่กับลูก บางทีฉันอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี้อีก แต่ฉันอยากจะบอกพี่กับลูกนะว่าฉันยังรักพี่และก็รักลูกมากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง น้องพลแม่ไปก่อนนะดูแลตัวเองดีๆเชื่อฟังพ่อเขานะลูก” คำแก้วพูดเสร็จก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเอง เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำมัยถึงต้องมาทำร้ายจิดใจของลูกของคนที่เธอรัก แต่เธอต้องเดินทางไปต่างประเทศชั่วคราว เพราะ แม่เลขาสาวแสนสวยยื่นข้อเสนอมาให้ว่าจะให้เธออีก 50 ล้านแค่เธอไปอยู่ที่อื่นสักระยะ แต่ต้องมาบอก ลูกกับผัวของเธอว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นไปนานอาจจะไม่ได้กลับมาไม่ต้องเป็นห่วง
ถึงแม้ว่าจะทำร้ายจิตใจของคนที่รัก แต่ยังไงเธอก็เดินพลาดมาแล้วขออีกนิดหนึ่งก็ยังดีเธอไม่เข้าใจเลยว่ากับเรื่องอย่างนี้จะทำให้เธอกลายเป็นเศษฐีได้ในไม่กี่วัน
ผมยืนมองเธอและแฟนใหม่ของคำแก้วขับรถหายออกไป ผมสงสารแต่ลูก ที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ที่เห็มแม่ที่ตัวเองรักทำอย่างนี้ น้องพลกลั้นร้องให้ไม่อยากให้ผมได้ยิน แต่ผมรู้ลูกกำลังเสียใจร้องให้อย่างหนึกอยู่ภายในใจ
ผมก้มลงกอดลูกของผมเอาไว้ รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากร่างเล็กๆนั้น
“ร้องออกมาเถอะลูก อย่าเก็บเอาไว้ พ่อสัญญาว่าจะดูแลลูกให้ดีที่สุด” ผมได้แต่ปลอบใจลูกของผม รับรู้ถึงหยุดน้ำตาที่ไหลลงสู่แผ่นหลังของผม และเสียงร้องให้ของน้องพลดังแว่วมาให้ได้ยินเบาๆ
ไม่รู้สิ ผมไม่เสียใจเลยที่สูญเสียคำแก้วไปในวันนี้ แต่ผมสงสารลูก ลูกที่ยังคงต้องการความรักความอบอุ่นจากแม่ เพื่อหล่อเลี้ยงจิตใจให้เติบโตแข็งแรงโตเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า แต่วันนี้ไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงผมคนเดียวแต่ผมสัญญาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกผมได้เด็จขาดผมจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ภายในกระท่อมกลางป่า มีร่างของหญิงคนหนึ่งโดนจับมันมือมัดเท้าเอาไว้นอนหมดสติอยู่กลางกระท่อม และภายนอกกระท่อม เป็นเขตป่าช้าที่มีหลุมฝังศพมากมายเรียงรายกันอยู่ และที่นี้เป็นป่าช้าส่วนบุคคลที่ตั้งอยู่ในป่าลึกที่ยากที่จะมีใครเข้ามาเจอได้ง่ายๆ
“อือ” เสียงครางของหญิงคนนั้นดังขึ้น เธอเองรู้สึกตกใจที่ตัวเองต้องมาอยู่ในสะภาพอย่างนี้ ทั้งๆที่เธอจะได้ไปเที่ยวตามที่ต่างๆทั้งๆที่เธอมีเงินมากมายมหาศาล แต่มันไม่อาจที่จะชื้อชีวิตของเธอได้เลย
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้องฉันมีเงินพวกนายจะเอาเท่าไหรก็ได้ ฉันขอละปล่อยฉันกลับบ้านเถอะนะ”เสียงของผู้หญิงคนนั้นสั่นเครือไปด้วยความกลัว
“ไม่ได้หรอกเจ้ ที่จริงนะพวกฉันต้องข่มขืนแล้วค่อยฆ่าอะนะ แต่กับเจ้นี้ทำไม่ได้ เพราะเจ้เป็นนักโทษ วีไอพี ที่เจ้านายสั่งห้ามพวกฉันแตะต้อง เพราะเจ้เป็นแม่ของหลานเจ้านาย เจ้านายเลยไม่อยากให้เจ้มีมลทิน ขนาดจะฆ่าพวกฉันยังทำไม่ได้เลยนะเนี้ย” ผู้ชายคนนั้นพูดจบ ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนดวงหน้าของหญิงสาว
“ถ้างั้นปล่อยฉันไปเถอะนะฉันไหวละ ฉันจะให้เงินพวกนายหมดเลยนะๆไว้ชีวิตฉันเถอะ” เธอพยายามที่ร้องร้องขอชีวิตเมื่อเธอมีโอกาส แต่
“นี้เดียวก่อนสิ พวกนายจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันนะปล่อย”เสียงของเธอร้องลั่นไปด้วยความกลัว
“เบาๆเจ้ เดียวจะได้นอนสะบายๆ”
“อย่า ปล่อยฉันไปเถอะ ข้อร้องพวกนายจะทำอะไร”
“หึๆ มัดตราสังค์เจ้ วิญญาณจะได้ไปสู่สุขติ” คำตอบของชายหนุ่มดังขึ้นทำเอาเธอแทบลืมหายใจ
“ไหนว่าจะไม่ฆ่าฉันไงปล่อยฉันไปเถอะนะปล่อยฉันไป” คำขอร้องของเธอไม่เป็นผล เมื่อพวกมันหามร่างของเธอใส่ในโลงไม้สักอย่างดี บริเวณนอกกระท่อม มีหลุมขนาดใหญ่ที่พอดีฝังโลงศพที่มีร่างของเธอนอนอยู่ได้อย่างพอดีและมีแท่นบูชาอะไรสักอย่างที่เธอดูไม่ออก
“ทำพิธีเถอะพ่อหมอ พวกฉันจะได้รีบกลับไปกินเหล้าไปเที่ยวหญิง เสียดายจริงๆขมขืนมันเหมือนคนอื่นๆไม่ได้ สวยซะขนาดนั้นนะ”เสียงของเหล่าชายหนุ่มสี่ห้าคนพูดคุยกัน
“มึงเอาหมุดนี้ไปต๊อกที่หน้าผากมัน” พ่อหมอพูดเสร็จก็ยืนหมุดเล็กๆสั้นๆส่งให้เหล่าชายฉกรรพวกนั้น และเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของเหยื่อที่โดนตอกหมุดเข้ากลางกหน้าผากก็ร้องดังสั้นไปทั่วป่าช้า พอๆกับเสียงสวดมนต์และฝาโลงถูกปิดทั้งๆที่เธอยังไม่ตายเลย โลงไม้สักถูกหย่อนลงในหลุมพร้อมๆกับเครื่องร่างและของขลังต่างๆที่จะสะกดวิญญาณของเธอไม่ให้ได้ไปผุดไปเกิดชั่วกัปชั่วกัลป์
“พวกมึงเอาเสาพวกนี้ไปตอกที่มุมทั้งสี่ให้แน่นเลยนะ อี้นี้มัน-เอี้ย-น กูต้องลงคาถาเพิ่ม แม่งท้องก็ไม่บอก เสือกตายทั้งกลมอีก ไม่งั้นมันได้ลุกขึ้นมาหักคอพวกมึงตายหมดแน่ๆ” เสียงพ่อหมดผี ร้องบอกทุกคนที่พอได้ฟังก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างแข็งขันเพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นี้ สุสานคนเป็น ที่พวกมันฝังร่างของเหยื่อศตรูของเจ้านายเอาไว้มากมาย
เสียงสวดมนต์ลงคาถาดังก้องไปทั่วป่าช้า สายลมพัดแรงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุก่อนที่จะสงบลงไป ปล่อยให้ที่นี้กลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้งจนกว่าจะมีใบสั่งเข้ามาใหม่อีกรอบ หุบเขาแห่งนี้ก็ยังคงสงบร่มลื่นต่อไป
แต่ภายใต้ผืน ดินกลับฝังความอาฆาตพยาบาทของเหล่าวิญญาณร้ายเอาไว้อย่างมากมาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น