ตอน ……………….
“อืม อื้อ อือ อืม” น้องต้นกำลังนั่งอำเพลงมันๆ เพราะร้องไม่ได้ อิอิ แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆ ก็โดนตบหัวแทบทิ่มลงพื้นดิน
“สาด ไรวะ ใครตบกู” น้องต้นหันกลับไปด่าคนที่บังอาจตบหัวน้องต้นทันที
“อ่าว หวัดดี ครับ พี่ จาด “ น้องต้นยกมือหวัดดีพี่จ๊าด ที่จู่ๆก็เดินมาตบหัวน้องต้นซะแรง
“ดี มะกี้ด่าใครวะ แม่ง” พี่จ๊าด บ่นกลับมาให้น้องต้น แล้วใครจะรู้เล่าว่าเป็นพี่จ๊าด ไม่งั้นน้องต้นไม่กล้าด่าหรอก ใครจะกล้าด่าพี่จ๊าดละ อิอิ
“แล้วพี่มาตบหัวต้นทำมัยละ มีเรื่องไรรึเปล่า คร๊าบบบบบ” น้องต้นถามพี่จ๊าด พลางลากเสียงยาวๆ กวนสั้นตรีนพี่เขาเล่นๆ
“ มี “ พี่จ๊าดตอบน้องต้นกลับมาเรียบๆ ก่อนจะโยนกระเป๋าใบเล็กๆให้น้องต้นใบหนึ่ง
“ขายให้หมดนะมึง” พี่เขาบอกน้องต้น ก่อนจะเอามือมาลูบหัวน้องต้นแล้วเดินจากไป
น้องต้นเปิดดูของในกระเป๋า พลางถอนหายใจ มองดูยาเม็ดเล็กที่อยู่ข้างใน แต่ราคาต่อเม็ด ค่าขนมน้องต้น สามวันครึ่ง
“โหย ให้มาตั้งเยอะ แล้วจะเอาไปขายที่ไหนละเนี้ย” น้องต้นบ่นออกมาเซ็งๆ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินไปปล่อยของให้พี่ จ๊าด ………..
“ลุง เหมาหมดเปล่า ถ้าเอาหมด ต้นแถมให้ ตัวหนึ่ง” น้องต้นถามลุงคนหนึ่งที่เป็นลูกค้าขาประจำของน้องต้น ลุงเขาเอาของไปตรวจดูสักครู่ ก่อนจะพยักหน้า และจ่ายเงินน้องต้น
“ขอบคุณครับ” น้องต้นขอบคุณลุงเขาก่อนจะปั่นจักรยานจากไป อยู่แถวนี้นานไม่ได้ มีแต่ขาโหดๆ น้องต้นยังตัวนิดเดียวเดียวจะเสียวไม่ใช่น้อยๆถ้าไม่รีบไป ……
“พี่จ๊าด อะตังค์ เดือนนี้พอแค่นี้นะ ต้นไม่ไปปล่อยของแล้วนะ เสียว” น้องต้นบอกพี่จ๊าด
“ไม่ต้องเลยพี่ ต้นบอกจะช่วยพี่ปล่อยแค่เดือนละ 20 เม็ด แต่เมื้อกี้พี่ให้ต้นไป 30 เม็ด เกินโคต้าด้วย เพราะงันไม่ต้องบ่นเลย” น้องต้นบอกพี่จ๊าด ก่อนจะ บายบ๊าย พี่จ๊าดเพื่อกลับบ้าน ……..
“พ่อ เดือนนี้ต้นเบิกตังค์ค่าขนมเพิ่มได้เปล่าครับ” น้องต้นถามคุณพ่อ เรื่องเงินค่าขนมที่ต้องขอเพิ่มขึ้นทุกๆเดือน พ่อพลจ้องหน้าน้องต้น ก่อนจะถามว่า
“น้องต้นจะเอาไปชื้ออะไรหรอ เดือนนี้ใช้เงินเยอะจังแล้วจะเอาอีกเท่าไรครับ”
“น้องต้นต้องทำงานกลุ่มส่งครูที่โรงเรียนแล้วยังมีรายงานที่ต้องส่งเยอะแยะเลยครับ เลยใช้เงินเยอะ ต้นขอพ่ออีก สองพันนะ” น้องต้นบอกคุณพ่อไป คุณพ่อพยักหน้าและเอาเงินให้น้องต้นอีก สองพัน น้องต้นขอบคุณคุณพ่อและเดินไปหอมแก้มให้พ่อชื่นใจ
“ตั้งใจเรียนนะต้น อย่ามั่วแต่เล่นละ” คุณพ่อตอบกลับมาพลางหอมแก้มน้องต้นคืน น้องต้นมองหน้าคุณพ่อก่อนจะพยักหน้าและตอบคุณพ่อเบาๆว่า “ครับต้นจะตั้งใจเรียน” .......
ที่จริงน้องต้นใช้เงินวันละแค่ ห้าสิบบาทเอง เดือนหนึ่งแค่ พันห้าพันหก แต่เดือนนี้ต้นขอเงินพ่อไป จะเจ็ดพันแล้ว ทุกครั้งที่ขอเพิ่ม ก็ได้แต่เสียใจลึกๆข้างในได้แต่ขอโทษพ่อในใจเบาๆ แต่ถ้าไม่มีเงินไปให้พี่จ๊าด น้องต้นก็ต้องไปปล่อยของให้พี่จ๊าดถ้าไม่ไปก็โดนซ้อมอีก จะมีใครรู้รึเปล่านะว่า เด็กแค่ ป.5 จะโดนข่มขู่รีดไถได้ขนาดนี้ ............
“พี่จ๊าด เดือนนี้ต้นไม่มีเงินแล้วนะ พี่เอาไปห้าพันแล้ว ต้นไม่ได้กินข้าวเที่ยงมาหลายวันแล้วนะ” น้องต้นบอกพี่จ๊าดไปหลังจากที่เพิ่งโดนริบเงินไปจนหมดตัวอีกวัน
“ไม่ต้องเลยน้องต้น พี่ขอแค่วันละ 300 เอง บ้านน้องต้นออกจะรวยหมดก็ไปขอพ่อมาสิ แต่อย่าให้พี่รู้นะว่ามีใครเอาเรื่องนี้ไปบอกใครไม่งั้นจะโดนแบบเพื่อนน้องต้น ดูซะ” พี่จ๊าดพูดเสร็จ เพื่อนผมที่ไม่รู้ว่ามันทำอะไรผิด ก็โดนเพื่อนของพี่จ๊าดจับไว้แน่ ก่อนอีกคนจะเอาเข็มจิ้มเข้าไปที่ก้นของเพื่อน เสียงเพื่อนร้องดังลั่น ก่อนจะโดนเข็มอีกเล่มจิ้มเข้าไปที่ก้นอีกอัน เสียงร้องดังลั่นกว่าเดิม พร้อมๆกับเสียงร้องให้ของเพื่อน
“พี่จ๊าดไม่อยากทำน้องต้นแบบนั้นนะ ถ้าน้องต้นไม่ดื้อ แล้วพี่ยังจะได้เงินค่าขนมกับน้องต้นพรุ่งนี้อีกรึเปล่าครับ” พี่จ๊าดพูดแล้วยิ้มให้ น้องต้น
“ต้นจะเอามาให้ครับ” น้องต้นบอกพี่จ๊าด ก่อนจะขอตัวกลับบ้าน อยากจะบ้าตายไม่น่าไปรู้จักคนๆนี้เลย ซวยจริงๆ
แล้วพรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหนไปให้พี่จ๊าดละ เพิ่งขอพ่อมาสองพันก็โดนเอาไปหมดแล้ว น้องต้นได้แต่เดินคอตกกลับบ้าน…….
น้องต้นมองดูคุณพ่อที่กำลังนอนหลับ ขณะที่น้องต้นกำลังค่อยๆหยิบเงินใบละพันออกจากกระเป๋าตังค์คุณพ่อ ใจหนึ่งก็หวั่นๆกลัวคุณพ่อจะรู้ว่าน้องต้นแอบขโมยเงิน แต่ถ้าไม่ขโมยพรุ่งนี้ก็ไม่มีจ่ายพี่จ๊าดน้องต้นยังไม่อยากโดนเข็มฉีดยาจิ่มก้นหรอกนะ อย่างน้อยพ่อก็ไม่เคยตีน้องต้นแรงๆเหมือนพี่จ๊าดละน่า คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ..........
“อะน้องต้น ช่วยพี่หน่อยนะ สิบเม็ด ตอนเย็นขอเงินนะขายให้หมดนะ” พี่จ๊าดโยนห่อกระดาษมาให้น้องต้น
“พี่จ๊าด ต้นจ่ายเงินพี่หมดแล้วนะ แล้วเดือนนี้ก็ขาให้พี่ไปแล้วนะแล้วทำมัยต้นยังจะได้ขายอีกละ” น้องต้นถามพี่จ๊าด งง
“พี่ขอให้ช่วยแค่นี้เองน้องต้นทำให้พี่ไม่ได้หรอครับ หือ ทำได้มัย” น้องต้นกลืนน้ำลายเฮือก กลับใบหน้าที่น่ากลัวของพี่จ๊าด ก่อนจะพยักหน้า ก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง แล้วจะเอาไปให้ใครที่ไหนละเนี้ย เด็กกลุ้มวุ้ย เซ็งจริงๆ …….
น้องต้นปั่นรถจักรยานผ่านอู่ซ่อมรถที่เอาของมาปล่อยบ่อยๆ แต่วันนี้ตำรวจเต็มอู่ไปหมด แล้วนั่น ลุงเขาโดนจับนั่งบนรถตำรวจด้วย ท่าจะไม่ดีแล้วแหะ ทำไงดี จริงสิรีบไปดีกว่า น้องต้นรีบจากไปตรงนั้นทันทีแต่ทันใดนั้นลุงเขาก็หันมาจ้องน้องต้นแล้วหันไปพูดกับตำรวจที่นั่งข้างๆ มีตำรวจหลายคนหันมามองน้องต้น ทำให้น้องต้นต้องรีบจากไปทันที ก่อนที่จะแย่ไปกว่านี้ .....
พอน้องต้นกลับมาถึงบ้านก็เจอคุณพ่อ นั่งรอในบ้าน
“น้องต้นครับ มาหาพ่อหน่อยลูก” คุณพ่อพูดเสียงดุๆ ทำให้น้องต้นต้องเดินไปหาอย่างเลียงไม่ได้
“เมื่อวานตอนดึกต้นได้หยิบเงินจากกระเป๋าตังค์พ่อไปรึเปล่า” คุณพ่อถามเสียงนิ่งๆ น้องต้นได้แต่ยืนก้มหน้ายังไม่กล้าบอกคุณพ่อ
“ว่าไงครับ พ่อถามได้ยินรึเปล่า” พอคุณพ่อถามอีกครั้ง ก่อนน้องต้นมองหน้าคุร่อแล้วตอบเบาๆ ว่า “ครับ ต้นหยิบไป พันหนึ่ง” น้องต้นบอกคุณพ่อไป
คุณพ่อมองหน้าน้องอย่างพินิจ พิจารณา แล้วดึงน้องต้นเข้าไปกอดแต่มือล้วงไปตามกระเป๋าเสื้อและกางเกง ก่อนจะดึงกระดาษห่อเล็กๆออกมาจากกระเป๋า พอน้องต้นเจอก็ตกใจจนหน้าซีด แต่พอคุณพ่อเปิดห่อกระดาษออกก็ถึงกลับทำยาในห่อกระดาษร่วงลงพื้นจนเกือบหมด ก่อนจะมาจ้องหน้าของน้องต้น ทั้งห้องมีแต่ความเงียบ ........
พ่อไม่ได้ว่าอะไรน้องต้นเพียงแค่กอดน้องต้นแน่น และพูดด้วยเสียงสั่นเครือ บอกให้น้องต้นไปอาบน้ำ กินข้าว แล้วเข้านอน น้องต้นมองดูพ่อที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ก่อนจะไปทำตามที่คุณพ่อบอก
ในใจมันสับสนไปหมดไม่รู้ว่าจะทำยังไง พ่อต้องรู้แน่ๆว่านั้นมันเป็นยาอะไร แล้วพรุ่งนี้ จะเอาเงินค่ายาที่ไหนไปคืนให้พี่จ๊าด
น้องต้นนอนน้ำตาไหล รู้สึกกลัวไปหมดทุกอย่าง อย่างที่ไม่เคยกลัวมาก่อนในชีวิต .......
น้องต้นเลือกเสื้อผ้า ตัวเก่งของน้องต้นลงกระเป๋าเป้นักเรียน และกลันใจทุบกระปุ๊กออมสินของน้องต้นที่อุตสาห์เก็บมาตั้งนาน ทันทีที่กระปุ๊กออมสินแตก น้องต้นถึงกับต้องเอามือขยี้ตาตัวเอง ด้วยความงง อะไรหว่า เงินพวกนี้มาจากไหน เยอะแยะ พอเห็นจำนวนเงินในกระปุ๊กออมสินน้องต้นถึงกลับยิ้มออก ไม่ต้องกลัวแล้วนะต้นไม่ต้องกลัว น้องต้นบอกตัวเองเบาๆ เดียวเอาเงินไปคืนคุณพ่อ แล้วคุณพ่อจะได้หายโกรธ เอาเงินไปให้พี่จ๊าด แล้วก็จะไม่โดนพวกพี่จ๊าดรังแก น้องต้นยิ้มดีใจก่อนจะ น้ำตาไหลออกมา อีกรอบ แล้วเราจะอยู่อย่างนี้หรอ พอเงินพวกนี้หมดเราก็โดนรังแกอยู่ดี น้องต้นปาดน้ำตาออกจากหน้า ก่อนจะหอบเงินใส่กระเป๋าเป้ พลางเอียงคอมองกระปุ๊กออมสินของตัวเองที่ตั้งเรียงรายอยู่ในห้องอีกสี่กระปุ๊ก แล้วตอนนี้น้องต้นมีเงินในกระปุ๊กออมสินกี่บาทหว่า แต่ละตัวท่าทางอ้วนๆ
“เดี๋ยวเงินหมดจะกลับมาทุบใหม่น้า” น้องต้นพูดกับกระปุ๊กออมสินของตัวเอง แล้วเอามือลูบๆ ก่อนจะตัดสินใจยกกระเป๋าเป้ขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง …….
“ ต้อนขอโทษครับ” น้องต้นพูดเบาๆ ก่อนจะเขียนข้อความลงบนกระดาษว่า “ผมขอโทษ” แล้ววางเงินไว้บนกระดาษ หนึ่งพันบาทไว้แล้วเอาแก้วน้ำทับไว้ ก่อนจะเดินจากบ้านหลังเล็กๆของคุณพ่อไป อย่างเงียบๆ ในใจก็กลัวๆ ไม่อยากจากไปแต่ตอนนี้ยังไงก็ต้องไป น้องต้นไม่รู้ว่าลุงเขาจะพูดอะไรยังไงกับตำรวจ แต่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ยังไงก็ต้องหลบไปก่อนรอเรื่องเงียบแล้วค่อยกลับบ้าน น้องต้นโบกรถ สิบล้อ ได้คันหนึ่ง เป็นพี่ที่น้องต้นรู้จักเพราะพี่เขาไปที่อู่ของลุงเขาบ่อยๆ ตอนน้องต้นไปทำธุระกับลุงเขา สองมือกอดกระเป๋าเป้เอาไว้แน่น สายตาจ้องมองทิวทัศน์ข้างทาง เสียงเครื่องยนต์ดังหึ่งๆ มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทาง หวังว่าคงจะยังอยู่ที่เดิมนะ แม้จะจำได้คร่าวๆเพราะจากมานาน น้องต้นคงไม่หลงทางหรอกนะ รอน้องต้นหน่อยนะ น้องต้นกำลังจะไปหา .............
“อืม อื้อ อือ อืม” น้องต้นกำลังนั่งอำเพลงมันๆ เพราะร้องไม่ได้ อิอิ แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆ ก็โดนตบหัวแทบทิ่มลงพื้นดิน
“สาด ไรวะ ใครตบกู” น้องต้นหันกลับไปด่าคนที่บังอาจตบหัวน้องต้นทันที
“อ่าว หวัดดี ครับ พี่ จาด “ น้องต้นยกมือหวัดดีพี่จ๊าด ที่จู่ๆก็เดินมาตบหัวน้องต้นซะแรง
“ดี มะกี้ด่าใครวะ แม่ง” พี่จ๊าด บ่นกลับมาให้น้องต้น แล้วใครจะรู้เล่าว่าเป็นพี่จ๊าด ไม่งั้นน้องต้นไม่กล้าด่าหรอก ใครจะกล้าด่าพี่จ๊าดละ อิอิ
“แล้วพี่มาตบหัวต้นทำมัยละ มีเรื่องไรรึเปล่า คร๊าบบบบบ” น้องต้นถามพี่จ๊าด พลางลากเสียงยาวๆ กวนสั้นตรีนพี่เขาเล่นๆ
“ มี “ พี่จ๊าดตอบน้องต้นกลับมาเรียบๆ ก่อนจะโยนกระเป๋าใบเล็กๆให้น้องต้นใบหนึ่ง
“ขายให้หมดนะมึง” พี่เขาบอกน้องต้น ก่อนจะเอามือมาลูบหัวน้องต้นแล้วเดินจากไป
น้องต้นเปิดดูของในกระเป๋า พลางถอนหายใจ มองดูยาเม็ดเล็กที่อยู่ข้างใน แต่ราคาต่อเม็ด ค่าขนมน้องต้น สามวันครึ่ง
“โหย ให้มาตั้งเยอะ แล้วจะเอาไปขายที่ไหนละเนี้ย” น้องต้นบ่นออกมาเซ็งๆ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินไปปล่อยของให้พี่ จ๊าด ………..
“ลุง เหมาหมดเปล่า ถ้าเอาหมด ต้นแถมให้ ตัวหนึ่ง” น้องต้นถามลุงคนหนึ่งที่เป็นลูกค้าขาประจำของน้องต้น ลุงเขาเอาของไปตรวจดูสักครู่ ก่อนจะพยักหน้า และจ่ายเงินน้องต้น
“ขอบคุณครับ” น้องต้นขอบคุณลุงเขาก่อนจะปั่นจักรยานจากไป อยู่แถวนี้นานไม่ได้ มีแต่ขาโหดๆ น้องต้นยังตัวนิดเดียวเดียวจะเสียวไม่ใช่น้อยๆถ้าไม่รีบไป ……
“พี่จ๊าด อะตังค์ เดือนนี้พอแค่นี้นะ ต้นไม่ไปปล่อยของแล้วนะ เสียว” น้องต้นบอกพี่จ๊าด
“ไม่ต้องเลยพี่ ต้นบอกจะช่วยพี่ปล่อยแค่เดือนละ 20 เม็ด แต่เมื้อกี้พี่ให้ต้นไป 30 เม็ด เกินโคต้าด้วย เพราะงันไม่ต้องบ่นเลย” น้องต้นบอกพี่จ๊าด ก่อนจะ บายบ๊าย พี่จ๊าดเพื่อกลับบ้าน ……..
“พ่อ เดือนนี้ต้นเบิกตังค์ค่าขนมเพิ่มได้เปล่าครับ” น้องต้นถามคุณพ่อ เรื่องเงินค่าขนมที่ต้องขอเพิ่มขึ้นทุกๆเดือน พ่อพลจ้องหน้าน้องต้น ก่อนจะถามว่า
“น้องต้นจะเอาไปชื้ออะไรหรอ เดือนนี้ใช้เงินเยอะจังแล้วจะเอาอีกเท่าไรครับ”
“น้องต้นต้องทำงานกลุ่มส่งครูที่โรงเรียนแล้วยังมีรายงานที่ต้องส่งเยอะแยะเลยครับ เลยใช้เงินเยอะ ต้นขอพ่ออีก สองพันนะ” น้องต้นบอกคุณพ่อไป คุณพ่อพยักหน้าและเอาเงินให้น้องต้นอีก สองพัน น้องต้นขอบคุณคุณพ่อและเดินไปหอมแก้มให้พ่อชื่นใจ
“ตั้งใจเรียนนะต้น อย่ามั่วแต่เล่นละ” คุณพ่อตอบกลับมาพลางหอมแก้มน้องต้นคืน น้องต้นมองหน้าคุณพ่อก่อนจะพยักหน้าและตอบคุณพ่อเบาๆว่า “ครับต้นจะตั้งใจเรียน” .......
ที่จริงน้องต้นใช้เงินวันละแค่ ห้าสิบบาทเอง เดือนหนึ่งแค่ พันห้าพันหก แต่เดือนนี้ต้นขอเงินพ่อไป จะเจ็ดพันแล้ว ทุกครั้งที่ขอเพิ่ม ก็ได้แต่เสียใจลึกๆข้างในได้แต่ขอโทษพ่อในใจเบาๆ แต่ถ้าไม่มีเงินไปให้พี่จ๊าด น้องต้นก็ต้องไปปล่อยของให้พี่จ๊าดถ้าไม่ไปก็โดนซ้อมอีก จะมีใครรู้รึเปล่านะว่า เด็กแค่ ป.5 จะโดนข่มขู่รีดไถได้ขนาดนี้ ............
“พี่จ๊าด เดือนนี้ต้นไม่มีเงินแล้วนะ พี่เอาไปห้าพันแล้ว ต้นไม่ได้กินข้าวเที่ยงมาหลายวันแล้วนะ” น้องต้นบอกพี่จ๊าดไปหลังจากที่เพิ่งโดนริบเงินไปจนหมดตัวอีกวัน
“ไม่ต้องเลยน้องต้น พี่ขอแค่วันละ 300 เอง บ้านน้องต้นออกจะรวยหมดก็ไปขอพ่อมาสิ แต่อย่าให้พี่รู้นะว่ามีใครเอาเรื่องนี้ไปบอกใครไม่งั้นจะโดนแบบเพื่อนน้องต้น ดูซะ” พี่จ๊าดพูดเสร็จ เพื่อนผมที่ไม่รู้ว่ามันทำอะไรผิด ก็โดนเพื่อนของพี่จ๊าดจับไว้แน่ ก่อนอีกคนจะเอาเข็มจิ้มเข้าไปที่ก้นของเพื่อน เสียงเพื่อนร้องดังลั่น ก่อนจะโดนเข็มอีกเล่มจิ้มเข้าไปที่ก้นอีกอัน เสียงร้องดังลั่นกว่าเดิม พร้อมๆกับเสียงร้องให้ของเพื่อน
“พี่จ๊าดไม่อยากทำน้องต้นแบบนั้นนะ ถ้าน้องต้นไม่ดื้อ แล้วพี่ยังจะได้เงินค่าขนมกับน้องต้นพรุ่งนี้อีกรึเปล่าครับ” พี่จ๊าดพูดแล้วยิ้มให้ น้องต้น
“ต้นจะเอามาให้ครับ” น้องต้นบอกพี่จ๊าด ก่อนจะขอตัวกลับบ้าน อยากจะบ้าตายไม่น่าไปรู้จักคนๆนี้เลย ซวยจริงๆ
แล้วพรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหนไปให้พี่จ๊าดละ เพิ่งขอพ่อมาสองพันก็โดนเอาไปหมดแล้ว น้องต้นได้แต่เดินคอตกกลับบ้าน…….
น้องต้นมองดูคุณพ่อที่กำลังนอนหลับ ขณะที่น้องต้นกำลังค่อยๆหยิบเงินใบละพันออกจากกระเป๋าตังค์คุณพ่อ ใจหนึ่งก็หวั่นๆกลัวคุณพ่อจะรู้ว่าน้องต้นแอบขโมยเงิน แต่ถ้าไม่ขโมยพรุ่งนี้ก็ไม่มีจ่ายพี่จ๊าดน้องต้นยังไม่อยากโดนเข็มฉีดยาจิ่มก้นหรอกนะ อย่างน้อยพ่อก็ไม่เคยตีน้องต้นแรงๆเหมือนพี่จ๊าดละน่า คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ..........
“อะน้องต้น ช่วยพี่หน่อยนะ สิบเม็ด ตอนเย็นขอเงินนะขายให้หมดนะ” พี่จ๊าดโยนห่อกระดาษมาให้น้องต้น
“พี่จ๊าด ต้นจ่ายเงินพี่หมดแล้วนะ แล้วเดือนนี้ก็ขาให้พี่ไปแล้วนะแล้วทำมัยต้นยังจะได้ขายอีกละ” น้องต้นถามพี่จ๊าด งง
“พี่ขอให้ช่วยแค่นี้เองน้องต้นทำให้พี่ไม่ได้หรอครับ หือ ทำได้มัย” น้องต้นกลืนน้ำลายเฮือก กลับใบหน้าที่น่ากลัวของพี่จ๊าด ก่อนจะพยักหน้า ก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง แล้วจะเอาไปให้ใครที่ไหนละเนี้ย เด็กกลุ้มวุ้ย เซ็งจริงๆ …….
น้องต้นปั่นรถจักรยานผ่านอู่ซ่อมรถที่เอาของมาปล่อยบ่อยๆ แต่วันนี้ตำรวจเต็มอู่ไปหมด แล้วนั่น ลุงเขาโดนจับนั่งบนรถตำรวจด้วย ท่าจะไม่ดีแล้วแหะ ทำไงดี จริงสิรีบไปดีกว่า น้องต้นรีบจากไปตรงนั้นทันทีแต่ทันใดนั้นลุงเขาก็หันมาจ้องน้องต้นแล้วหันไปพูดกับตำรวจที่นั่งข้างๆ มีตำรวจหลายคนหันมามองน้องต้น ทำให้น้องต้นต้องรีบจากไปทันที ก่อนที่จะแย่ไปกว่านี้ .....
พอน้องต้นกลับมาถึงบ้านก็เจอคุณพ่อ นั่งรอในบ้าน
“น้องต้นครับ มาหาพ่อหน่อยลูก” คุณพ่อพูดเสียงดุๆ ทำให้น้องต้นต้องเดินไปหาอย่างเลียงไม่ได้
“เมื่อวานตอนดึกต้นได้หยิบเงินจากกระเป๋าตังค์พ่อไปรึเปล่า” คุณพ่อถามเสียงนิ่งๆ น้องต้นได้แต่ยืนก้มหน้ายังไม่กล้าบอกคุณพ่อ
“ว่าไงครับ พ่อถามได้ยินรึเปล่า” พอคุณพ่อถามอีกครั้ง ก่อนน้องต้นมองหน้าคุร่อแล้วตอบเบาๆ ว่า “ครับ ต้นหยิบไป พันหนึ่ง” น้องต้นบอกคุณพ่อไป
คุณพ่อมองหน้าน้องอย่างพินิจ พิจารณา แล้วดึงน้องต้นเข้าไปกอดแต่มือล้วงไปตามกระเป๋าเสื้อและกางเกง ก่อนจะดึงกระดาษห่อเล็กๆออกมาจากกระเป๋า พอน้องต้นเจอก็ตกใจจนหน้าซีด แต่พอคุณพ่อเปิดห่อกระดาษออกก็ถึงกลับทำยาในห่อกระดาษร่วงลงพื้นจนเกือบหมด ก่อนจะมาจ้องหน้าของน้องต้น ทั้งห้องมีแต่ความเงียบ ........
พ่อไม่ได้ว่าอะไรน้องต้นเพียงแค่กอดน้องต้นแน่น และพูดด้วยเสียงสั่นเครือ บอกให้น้องต้นไปอาบน้ำ กินข้าว แล้วเข้านอน น้องต้นมองดูพ่อที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ก่อนจะไปทำตามที่คุณพ่อบอก
ในใจมันสับสนไปหมดไม่รู้ว่าจะทำยังไง พ่อต้องรู้แน่ๆว่านั้นมันเป็นยาอะไร แล้วพรุ่งนี้ จะเอาเงินค่ายาที่ไหนไปคืนให้พี่จ๊าด
น้องต้นนอนน้ำตาไหล รู้สึกกลัวไปหมดทุกอย่าง อย่างที่ไม่เคยกลัวมาก่อนในชีวิต .......
น้องต้นเลือกเสื้อผ้า ตัวเก่งของน้องต้นลงกระเป๋าเป้นักเรียน และกลันใจทุบกระปุ๊กออมสินของน้องต้นที่อุตสาห์เก็บมาตั้งนาน ทันทีที่กระปุ๊กออมสินแตก น้องต้นถึงกับต้องเอามือขยี้ตาตัวเอง ด้วยความงง อะไรหว่า เงินพวกนี้มาจากไหน เยอะแยะ พอเห็นจำนวนเงินในกระปุ๊กออมสินน้องต้นถึงกลับยิ้มออก ไม่ต้องกลัวแล้วนะต้นไม่ต้องกลัว น้องต้นบอกตัวเองเบาๆ เดียวเอาเงินไปคืนคุณพ่อ แล้วคุณพ่อจะได้หายโกรธ เอาเงินไปให้พี่จ๊าด แล้วก็จะไม่โดนพวกพี่จ๊าดรังแก น้องต้นยิ้มดีใจก่อนจะ น้ำตาไหลออกมา อีกรอบ แล้วเราจะอยู่อย่างนี้หรอ พอเงินพวกนี้หมดเราก็โดนรังแกอยู่ดี น้องต้นปาดน้ำตาออกจากหน้า ก่อนจะหอบเงินใส่กระเป๋าเป้ พลางเอียงคอมองกระปุ๊กออมสินของตัวเองที่ตั้งเรียงรายอยู่ในห้องอีกสี่กระปุ๊ก แล้วตอนนี้น้องต้นมีเงินในกระปุ๊กออมสินกี่บาทหว่า แต่ละตัวท่าทางอ้วนๆ
“เดี๋ยวเงินหมดจะกลับมาทุบใหม่น้า” น้องต้นพูดกับกระปุ๊กออมสินของตัวเอง แล้วเอามือลูบๆ ก่อนจะตัดสินใจยกกระเป๋าเป้ขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง …….
“ ต้อนขอโทษครับ” น้องต้นพูดเบาๆ ก่อนจะเขียนข้อความลงบนกระดาษว่า “ผมขอโทษ” แล้ววางเงินไว้บนกระดาษ หนึ่งพันบาทไว้แล้วเอาแก้วน้ำทับไว้ ก่อนจะเดินจากบ้านหลังเล็กๆของคุณพ่อไป อย่างเงียบๆ ในใจก็กลัวๆ ไม่อยากจากไปแต่ตอนนี้ยังไงก็ต้องไป น้องต้นไม่รู้ว่าลุงเขาจะพูดอะไรยังไงกับตำรวจ แต่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ยังไงก็ต้องหลบไปก่อนรอเรื่องเงียบแล้วค่อยกลับบ้าน น้องต้นโบกรถ สิบล้อ ได้คันหนึ่ง เป็นพี่ที่น้องต้นรู้จักเพราะพี่เขาไปที่อู่ของลุงเขาบ่อยๆ ตอนน้องต้นไปทำธุระกับลุงเขา สองมือกอดกระเป๋าเป้เอาไว้แน่น สายตาจ้องมองทิวทัศน์ข้างทาง เสียงเครื่องยนต์ดังหึ่งๆ มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทาง หวังว่าคงจะยังอยู่ที่เดิมนะ แม้จะจำได้คร่าวๆเพราะจากมานาน น้องต้นคงไม่หลงทางหรอกนะ รอน้องต้นหน่อยนะ น้องต้นกำลังจะไปหา .............
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น