และแล้วจู่ๆ
น้องต้นก็มานอนเอ้งแม้งอยู่ตรงนี้ จำได้คราวๆว่า โดนบังคับให้ขึ้นเครื่องบิน
ใจหนึ่งก็กลัวใจหนึ่งก็ตื่นเต้น ที่ได้นั่งเครื่องบิน น้องต้นกำลังเล่นเกมกดอยุ่ดีๆ
ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า ถึงที่หมายเรียบร้อย จะทำการปล่อยตัวในอีก 10 วินาที
กรุณาตรวจสอบความเรียบร้อย
“เริ่มนับถอยหลัง 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ปล่อย” น้องต้นกำลัง งง อยู่ว่าเขาจะปล่อยอะไร พอเสียงนับถึง 0 เก้าอี้ที่นั้งต้นนั่งก็หล่นลงมาจากเครื่องบินหน้าตาเฉย น้องต้นตกใจ เกาะเก้าอี้ไว้แทบไม่ทัน แต่แรงลมที่พัดทำเอาตัวน้องต้นปลิวแทบจะเกาะเก้าอี้ไม่อยู่ “อ๊ากกกกกกกกกกกกก” เสียงน้องต้นร้องแทบคอแตก ฉี่ราดรดกางเกงเลยมั้ง อยู่ดีๆก็ตกจากเครื่องบิน ทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ขณะที่กำลังจะตกถึงพื้น จู่ๆก็มีร่มโผล่ออกมาจากเก้าอี้ น้องต้นโดนแรงกระซากจากร่มแขนแทบหลุด “ตายๆๆๆๆๆๆ” น้องต้นร้องลั่นก่อนจะมือหลุดออกจากเก้าอี้ตกลงสู่พื้นข้างล่าง
“ล่าก่อนครับ ทุกคน” น้องต้นบอกลาทุกคนก่อนจะหลับตาลงด้วยความกลัว จำได้แต่ว่าตกลงมาแรงหลังแทบหักออกจากกัน มันจุกจนขยับไม่ได้ จากนั้นก็ไม่รู้สึกอะไร มารู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่ตรงนี้
แล้วที่นี้มันที่ไหน
น้องต้นมองซ้าย มองขวา จะขยับขาก็ขยับไม่ได้ พอมองลงไปข้าน้องต้นหายไปข้างหนึ่ง หะ เห้ย
ตกใจหมด ขาน้องต้นถูกเข้าเฝือกแขวไว้กับเสาเตียงที่น้องต้นกำลังนอนอยู่ เจ็บระบบมไปหมดทั้งตัวเลย แล้วที่นี้มันที่ไหนกัน
“ไง ฟื้นแล้วหรอคุณสายลับ รู้สึกว่าองค์กรของนายนี้ จะตกต่ำจริงๆนะ รอบนี้ส่งเด็กตัวแค่นี้มา บอกมาสิว่าต้องการอะไร”
ผู้ชายคนนั้นพูดมาเดินมาแล้วมาบีบปากน้องต้นแน่น จนเจ็บไปหมด
“โอ้ย” น้องต้นพยายามที่จะร้อง แต่ร้องได้นิดเดียวก็เขาเล่นบีบจนเจ็บไปหมดเลยนะสิ แล้วน้องต้นก็ร้องให้ น้ำตาไหลด้วยความกลัว คนๆนี้นากลัวที่สุดเลยตีน้องต้นด้วยเรื่องอะไรก้ไม่รู้
“หึทำเป็นร้อง นะคุณสายลับ กลัวหรอ ถ้ากลัวก็บอกมาให้หมดว่าใครส่งมาแล้วต้องการอะไรก่อนที่จะไม่มีลมหายใจ”
พอเขาพูดเสร็จก็ถือมีดเล็กๆมาเล่มหนึ่ง และยกมันขึ้น “จะบอกดีๆหรือไม่บอก”
“น้องต้นไม่รู้ น้องต้นแค่มาตามหาพี่เอง น้องต้นไม่ได้เป็นสายลับสักหน่อย” น้องต้นบอกเขาไป แต่ว่ากลับต้องร้องด้วยความเจ็บ เมื่อเขาแทงมีดลงบนขาน้องต้นจนมิดเล่ม
“อ๊ากกก” น้องต้นร้อง สองมือกุมขาตัวเอง ร้องให้
“ว่าไงจะบอกไม่บอก”เขายกมีดขึ้นมาอีกเล่ม
“อึก อือ น้องต้นไม่รู้ แค่มาตามหาพี่เอง อือน้องต้นกลัวแล้วอย่าทำน้องต้นเลยนะครับ น้องต้นเจ็บ” น้องต้นร้องให้ด้วยความกลัว
“จะพูดไม่พูดบอกมาว่าใครส่งแกมา” เขาไม่ฟังเสียงน้องต้นเลยกลับแทงมีดลงใส่ขาน้องต้นอีกข้าง
“อ๊ากกกกกกกก” เสียงน้องต้นร้อง หัวใจเต้นรัว ด้วยความกลัว มองหน้าพี่เขา น้ำตาไหล เจ็บแผลจนสั่นไปหมดทั้งตัว
“อึก อือ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ผมแค่หนีออกจากบ้านมาหาพี่เอง อือ อย่าทำผมเลยผมกลัวแล้วอือ” น้องต้นพูดไปร้องให้ไปรู้สึกว่าตัวเองจะหายใจติดๆขัดๆ ยังไงชอบกล
“บอกมาว่าเข้ามาที่นี้ได้ยังไง” เขาขู่น้องต้น พลางหยิบมีดขึ้นมาอีกเล่ม
พอน้องต้นมองเห็นมีด ก็สั่นไปด้วยความกลัว หัวใจเต้นแรงจนหายใจแทบไม่ออก
“อย่าทำ น้องต้นบอกแล้ว อือ บอกแล้ว น้องต้นหนีออกจากบ้านเพราะคุณพ่อโกรธที่น้องต้นขโมยเงินคุร่อ 1000 บาท น้องต้นเลยหนีมาหาพี่โยที่เรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพ แต่ยังไม่ได้เจอพี่โย ก้มีคนพาน้องต้นมาขึ้นเครื่องบิน แล้วเขาก็ทิ้งน้องต้นลงมาจากเครื่อง แล้วน้องต้นก็มาอยู่ที่นี้” น้องต้นบอกพี่เขาไปจนหมดเลยว่ามาอยู่นี้ได้ไง ตอนนี้ปวดแผลจนตาพร่าไปหมดเลย เลือดไหลออกมาจากขาของน้องต้นแดงเถือกเต็มเตียงไปหมดเลย
“ เหลวไหล ไอ้โกหกแกคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องเหลวไหลของแกหรอ” “ฉึก” เสียงเสียบมีดลงบนขาน้องต้นอีกเล่ม
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก” น้องต้น ร้องดังกว่าครั้งไหนๆ สองมือกุมขาตัวเองแน่น ด้วยความเจ็บ หันมองไปดูหน้าคนใจร้ายที่เอามีดแทงน้องต้น ทั้งน้ำตา
“อึก อือ น้องต้นไม่ได้โกหก อึก น้องต้นอยากกลับบ้าน ไปหาคุณพ่อ อึกอือ ” น้องต้นบอกเขาไปทั้งๆที่ร้องให้
มองดูเขาหยิบมีดขึ้นมาอีกเล่มหนึ่ง หัวใจน้องต้นมันเต้นแรงจนปวดหนึบ จนแทบทนไม่ไหว ก่อนที่เขาจะเอามีดแทงลงบนขาน้องต้นอีก น้องต้นมองเห็นภาพตรงหน้ามันมัวๆก่อนจะมืดลงไปเจ็บแปลบที่หัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ........
“เริ่มนับถอยหลัง 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ปล่อย” น้องต้นกำลัง งง อยู่ว่าเขาจะปล่อยอะไร พอเสียงนับถึง 0 เก้าอี้ที่นั้งต้นนั่งก็หล่นลงมาจากเครื่องบินหน้าตาเฉย น้องต้นตกใจ เกาะเก้าอี้ไว้แทบไม่ทัน แต่แรงลมที่พัดทำเอาตัวน้องต้นปลิวแทบจะเกาะเก้าอี้ไม่อยู่ “อ๊ากกกกกกกกกกกกก” เสียงน้องต้นร้องแทบคอแตก ฉี่ราดรดกางเกงเลยมั้ง อยู่ดีๆก็ตกจากเครื่องบิน ทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ขณะที่กำลังจะตกถึงพื้น จู่ๆก็มีร่มโผล่ออกมาจากเก้าอี้ น้องต้นโดนแรงกระซากจากร่มแขนแทบหลุด “ตายๆๆๆๆๆๆ” น้องต้นร้องลั่นก่อนจะมือหลุดออกจากเก้าอี้ตกลงสู่พื้นข้างล่าง
“ล่าก่อนครับ ทุกคน” น้องต้นบอกลาทุกคนก่อนจะหลับตาลงด้วยความกลัว จำได้แต่ว่าตกลงมาแรงหลังแทบหักออกจากกัน มันจุกจนขยับไม่ได้ จากนั้นก็ไม่รู้สึกอะไร มารู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่ตรงนี้
แล้วที่นี้มันที่ไหน
น้องต้นมองซ้าย มองขวา จะขยับขาก็ขยับไม่ได้ พอมองลงไปข้าน้องต้นหายไปข้างหนึ่ง หะ เห้ย
ตกใจหมด ขาน้องต้นถูกเข้าเฝือกแขวไว้กับเสาเตียงที่น้องต้นกำลังนอนอยู่ เจ็บระบบมไปหมดทั้งตัวเลย แล้วที่นี้มันที่ไหนกัน
“ไง ฟื้นแล้วหรอคุณสายลับ รู้สึกว่าองค์กรของนายนี้ จะตกต่ำจริงๆนะ รอบนี้ส่งเด็กตัวแค่นี้มา บอกมาสิว่าต้องการอะไร”
ผู้ชายคนนั้นพูดมาเดินมาแล้วมาบีบปากน้องต้นแน่น จนเจ็บไปหมด
“โอ้ย” น้องต้นพยายามที่จะร้อง แต่ร้องได้นิดเดียวก็เขาเล่นบีบจนเจ็บไปหมดเลยนะสิ แล้วน้องต้นก็ร้องให้ น้ำตาไหลด้วยความกลัว คนๆนี้นากลัวที่สุดเลยตีน้องต้นด้วยเรื่องอะไรก้ไม่รู้
“หึทำเป็นร้อง นะคุณสายลับ กลัวหรอ ถ้ากลัวก็บอกมาให้หมดว่าใครส่งมาแล้วต้องการอะไรก่อนที่จะไม่มีลมหายใจ”
พอเขาพูดเสร็จก็ถือมีดเล็กๆมาเล่มหนึ่ง และยกมันขึ้น “จะบอกดีๆหรือไม่บอก”
“น้องต้นไม่รู้ น้องต้นแค่มาตามหาพี่เอง น้องต้นไม่ได้เป็นสายลับสักหน่อย” น้องต้นบอกเขาไป แต่ว่ากลับต้องร้องด้วยความเจ็บ เมื่อเขาแทงมีดลงบนขาน้องต้นจนมิดเล่ม
“อ๊ากกก” น้องต้นร้อง สองมือกุมขาตัวเอง ร้องให้
“ว่าไงจะบอกไม่บอก”เขายกมีดขึ้นมาอีกเล่ม
“อึก อือ น้องต้นไม่รู้ แค่มาตามหาพี่เอง อือน้องต้นกลัวแล้วอย่าทำน้องต้นเลยนะครับ น้องต้นเจ็บ” น้องต้นร้องให้ด้วยความกลัว
“จะพูดไม่พูดบอกมาว่าใครส่งแกมา” เขาไม่ฟังเสียงน้องต้นเลยกลับแทงมีดลงใส่ขาน้องต้นอีกข้าง
“อ๊ากกกกกกกก” เสียงน้องต้นร้อง หัวใจเต้นรัว ด้วยความกลัว มองหน้าพี่เขา น้ำตาไหล เจ็บแผลจนสั่นไปหมดทั้งตัว
“อึก อือ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ผมแค่หนีออกจากบ้านมาหาพี่เอง อือ อย่าทำผมเลยผมกลัวแล้วอือ” น้องต้นพูดไปร้องให้ไปรู้สึกว่าตัวเองจะหายใจติดๆขัดๆ ยังไงชอบกล
“บอกมาว่าเข้ามาที่นี้ได้ยังไง” เขาขู่น้องต้น พลางหยิบมีดขึ้นมาอีกเล่ม
พอน้องต้นมองเห็นมีด ก็สั่นไปด้วยความกลัว หัวใจเต้นแรงจนหายใจแทบไม่ออก
“อย่าทำ น้องต้นบอกแล้ว อือ บอกแล้ว น้องต้นหนีออกจากบ้านเพราะคุณพ่อโกรธที่น้องต้นขโมยเงินคุร่อ 1000 บาท น้องต้นเลยหนีมาหาพี่โยที่เรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพ แต่ยังไม่ได้เจอพี่โย ก้มีคนพาน้องต้นมาขึ้นเครื่องบิน แล้วเขาก็ทิ้งน้องต้นลงมาจากเครื่อง แล้วน้องต้นก็มาอยู่ที่นี้” น้องต้นบอกพี่เขาไปจนหมดเลยว่ามาอยู่นี้ได้ไง ตอนนี้ปวดแผลจนตาพร่าไปหมดเลย เลือดไหลออกมาจากขาของน้องต้นแดงเถือกเต็มเตียงไปหมดเลย
“ เหลวไหล ไอ้โกหกแกคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องเหลวไหลของแกหรอ” “ฉึก” เสียงเสียบมีดลงบนขาน้องต้นอีกเล่ม
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก” น้องต้น ร้องดังกว่าครั้งไหนๆ สองมือกุมขาตัวเองแน่น ด้วยความเจ็บ หันมองไปดูหน้าคนใจร้ายที่เอามีดแทงน้องต้น ทั้งน้ำตา
“อึก อือ น้องต้นไม่ได้โกหก อึก น้องต้นอยากกลับบ้าน ไปหาคุณพ่อ อึกอือ ” น้องต้นบอกเขาไปทั้งๆที่ร้องให้
มองดูเขาหยิบมีดขึ้นมาอีกเล่มหนึ่ง หัวใจน้องต้นมันเต้นแรงจนปวดหนึบ จนแทบทนไม่ไหว ก่อนที่เขาจะเอามีดแทงลงบนขาน้องต้นอีก น้องต้นมองเห็นภาพตรงหน้ามันมัวๆก่อนจะมืดลงไปเจ็บแปลบที่หัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น