ตอน
ความรักของผม
“อือ ผมปวดหัว” น้องต้นบอกคุณพ่อให้รู้ว่าน้องต้นปวดหัว ไม่สบาย เป็นไข้ ตัวร้อน น้ำมูกไหล ใกล้จะตายหายใจไม่ค่อยออก เจ็บคอ ปวดท้อง อย่างแรง แหะๆ ที่จริงน้องต้นแค่เป็นไข้เองครับ ดูสิฮะเนี้ย ตัวร้อนจี๋เลย ปวดหัวตุบๆ สงสัยเมื่อวานน้องต้นไปเล่นน้ำตากแดดที่ฝายน้ำล้นกับเพื่อนๆ เลยทำให้เป็นไข ไม่สบายอย่างนี้
แต่น้องต้นชอบตอนที่ไม่สบายจังเลยฮะ แม้ว่าจะทรมานแต่น้องต้นมีความสุข ที่คุณพ่อคอยมาเอาอกเอาใจดูแลน้องต้นอยู่ใกล้ๆอย่างนี้ คุณพ่อขับรถพาน้องต้นมาที่โรงพยาบาล ก่อนที่คุณหมอจะพาน้องต้นไปตรวจ น้องต้นพยายามจะทำให้ตัวเองดูป่วยมากๆ อย่างตอนวัดความดันก็พยายามให้ใจเต้นแรงๆ ความดันจะได้สูงๆ ตอนวัดไข้ ก็พยายามทำให้ปรอดวัดไข้ที่อมในปากให้ร้อนที่สุด พอคุณหมอถาม ว่ามีอาการยังไงก็จะแกล้งทำเหมือนเป็นมากๆ น้องต้นอยากนอนโรงพยาบาล คุณพ่อจะได้เฝ้าน้องต้นทั้งวันทั้งคืน แล้วก็ใจดีๆเอาใจน้องต้นมากๆ
“เดี๋ยวหมอจะให้นอนโรงบาลดูอาการสักคืนก่อนแล้วค่อยกลับบ้านนะค่ะ ดูทำหน้าสิท่าทางจะอาการหนัก” น้องต้นร้องเย้ ในใจแต่หน้าตาต้องทำซึมๆเอาไว้เดียวคุณหมอจะรู้ว่าน้องต้นอยากนอนโรงพยาบาล
คุณหมอเข็นน้องต้นไปที่เตียงในห้องพักคนไข้รวม น้องต้นหันซ้ายมองขวา หว๋า คนไข้เยอะเลย แล้วน้องต้นไม่ได้นอนห้องพิเศษเหมือนทุกทีหรอ แปลกจัง น้องต้นมองหน้าคุณพ่ออย่างสงสัย เหมือนคุณพ่อจะรู้เลยก้มลงมาบอกน้องต้นเบาว่า หองพิเศษมันเต็ม นอนที่นี้รอสักคืนนะเดียวห้องว่างพ่อจะย้ายเตียงให้ คุณพ่อบอกน้องต้น ทำให้ความฝันที่จะนอนดูทีวีทั้งวันของน้องต้นพังไม่เป็นท่า แล้วคนเยอะอย่างนี้ น้องต้นจะอ้อนคุณพ่อยังไงดีว้า ….
น้องต้นนอนหน้าบูดอยู่บนเตียง คนเดี๋ยว คุณพ่อหายไป บอกว่ามีงานด่วนเข้ามาต้องรีบไปบอกน้องต้นว่าตอนเย็นๆจะรีบมาหาหลังจากเสร็จงานแล้ว นี้มันอะไรกัน น้องต้นไม่สบายคุณพ่อก็ยังไม่มาดูแล ทั้งๆที่น้องต้นอยากให้คุณพ่อมาดูแลแต่คุณพ่อก็ไม่สนใจ น้องต้นเลยนอนหน้าบึ้งบูดอยู่บนเตียง คนเดียว
“อ่าว ไหนดูสิ เป็นไงบ้างค่ะคนเก่ง” เสียงคุณหมอดังขึ้นข้างๆเตียงเมื่อเดินมาตรวจอาการของน้องต้น
“ทำมัยทำหน้าอย่างนั้นละค่ะ เอ้ายิ้มหน่อย จะได้หายเร็วๆ” คุณหมอพูดบอกน้องต้น แทนที่น้องต้นจะยิ้มแต่กลายเป็นว่า
“อึก อือๆ” น้องต้นร้องให้ออกมาน้ำตาไหลอาบแก้ม เพราะความน้อยใจที่คุณพ่อไม่ยอมอยู่เป็นเพื่อน
“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะค่ะ คนเก่ง ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก เดี๋ยวหมอขอตรวจไข้แปลบเดียวนะ” คุณหมอดึงผมเข้าไปกอดพลางลูบหัวปลอบใจ ก่อนที่ผมจะหยุดร้องให้ แล้วคุณหมอก็ตรวจไข้ คอยยิ้มให้ผมตลอดเวลาที่หันมาสบตากัน
หัวใจดวงเล็กๆของผมมันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด ผมมองคุณหมดจับนั้นตรวจนี้ตามร่างกายของผม หัวใจผมก็เริ่มที่จะเต้นแรง ขึ้นๆ
“อุ๋ย ทำมัยอัตตราการเต้นของหัวใจเต้นเร็วขนาดนี้ละ” คุรหมออุทานออกมาเบาๆ ก่อนจะเปิดประวัติการรักษาของผมอ่านไปมาเพื่อหาสาเหตุ ไม่นานคุณหมอก็ยิ้มออกมา เอามือลูบหัวผมปอยๆ แล้วบอกว่า
“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวหมอจะคอยดูแลหนูเอง เดี๋ยวก็หายเป็นปกติจ๊ะ” คุณหมอบอกน้องต้น และยิ้มให้
“ผม ชื่อ น้องต้นครับ เรียกผมว่าน้องต้นก็ได้ “ น้องต้นกลั้นใจบอกคุณหมอคนสวยออกไป ไม่อยากให้คุณหมอเรียกน้องต้นว่า หนู เพราะน้องต้นโตแล้ว ไม่ได้เป็นเจ้าหนูสักหน่อย
“จ๊ะ น้องต้น เรียกหมอว่า หมอทิพย์ก็ได้นะ หรือจะเรียก พี่ทิพย์ดีละ” คุณหมอพูดยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินจากไปตรวจคนไข้คนอื่นๆ
สงสัยโรคหัวใจของน้องต้นจะกำเริบแหงๆ ทำมัยหัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ แถมยังร้อนวูบๆ ที่หน้าอีก เกิดอะไรขึ้นนะ อยากรู้จัง คุณพ่ออยู่ไหนน้องต้นแย่แล้วใจมันสั่นไปหมดเลยทำไงดีเนี้ย
“อือ ผมปวดหัว” น้องต้นบอกคุณพ่อให้รู้ว่าน้องต้นปวดหัว ไม่สบาย เป็นไข้ ตัวร้อน น้ำมูกไหล ใกล้จะตายหายใจไม่ค่อยออก เจ็บคอ ปวดท้อง อย่างแรง แหะๆ ที่จริงน้องต้นแค่เป็นไข้เองครับ ดูสิฮะเนี้ย ตัวร้อนจี๋เลย ปวดหัวตุบๆ สงสัยเมื่อวานน้องต้นไปเล่นน้ำตากแดดที่ฝายน้ำล้นกับเพื่อนๆ เลยทำให้เป็นไข ไม่สบายอย่างนี้
แต่น้องต้นชอบตอนที่ไม่สบายจังเลยฮะ แม้ว่าจะทรมานแต่น้องต้นมีความสุข ที่คุณพ่อคอยมาเอาอกเอาใจดูแลน้องต้นอยู่ใกล้ๆอย่างนี้ คุณพ่อขับรถพาน้องต้นมาที่โรงพยาบาล ก่อนที่คุณหมอจะพาน้องต้นไปตรวจ น้องต้นพยายามจะทำให้ตัวเองดูป่วยมากๆ อย่างตอนวัดความดันก็พยายามให้ใจเต้นแรงๆ ความดันจะได้สูงๆ ตอนวัดไข้ ก็พยายามทำให้ปรอดวัดไข้ที่อมในปากให้ร้อนที่สุด พอคุณหมอถาม ว่ามีอาการยังไงก็จะแกล้งทำเหมือนเป็นมากๆ น้องต้นอยากนอนโรงพยาบาล คุณพ่อจะได้เฝ้าน้องต้นทั้งวันทั้งคืน แล้วก็ใจดีๆเอาใจน้องต้นมากๆ
“เดี๋ยวหมอจะให้นอนโรงบาลดูอาการสักคืนก่อนแล้วค่อยกลับบ้านนะค่ะ ดูทำหน้าสิท่าทางจะอาการหนัก” น้องต้นร้องเย้ ในใจแต่หน้าตาต้องทำซึมๆเอาไว้เดียวคุณหมอจะรู้ว่าน้องต้นอยากนอนโรงพยาบาล
คุณหมอเข็นน้องต้นไปที่เตียงในห้องพักคนไข้รวม น้องต้นหันซ้ายมองขวา หว๋า คนไข้เยอะเลย แล้วน้องต้นไม่ได้นอนห้องพิเศษเหมือนทุกทีหรอ แปลกจัง น้องต้นมองหน้าคุณพ่ออย่างสงสัย เหมือนคุณพ่อจะรู้เลยก้มลงมาบอกน้องต้นเบาว่า หองพิเศษมันเต็ม นอนที่นี้รอสักคืนนะเดียวห้องว่างพ่อจะย้ายเตียงให้ คุณพ่อบอกน้องต้น ทำให้ความฝันที่จะนอนดูทีวีทั้งวันของน้องต้นพังไม่เป็นท่า แล้วคนเยอะอย่างนี้ น้องต้นจะอ้อนคุณพ่อยังไงดีว้า ….
น้องต้นนอนหน้าบูดอยู่บนเตียง คนเดี๋ยว คุณพ่อหายไป บอกว่ามีงานด่วนเข้ามาต้องรีบไปบอกน้องต้นว่าตอนเย็นๆจะรีบมาหาหลังจากเสร็จงานแล้ว นี้มันอะไรกัน น้องต้นไม่สบายคุณพ่อก็ยังไม่มาดูแล ทั้งๆที่น้องต้นอยากให้คุณพ่อมาดูแลแต่คุณพ่อก็ไม่สนใจ น้องต้นเลยนอนหน้าบึ้งบูดอยู่บนเตียง คนเดียว
“อ่าว ไหนดูสิ เป็นไงบ้างค่ะคนเก่ง” เสียงคุณหมอดังขึ้นข้างๆเตียงเมื่อเดินมาตรวจอาการของน้องต้น
“ทำมัยทำหน้าอย่างนั้นละค่ะ เอ้ายิ้มหน่อย จะได้หายเร็วๆ” คุณหมอพูดบอกน้องต้น แทนที่น้องต้นจะยิ้มแต่กลายเป็นว่า
“อึก อือๆ” น้องต้นร้องให้ออกมาน้ำตาไหลอาบแก้ม เพราะความน้อยใจที่คุณพ่อไม่ยอมอยู่เป็นเพื่อน
“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะค่ะ คนเก่ง ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก เดี๋ยวหมอขอตรวจไข้แปลบเดียวนะ” คุณหมอดึงผมเข้าไปกอดพลางลูบหัวปลอบใจ ก่อนที่ผมจะหยุดร้องให้ แล้วคุณหมอก็ตรวจไข้ คอยยิ้มให้ผมตลอดเวลาที่หันมาสบตากัน
หัวใจดวงเล็กๆของผมมันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด ผมมองคุณหมดจับนั้นตรวจนี้ตามร่างกายของผม หัวใจผมก็เริ่มที่จะเต้นแรง ขึ้นๆ
“อุ๋ย ทำมัยอัตตราการเต้นของหัวใจเต้นเร็วขนาดนี้ละ” คุรหมออุทานออกมาเบาๆ ก่อนจะเปิดประวัติการรักษาของผมอ่านไปมาเพื่อหาสาเหตุ ไม่นานคุณหมอก็ยิ้มออกมา เอามือลูบหัวผมปอยๆ แล้วบอกว่า
“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวหมอจะคอยดูแลหนูเอง เดี๋ยวก็หายเป็นปกติจ๊ะ” คุณหมอบอกน้องต้น และยิ้มให้
“ผม ชื่อ น้องต้นครับ เรียกผมว่าน้องต้นก็ได้ “ น้องต้นกลั้นใจบอกคุณหมอคนสวยออกไป ไม่อยากให้คุณหมอเรียกน้องต้นว่า หนู เพราะน้องต้นโตแล้ว ไม่ได้เป็นเจ้าหนูสักหน่อย
“จ๊ะ น้องต้น เรียกหมอว่า หมอทิพย์ก็ได้นะ หรือจะเรียก พี่ทิพย์ดีละ” คุณหมอพูดยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินจากไปตรวจคนไข้คนอื่นๆ
สงสัยโรคหัวใจของน้องต้นจะกำเริบแหงๆ ทำมัยหัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ แถมยังร้อนวูบๆ ที่หน้าอีก เกิดอะไรขึ้นนะ อยากรู้จัง คุณพ่ออยู่ไหนน้องต้นแย่แล้วใจมันสั่นไปหมดเลยทำไงดีเนี้ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น