362-2 แถมแม่งเข้าไป เรื่องไม่ต้องจบกันพอดี
"ไม่รู้ล่ะ ต้นได้เย็ดพี่ต้าสิบที" กูพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าทำท่าคิด แถมมีแอบอมยิ้มด้วย กูจ้องหน้ามันเริ่มเห็นมันทำหน้ากวนตีน เลยเอามือจับจมูกโด่งๆของมันบีบ "แน่ะ ยิ้มอะไรอ่ะ" กูร้องถามไอ้ต้าที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "ห้ามโกงนะ พี่ต้าต้องโดนต้นเย็ดสิบทีจริงด้วย" กูย้ำ ไอ้ต้าทำหน้ากวนตีนหนักกว่าเดิม "ยิ้มอะไรอ่าาาา ดีใจเหรอที่จะโดนต้นเย็ด" กูถาม แม่งกวนตีนจริงวุ้ยไอ้นี่ ไอ้ต้าทำตาเหล่ๆมาหากูก่อนยิ้มกวนตีนอีกครั้ง แล้วตอบเสียงกระเส่าที่ข้างหู
"พนันกันก็ได้ ไม่เกินคืนนี้ ต้นต้องร้องหาควยพี่ ให้พี่มาเย็ดต้นแน่ๆ" ง่ะ ไอ้ห่านี่เดาถูกตลอดแหละ แหะๆ เห็นควยไอ้ต้าทีไรใจกูก็หวิวสมองสั่งการให้ขายกอัตโนมัติทุกที แต่ไม่ได้ๆๆ ครั้งนี้กูจะไม่ยอมเด็ดขาด ขาดทุนมาหลายทีแล้ว ขอกูเย็ดเนื้อๆเน้นๆสักสิบดอกให้หนำใจทีเหอะ
กูยังนอนหนุนอกไอ้ต้าอยู่ มือก็เอาไปไชสะดือไอ้ต้าเล่น ควยมันก็ชูคอห่างนิ้วกูไปหน่อยเดียว คราบน้ำเงี่ยนยังแห้งกรังเต็มหัวควย จะเย็ดไอ้ต้าตอนนี้ก็ยังเสียดายไอ้เดือน วันนี้ยังไม่ได้น้ำแตกใส่มันเลย จะเย็ดไอ้เดือนก็กลัวไม่มีแรงเหลือมาเย็ดไอ้ต้า โอ้ยยย เอาไงดีวะเนี่ย
"ต้น" ไอ้ต้ากระซิบเบาๆที่ข้างหูกู กูเลยหันหน้าไปหามัน ไอ้ต้าเอมมือมาลูบหัวกูเบาๆ ตอนนี้คนอื่นๆพากันเข้าห้องน้ำไปแล้ว โดยไอ้อาร์ตท่าทางจะแย่ ตอนมันเดินเข้าห้องน้ำไปแม่งกระย่องกระแย่งเต็มที สงสัยตูดจะแหกกันก็งานนี้แหละ "มีอะไรอ่ะ" กูถามไอ้ต้าที่ยังลูบหัวกูอยู่
"ต้นยังจะช่วยตุลมันอยู่หรือเปล่า" ไอ้ต้าถาม หน้าตาเรียบเฉยไม่ได้บ่งบอกว่ามันคิดอะไรอยู่ กูมองหน้าไอ้ต้าก่อนตอบเบาๆ "อือ อยากช่วยอ่ะ พี่ต้าว่าไงอ่ะ" กูถามไอ้ต้ากลับ ไอ้ต้าถอนหายใจเบาๆ "แล้วเคนตะกับคาชูล่ะ ต้นจะให้เค้าเลิกรักกันเหรอ" หือออ อะรายยยย ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน
"ไม่หรอก ต้นก็แค่คิดว่าถ้าไอ้ตุลมันมีอะไรกับคาชูสักครั้งเนี่ย มันก็คงพอใจแล้วมั้ง" กูพูดไป มองหน้าไอ้ต้าไป ไอ้ต้ายิ้มนิดๆ "แต่ไม่ใช่ทุกคนนะที่ชอบเรื่องเซ็กส์อ่ะ บางคนถ้าไม่ได้รับความรัก เค้าก็ไม่ได้อยากมีเซ็กส์กับคนที่เค้ารักหรอก" ไอ้ห่าต้าพูดอะไรให้กูงงอีกแล้ว มีด้วยเหรอวะว่ารักใครแล้วไม่อยากเย็ดคนนั้น
"แล้วไอ้เดือนกับไอ้ตุลเหมาะกันมั้ยอ่ะ" กูถามไอ้ต้า ไอ้ต้าเอามือลูบหัวกูอีก "คนที่จะบอกได้ว่าเหมาะหรือไม่เหมาะเนี่ย มันคือเดือนกะตุล ไม่ใช่พี่หรือต้นหรอก" ไอ้ต้าบอกอีก กูพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แต่กูก็ยังงงอยู่ดี ความรักแม่งซับซ้อนชิบหาย กูก็เพิ่งมาเข้าใจตอนหลังแหละว่าความรักมันไม่ใช่แค่การที่คนสองคนพอใจกันแล้วก็เย็ดกัน แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น
"เอาเป็นว่า ขอต้นลองหน่อยแล้วกัน ถ้ามันไม่ได้ก็จะไม่ฝืน" กูบอกไอ้ต้า มือกูลูบหัวนมแข็งเป็นไตของมันเล่นไปด้วย ไอ้ต้าอ้าปากครางเบาๆตอนที่มือกูขยี้แรงไปหน่อย "แล้วถ้าสมมติวันนึงพี่กับต้นเย็ดกันไม่ได้แล้วเนี่ย ต้นจะรักพี่มั้ย" ไอ้ต้าถามยิ้มๆ อ้าว เชี่ยแล้วดิ มึงจะเย็ดกูไม่ได้ได้ไงวะ "รักดิ ก่อนจะเย็ดกันต้นยังรักพี่ต้าเลย" กูตอบเสียงเบา แม่งก็เขินนี่หว่า ไม่เคยบอกใครเลยนะเว้ยว่าจริงๆแล้วอ่ะกูก็ปลื้มไอ้ต้ามาตั้งแต่ตอนกูเริ่มเป็นหนุ่มแล้ว แต่ตอนนั้นใครจะไปกล้าคิดอะไรกับมันล่ะ เกิดมันไม่ได้เป็นเกย์ขึ้นมากูได้โดนถีบออกจากบ้านแน่ๆ
ไอ้ต้าดึงกูมาจูบแล้วกอดกูไว้แน่น กูหนุนหน้าอกมันพักเดียวแล้วก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีฟ้าก็โพล้เพล้แล้ว ไอ้ต้ายังคงนอนแก้ผ้ากอดกูอยู่ เคนตะกับคาชูนั่งคุยกันตรงระเบียงห้องไอ้เดือน ส่วนเจ้าของบ้านหายไปหร้อมกับไอ้อาร์ตไอ้พีด กูตื่นมาถามจากเคนตะได้ความว่าไอ้สามตัวนั่นออกไปซื้อข้าวให้พวกกูกิน คือคืนนี้กะว่าพวกกูดึกแน่ว่างั้นเหอะ กูเลยให้ไอ้ต้าโทรไปบอกพ่อว่าคืนนี้ไม่กลับ จะอยู่เป็นผัว เอ้ย เป็นเพื่อนไอ้เดือนมัน
"เคนตะ ถามไรหน่อยดิ" กูเรียกเคนตะมาใกล้ๆ ตอนไอ้ต้าเข้าไปอาบน้ำล้างคราบน้ำเงี่ยนที่แห้งกรังคาควย "เคนตะรู้เรื่องตุลบ้างไหม ว่าตุลชอบใคร" กูถามตรงๆ เคนตะจ้องหน้ากูอยู่ "ผมไม่แน่ใจนะต้นซัง แต่ผมพอจะเดาออก" เคนตะตอบ กูมองหน้าเคนตะ ไม่รู้มันคิดอะไร "ต้นซังรู้ไหมว่าผมก็ลำบากใจนะที่มันเป็นอย่างนี้" เคนตะพูดอีก ตามองไปทางคาชูที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง
"ผมเห็นนะ เวลาตุลซังเค้ามองคาชูอ่ะ เค้าชอบคาชูใช่ไหม" เคนตะพูดออกมาในที่สุด กูมองหน้าเคนตะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เคนตะเองก็ดูไม่สบายใจกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน "แล้วเคนตะคิดยังไง" กูถามโง่ๆออกไป เคนตะมองหน้ากู "ไม่รู้สิ ผมรักคาชู แล้วตุลซังก็เป็นเพื่อนที่ผมรักมาก" เคนตะตอบตรงๆ กูจ้องหน้าเคนตะที่ตอนนี้ดูเหมือนคนจะร้องไห้ กูเลยจับมือมันแล้วบีบเบาๆ
"แล้วถ้าตุลมันจะรักคาชูด้วยอีกคน เคนตะจะว่าอะไรไหม" กูถามตรงๆอีกครั้ง เคนตะมองหน้ากูแบบสงสัย "ผมไม่เข้าใจ" เคนตะบอก กูยังจับมือมันอยู่ "เคนตะ เคนตะจะยอมให้มีคนรักคาชูเพิ่มขึ้นอีกสักคนได้ไหม" กูถามอีกครั้ง เคนตะมองหน้ากูเหมือนจะพยายามหาความหมาย "คาชูยังรักเคนตะเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แต่มีคนมารักคาชูเพิ่มขึ้นอีกคน เคนตะยอมได้ไหม" กูถามย้ำ เคนตะนิ่งไปนิดนึง
"ต้นซังหมายถึงจะให้เราสามคนเป็นแฟนกันเหรอ" เคนตะถามย้ำ กูยิ้มให้มัน กูไม่รู้หรอกว่าทำได้หรือเปล่า แต่ถ้าคนสองคนจิตใจตรงกันเป็นแฟนกันได้ กะอีแค่เพิ่มมาเป็นสามคนจิตใจตรงกันเหมือนกัน แล้วจะเป็นแฟนกันไม่ได้ได้ไงวะ แค่คิดก็สนุกแล้ว
"มันไม่ได้อยู่ที่ผมหรอกนะเคนตะ มันอยู่ที่เคนตะกับคาชูแหละว่าจะให้ตุลเข้ามาได้หรือเปล่า" กูบอก เคนตะนิ่งคิด "เหมือนผมกับไอ้ต้าไง ถึงเราเป็นแฟนกัน ผมก็ยังมีไอ้อาร์ต มีเคนตะ มีใครต่อใครอีกตั้งหลายคนเข้ามาในชีวิต" กูพยายามโยงให้เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่งเหมือนกันตรงไหน
"ผมไม่มีปัญหานะ แต่ต้องถามคาชูด้วยอ่ะ" เคนตะตอบ สีหน้าดูจะคลายกังวลขึ้นเหมือนเห็นทางออก แต่มันก็ยังมองไปทางคาชูเหมือนจะเป็นห่วงความรู้สึกของคาชูเหมือนกัน กูยิ้มให้กำลังใจเคนตะ "แล้วตุลซังจะยอมเหรอ" เคนตะหันมาถามอีก โอยยย เดี๋ยวเรื่องไอ้ตุลเนี่ยกูจัดการเอง
"ลองดูนะเคนตะ แต่ถ้าเคนตะรู้สึกว่ามันฝืน ก็ไม่ต้องทำนะ" กูย้ำ เคนตะยิ้มนิดๆ พยักหน้าให้กูทีนึง เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบไปแล้ว ไอ้ต้ากำลังจะออกมา กูเลยกระซิบบอกเคนตะ "อย่าให้ไอ้ต้ากับคาชูรู้นะ เดี๋ยวเรื่องไอ้ตุลผมจัดการเอง" ผมบอก เคนตะพยักหน้าแข็งขัน กูไม่รู้หรอกว่ามันเต็มใจมั้ย แต่ดูมันจะยิ้มได้ตามปรกติ อย่างน้อยก็คงเพราะรู้ว่าไอ้ตุลเพื่อนรักของมันจะได้มีความสุขไปด้วย
ไอ้ต้าออกมาจากห้องน้ำกูก็เลยเข้าไปอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณซะเอี่ยมอ่อง ก่อนจะมานั่งใส่บ็อกเซอร์รอข้าวเย็นอยู่ หิวก็หิว ไอ้ห่าสามตัวนั่นก็ออกไปตั้งนานแล้วไม่กลับมาสักที นั่งคุยนั่งดูทีวีไปได้พักใหญ่พวกไอ้อาร์ตก็หอบข้าวของกลับมา แม่งยังกะฉลองอะไรสักอย่าง แม่งขนมากันเพียบ แล้วที่ขาดไม่ได้ก็คือเหล้า ฮ่ะฮ้าาาา คืนนี้ไอ้ต้นได้สนุกอีกแหงๆ แต่ภารกิจกูยังมีอยู่เว้ยยยย
พวกกูกินข้าวผสมเหล้ากันไปพักใหญ่ กูก็เลี่ยงออกไปโทรศัพท์หาไอ้ตุล กูมีแผนการณ์คิดไว้ตั้งแต่เย็นแล้วว่าจะทำยังไงให้ไอ้ตุลมันยอมมาได้ กูกดเบอร์ไอ้ตุลแล้วรอพักเดียว มันก็รับโทรศัพท์ "เฮ้ยตุล เรื่องใหญ่ว่ะ" กูรีบกรอกเสียงลงไปในมือถือ ใส่อารมณ์ไปด้วยกะให้แม่งเชื่อกูเต็มที่
"มีอะไรวะต้น" ไอ้ตุลตอบกลับ น้ำเสียงดูสงสัยทีเดียว "ไอ้เคนตะกับคาชูมันเมาเหล้าทะเลาะกัน มึงมาช่วยกูหน่อย" กูรีบบอก น้ำเสียงตื่นเต้นสุดขีด ถ้าไอ้ตุลมันสังเกตสักหน่อยคงฉุกคิดได้ว่าถ้าไอ้ห่าสองตัวนั่นทะเลาะกันจริง แล้วกูจะโทรหามันโดยไม่มีเสียงทะเลาะเป็นฉากหลังได้ไง
"อ้าว ทะเลาะกันเรื่องอะไร" แสรดดดด มึงจะมาถามหาชื่อเรื่องทำพ่อมึงเหรอ ตอนที่กูแต่งเรื่องกูก็ยะงไม่ได้ตั้งชื่อนะเว้ยยย "ไม่รู้เว้ย ภาษาญี่ปุ่นกูฟังไม่ออก มึงมาช่วยห้ามหน่อยเหอะ" กูรีบบอก แล้วยังใส่สีต่ออีก "ไอ้คาชูแม่งอาละวาดใหญ่แล้ว ไอ้เคนตะมันก็เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมพูดอะไร กูก็พูดกับคาชูไม่รู้เรื่อง มึงมาเป็นล่ามให้หน่อยเหอะ" เหอๆ ตอแหลได้โล่ห์จริงๆกู
ไอ้ตุลเองดูจะตกใจ น้ำเสียงบ่งบอกว่าเชื่อกูสนิท มันถามที่อยู่พวกกู กูเลยบอกหมู่บ้านของไอ้เดือนไป เดี๋ยวถ้ามันมาถึงกูกับไอ้เดือนจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับมันหน้าหมู่บ้าน พอกูวางหูจากไอ้ตุลเสร็จก็ยิ้มกริ่มมานั่งซบไหล่ไอ้ต้า ที่พอเห็นกูกลับมาก็ซักกูทันที "ยิ้มแบบนี้ มีแผนอะไรอีกสิ" อ่ะแน้ ทำมามาเป็นรู้ทัน "แผนเผินอะไร้ ไม่มี๊ไม่มี" กูรีบตอบเสียงสูง ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ ก่อนป้อนเหล้าให้กู
"ทำไมพี่จะไม่รู้ เห็นหน้าต้นก็รู้แล้ว เอาเถอะ ไม่ต้องบอกพี่หรอกว่ามีแผนอะไร" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ โอ้ยยยๆ รักมันจริง ไอ้นี่ไม่เคยขัดใจกูแม้แต่เรื่องเดียว แล้วจะไม่ให้รักไม่ให้หลงได้ไงวะ กูนั่งตักไอ้ต้ากินเหล้าไปเรื่อย ฟังคนโน้นคนนี้คุยกันไปเรื่อย ไอ้เคนตะก็ดูจะไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องที่กูคุยกับมันเมื่อค่ำ มันคงยอมได้จริงๆ หรือไม่มันก็คงยังไม่รู้ตัวว่าเรื่องที่กูบอกมันเนี่ยจะเกิดขึ้นคืนนี้แล้ว
"ครืดๆๆๆๆๆ" เสียงโทรศัพท์กูที่วางอยู่สั่นตามสายที่โทรเข้า กูรับสายก็รู้ว่าไอ้ตุลมาถึงหน้าหมู่บ้านแล้ว เลยเรียกไอ้เดือนที่ยังคุยกับไอ้อาร์ตแบบถูกคอมาให้ขับรถพากูไปหน้าหมู่บ้าน ที่กูไม่ขับเองเพราะมือกูยังเจ็บ แล้วกูก็เมาด้วย จะให้ไอ้เดือนไปรับไอ้ตุลคนเดียวมันก้ไม่รู้จักไอ้ตุลนี่หว่า กูก็เลยนั่งซ้อนท้ายไอ้เดือนไป โดยบอกทุกคนว่ากูกับไอ้เดือนจะไปซื้อของกินเพิ่มหน้าหมู่บ้าน
ไอ้เดือนเองก็ดูจะงงๆ เพราะของที่มันซื้อเหลืออยู่อีกตั้งเยอะ แต่มันก็ยอมตามใจกู กูเลยเอาควยทิ่มตูดมันไปตลอดทาง ไอ้เดือนขี่มอเตอร์ไซค์ตัวเกร็งไปถึงหน้าหมู่บ้าน ก็เห็นไอ้ตุลยืนอยู่พอดี "รอนานป่าววะ" กูถามไอ้ตุลที่สีหน้าดูร้อนรน คงเป็นห่วงเพื่อน ไอ้เดือนมันก็ดูงงๆ เพราะกูไม่ได้บอกว่าจะมีเพื่อนมาเพิ่ม "ต้น เคนตะกับคาชูเป็นไงบ้าง เลิกทะเลาะกันยัง" ไอ้ตุลถามทันทีที่เห็นหน้ากู ไอ้เดือนดูจะงงกว่าใครมองหน้ากูกับไอ้ตุลสลับกัน แต่มันก็ฉลาดพอที่จะไม่พูดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กูลงจากมอเตอร์ไซค์แล้วลากไอ้ตุลให้มานั่งซ้อนท้าย "รีบไปเหอะมึง เดี๋ยวเรื่องใหญ่" กูบอก แล้วนั่งประกบตูดไอ้ตุลอีกที ควยที่ทิ่มตูดไอ้เดือนเมื่อกี้ยังแข็งค้าง กูก็เลยตามเลยจิ้มตูดไอ้ตุลต่อไปเลย ไม่รู้แม่งรู้ตัวหรือเปล่า เห็นแม่งนั่งเงียบเชียวทั้งไอ้เดือนไอ้ตุล กูก็เมาได้ที่แล้วก็กลัวตก เลยเอื้อมมือไปกอดทั้งไอ้เดือนไอ้ตุลให้แน่นกว่าเดิม พอรถขึ้นเนินลูกระนาดที ควยกูก้กระตุกที แม่งน้ำแทบแตกกลางทาง
พอมาถึงบ้านไอ้เดือน ไอ้ตุลดูท่าทางจะเริ่มเอะใจ เพราะมีแต่เสียงเพลงจากไอ้สองยุ่นดังลั่นเลย แต่มันก็ไม่พูดอะไร กูดันให้ไอ้ตุลเดินนำ เผื่อมันคิดหนีกูจะได้จับตัวมันทัน ไอ้เดือนเดินตัวเกร็งตามหลังกูมาอีกที พอถึงห้อง กูก็ผลักไอ้ตุลเข้าไปในห้องท่ามกลางความตกตะลึงของเคนตะที่ไม่คาดคิดว่ามือที่สามจะมาไวแบบนี้
ไอ้ตุลมองหน้าเคนตะกับคาชูที่กอดคอกันอยู่ เนื้อตัวมีแต่บ็อกเซอร์เหมือนพร้อมจะเย็ดกันตลอดเวลา พอมันเห็นว่าถูกหลอก ไอ้ตุลมันก็หันควับจะมาเล่นงานกู กูเลยทำหน้าโหดแล้วยืนขวางประตูไว้ ไอ้ต้าเห็นท่าไม่ดีเลยลุกขึ้นมายืนเป็นเพื่อนกูอีกคน
"มึงหลอกกูทำไมไอ้ต้น" ไอ้เดือนถามเสียงดัง น้ำเสียงดูโกรธจัด กูมองหน้ามัน เตรียมตัวเต็มที่ ถ้ามันต่อยกูจะได้หลบทัน แหะๆ "ใจเย็นก่อนเว้ยยย" กูรีบบอก พยายามทำหน้าให้กวนตีนน้อยหน่อย จะได้ไม่เรียกส้นตีนเข้ามา "มึงหลอกกู" ไอ้ตุลเสียงดัง ตอนนี้ในห้องเงียบกริบ เคนตะกับคาชูก็ยืนขึ้นมาเผื่อเกิดมีวางมวยกันจริงๆจะได้ห้ามทัน
"กูไม่ได้อยากหลอกมึงหรอกนะ แต่กูอยากให้มึงหายอกหักสักที" กูพูดเสียงเรียบ ไอ้ตุลกำหมัดแน่น มันกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน "ใจเย็นๆนะเว้ย ค่อยๆคุยกัน" ไอ้ต้าพยายามห้ามทัพ มันเองก็คงกลัวกูเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เพราะที่ผ่านมากูก็โชกโชนด้านหาเรื่องคนอื่นพอสมควร
เคนตะจับแขนไอ้ตุลไว้ข้างนึง เหมือนมันพยายามจะพูดอะไร แต่ก็ยังไม่พูด มันมองหน้ากูสลับกับหน้าไอ้ตุล ไอ้ตุลมองไปรอบๆห้อง คงกำลังประเมินอยู่แหละว่าเกิดมีต่อยกันจริงๆเนี่ย มันจะโดนกี่ตีน ก็ไอ้ที่อยู่ในห้องเนี่ย เมียกูล้วนๆ แล้วเมียที่ไหนจะยอมให้ผัวตายคาตีนคนอื่นล่ะ
"ไปๆ ไหนๆก็มาแล้ว มากินเหล้ากัน" ไอ้ต้าพยายามเบี่ยงเบนสถานการณ์ ไอ้ตุลมองไปรอบๆอีกครั้ง เคนตะดูจะเข้าใจ มันโอบไหล่ไอ้ตุลไว้แล้วพาไอ้ตุลเดินไปนั่งตรงกลางระหว่างมันกับคาชู ส่วนกูโดนไอ้ต้ามองตาเขียวปั๊ดอยู่ แหะๆ เกือบทำเรื่องอีกแล้วมั้ยกู
"เรานี่น้าาาาา" ไอ้ต้าพูดพลางเอามือขยี้หัวกู ก่อนจะกดไหล่กูให้นั่งลง กูยังเลือกนั่งขวางประตูไว้ ไอ้ห่าตุลมันจะได้หนีไม่พ้น "มึงบอกกูมาสิ มึงหลอกกูมาทำไม" ไอ้ห่าตุลยังพูดจาไม่สุภาพกับกู เหี้ยนี่ต้องไปหัดเรียนมารยาทบ้างนะ พูดไม่เพราะเลยไอ้สัดเอ้ยยย
"เฮ้ย กูแค่อยากให้มึงลืมเรื่องที่มึงเศร้าอยู่" กูบอกตามตรง ไอ้ตุลชำเลืองมองเคนตะกับคาชูที่นั่งประกบมันอยู่ "มึงคิดว่ากูจะลืมเรื่องนี้ได้ง่ายๆเหรอวะต้น" ไอ้ตุลดูอ่อนลงแล้ว กูก็สงสารมันนะ แต่ทำยังไงได้วะ การหนีความจริงมันไม่ช่วยอะไรหรอก ลองออกมาสู้กับมันสักตั้ง ถ้ามึงชนะมึงก้จะยืนได้อย่างแข็งแรงเองแหละ
"เอาเป็นว่า มึงก็ไม่ต้องลืมแล้วกัน แล้วมึงก็จมอยู่กับความเศร้าตายห่าไปคนเดียวเลย" กูพูดกึ่งประชด ไอ้เดือนหันมามองหน้ากู ไอ้ต้าก็เอามือมาจับบ่ากูไว้เหมือนจะให้กูพูดเบาๆลงหน่อย ไอ้ตุลมองหน้ากู ตาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้ กูไม่สนใจมัน กวักมือเรียกไอ้อาร์ตมานั่งใกล้ๆ
"มึงเห็นเพื่อนกูคนนี้ไหม" กูเริ่ม ไอ้อาร์ตหันมามองหน้ากูเหมือนสงสัยว่ากูจะพูดอะไร "ชีวิตมันเนี่ย เศร้ากว่ามึงตั้งเยอะ แอบรักเพื่อนสมัยเรียนก็ไม่สมหวัง" กูพูด ก่อนยิ้มให้ไอ้อาร์ตมัน แหะๆ ไอ้ที่ไอ้อาร์ตมันรักแล้วไม่สมหวังเนี่ยก็กูเองแหละ "พอมีแฟน แฟนมันก็ตายอีก" คราวนี้ไอ้ห่าพีดสะดุ้งเลย กูไม่ได้หมายถึงมึงเว้ยยยย "แต่เพื่อนกูคนนี้ไม่เคยยอมแพ้ ทุกวันนี้มันมีแฟนใหม่แล้ว แล้วก็มีความสุขในชีวิตไม่แพ้คนอื่น" กูพูดแล้วกูหันไปยิ้มยิงฟันให้ไอ้อาร์ตที่ยังค้อนกู สงสัยจะยังไม่หายเจ็บตูด
ไอ้ตุลเงยหน้ามามองหน่อยนึง กูชี้ไปทางไอ้เดือน ที่นั่งถัดไป "โน่น ไอ้นั่นมึงว่าหล่อมั้ย เป็นเดือนคณะ หน้าหล่อควยใหญ่ แต่เสือกเป็นเกย์" กูพูดต่อ ไอ้เดือนอ้าปากหวอตาค้างเลย "แต่มันก็ต้องยอมคบหญิงบังหน้า เพื่อไม่ให้ใครรู้" กูพล่ามไม่เลิก "แต่มันก็ไม่ยอมแพ้ หาควยมาเย็ดทุกทีที่มีโอกาส" อ้าวๆๆ ไปกันใหญ่แล้วไอ้ต้น ไอ้เดือนมันไม่เกี่ยวอะไรเล้ยยยย นี่ถ้ากูไม่เมากูคงพูดอะไรรู้เรื่องกว่านี้แหงๆ
"พอเหอะไอ้ต้น เมาไม่รู้เรื่องแล้วมึง" ไอ้ต้าปราม กูยิ้มหวานให้ไอ้ต้าทีนึง ก่อนหันมาหาไอ้ตุลที่ตอนนี้ไม่ได้ก้มหน้าแล้ว แต่ทำหน้างงๆกับสิ่งที่กูพูดมากกว่า "มึงดูกูนี่..." กูจะพูดต่อ แต่ไอ้ห่าต้าปิดปากกูไว้ทันพอดี แม่งจะแฉเรื่องตัวเองให้ไอ้ตุลฟังซะหน่อยเชียว แต่ดีแล้วล่ะ ถ้ากูเป็นไอ้ตุลก็คงงงไม่แพ้กันแหละ ว่าไอ้ตี๋ขี้เมาเนี่ย แม่งพูดเหี้ยอะไรของมันวะ กูพยายามดึงมือไอ้ต้าที่ปิดปากออก แล้วพูดออกมา
"เอางี้ มึงไม่ต้องคิดห่าอะไรมาก แดกเหล้ากัน กูรับรองว่าตื่นมามึงจะหายเศร้าเป็นปลิดทิ้ง"
"ไม่รู้ล่ะ ต้นได้เย็ดพี่ต้าสิบที" กูพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าทำท่าคิด แถมมีแอบอมยิ้มด้วย กูจ้องหน้ามันเริ่มเห็นมันทำหน้ากวนตีน เลยเอามือจับจมูกโด่งๆของมันบีบ "แน่ะ ยิ้มอะไรอ่ะ" กูร้องถามไอ้ต้าที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "ห้ามโกงนะ พี่ต้าต้องโดนต้นเย็ดสิบทีจริงด้วย" กูย้ำ ไอ้ต้าทำหน้ากวนตีนหนักกว่าเดิม "ยิ้มอะไรอ่าาาา ดีใจเหรอที่จะโดนต้นเย็ด" กูถาม แม่งกวนตีนจริงวุ้ยไอ้นี่ ไอ้ต้าทำตาเหล่ๆมาหากูก่อนยิ้มกวนตีนอีกครั้ง แล้วตอบเสียงกระเส่าที่ข้างหู
"พนันกันก็ได้ ไม่เกินคืนนี้ ต้นต้องร้องหาควยพี่ ให้พี่มาเย็ดต้นแน่ๆ" ง่ะ ไอ้ห่านี่เดาถูกตลอดแหละ แหะๆ เห็นควยไอ้ต้าทีไรใจกูก็หวิวสมองสั่งการให้ขายกอัตโนมัติทุกที แต่ไม่ได้ๆๆ ครั้งนี้กูจะไม่ยอมเด็ดขาด ขาดทุนมาหลายทีแล้ว ขอกูเย็ดเนื้อๆเน้นๆสักสิบดอกให้หนำใจทีเหอะ
กูยังนอนหนุนอกไอ้ต้าอยู่ มือก็เอาไปไชสะดือไอ้ต้าเล่น ควยมันก็ชูคอห่างนิ้วกูไปหน่อยเดียว คราบน้ำเงี่ยนยังแห้งกรังเต็มหัวควย จะเย็ดไอ้ต้าตอนนี้ก็ยังเสียดายไอ้เดือน วันนี้ยังไม่ได้น้ำแตกใส่มันเลย จะเย็ดไอ้เดือนก็กลัวไม่มีแรงเหลือมาเย็ดไอ้ต้า โอ้ยยย เอาไงดีวะเนี่ย
"ต้น" ไอ้ต้ากระซิบเบาๆที่ข้างหูกู กูเลยหันหน้าไปหามัน ไอ้ต้าเอมมือมาลูบหัวกูเบาๆ ตอนนี้คนอื่นๆพากันเข้าห้องน้ำไปแล้ว โดยไอ้อาร์ตท่าทางจะแย่ ตอนมันเดินเข้าห้องน้ำไปแม่งกระย่องกระแย่งเต็มที สงสัยตูดจะแหกกันก็งานนี้แหละ "มีอะไรอ่ะ" กูถามไอ้ต้าที่ยังลูบหัวกูอยู่
"ต้นยังจะช่วยตุลมันอยู่หรือเปล่า" ไอ้ต้าถาม หน้าตาเรียบเฉยไม่ได้บ่งบอกว่ามันคิดอะไรอยู่ กูมองหน้าไอ้ต้าก่อนตอบเบาๆ "อือ อยากช่วยอ่ะ พี่ต้าว่าไงอ่ะ" กูถามไอ้ต้ากลับ ไอ้ต้าถอนหายใจเบาๆ "แล้วเคนตะกับคาชูล่ะ ต้นจะให้เค้าเลิกรักกันเหรอ" หือออ อะรายยยย ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน
"ไม่หรอก ต้นก็แค่คิดว่าถ้าไอ้ตุลมันมีอะไรกับคาชูสักครั้งเนี่ย มันก็คงพอใจแล้วมั้ง" กูพูดไป มองหน้าไอ้ต้าไป ไอ้ต้ายิ้มนิดๆ "แต่ไม่ใช่ทุกคนนะที่ชอบเรื่องเซ็กส์อ่ะ บางคนถ้าไม่ได้รับความรัก เค้าก็ไม่ได้อยากมีเซ็กส์กับคนที่เค้ารักหรอก" ไอ้ห่าต้าพูดอะไรให้กูงงอีกแล้ว มีด้วยเหรอวะว่ารักใครแล้วไม่อยากเย็ดคนนั้น
"แล้วไอ้เดือนกับไอ้ตุลเหมาะกันมั้ยอ่ะ" กูถามไอ้ต้า ไอ้ต้าเอามือลูบหัวกูอีก "คนที่จะบอกได้ว่าเหมาะหรือไม่เหมาะเนี่ย มันคือเดือนกะตุล ไม่ใช่พี่หรือต้นหรอก" ไอ้ต้าบอกอีก กูพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แต่กูก็ยังงงอยู่ดี ความรักแม่งซับซ้อนชิบหาย กูก็เพิ่งมาเข้าใจตอนหลังแหละว่าความรักมันไม่ใช่แค่การที่คนสองคนพอใจกันแล้วก็เย็ดกัน แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น
"เอาเป็นว่า ขอต้นลองหน่อยแล้วกัน ถ้ามันไม่ได้ก็จะไม่ฝืน" กูบอกไอ้ต้า มือกูลูบหัวนมแข็งเป็นไตของมันเล่นไปด้วย ไอ้ต้าอ้าปากครางเบาๆตอนที่มือกูขยี้แรงไปหน่อย "แล้วถ้าสมมติวันนึงพี่กับต้นเย็ดกันไม่ได้แล้วเนี่ย ต้นจะรักพี่มั้ย" ไอ้ต้าถามยิ้มๆ อ้าว เชี่ยแล้วดิ มึงจะเย็ดกูไม่ได้ได้ไงวะ "รักดิ ก่อนจะเย็ดกันต้นยังรักพี่ต้าเลย" กูตอบเสียงเบา แม่งก็เขินนี่หว่า ไม่เคยบอกใครเลยนะเว้ยว่าจริงๆแล้วอ่ะกูก็ปลื้มไอ้ต้ามาตั้งแต่ตอนกูเริ่มเป็นหนุ่มแล้ว แต่ตอนนั้นใครจะไปกล้าคิดอะไรกับมันล่ะ เกิดมันไม่ได้เป็นเกย์ขึ้นมากูได้โดนถีบออกจากบ้านแน่ๆ
ไอ้ต้าดึงกูมาจูบแล้วกอดกูไว้แน่น กูหนุนหน้าอกมันพักเดียวแล้วก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีฟ้าก็โพล้เพล้แล้ว ไอ้ต้ายังคงนอนแก้ผ้ากอดกูอยู่ เคนตะกับคาชูนั่งคุยกันตรงระเบียงห้องไอ้เดือน ส่วนเจ้าของบ้านหายไปหร้อมกับไอ้อาร์ตไอ้พีด กูตื่นมาถามจากเคนตะได้ความว่าไอ้สามตัวนั่นออกไปซื้อข้าวให้พวกกูกิน คือคืนนี้กะว่าพวกกูดึกแน่ว่างั้นเหอะ กูเลยให้ไอ้ต้าโทรไปบอกพ่อว่าคืนนี้ไม่กลับ จะอยู่เป็นผัว เอ้ย เป็นเพื่อนไอ้เดือนมัน
"เคนตะ ถามไรหน่อยดิ" กูเรียกเคนตะมาใกล้ๆ ตอนไอ้ต้าเข้าไปอาบน้ำล้างคราบน้ำเงี่ยนที่แห้งกรังคาควย "เคนตะรู้เรื่องตุลบ้างไหม ว่าตุลชอบใคร" กูถามตรงๆ เคนตะจ้องหน้ากูอยู่ "ผมไม่แน่ใจนะต้นซัง แต่ผมพอจะเดาออก" เคนตะตอบ กูมองหน้าเคนตะ ไม่รู้มันคิดอะไร "ต้นซังรู้ไหมว่าผมก็ลำบากใจนะที่มันเป็นอย่างนี้" เคนตะพูดอีก ตามองไปทางคาชูที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง
"ผมเห็นนะ เวลาตุลซังเค้ามองคาชูอ่ะ เค้าชอบคาชูใช่ไหม" เคนตะพูดออกมาในที่สุด กูมองหน้าเคนตะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เคนตะเองก็ดูไม่สบายใจกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน "แล้วเคนตะคิดยังไง" กูถามโง่ๆออกไป เคนตะมองหน้ากู "ไม่รู้สิ ผมรักคาชู แล้วตุลซังก็เป็นเพื่อนที่ผมรักมาก" เคนตะตอบตรงๆ กูจ้องหน้าเคนตะที่ตอนนี้ดูเหมือนคนจะร้องไห้ กูเลยจับมือมันแล้วบีบเบาๆ
"แล้วถ้าตุลมันจะรักคาชูด้วยอีกคน เคนตะจะว่าอะไรไหม" กูถามตรงๆอีกครั้ง เคนตะมองหน้ากูแบบสงสัย "ผมไม่เข้าใจ" เคนตะบอก กูยังจับมือมันอยู่ "เคนตะ เคนตะจะยอมให้มีคนรักคาชูเพิ่มขึ้นอีกสักคนได้ไหม" กูถามอีกครั้ง เคนตะมองหน้ากูเหมือนจะพยายามหาความหมาย "คาชูยังรักเคนตะเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แต่มีคนมารักคาชูเพิ่มขึ้นอีกคน เคนตะยอมได้ไหม" กูถามย้ำ เคนตะนิ่งไปนิดนึง
"ต้นซังหมายถึงจะให้เราสามคนเป็นแฟนกันเหรอ" เคนตะถามย้ำ กูยิ้มให้มัน กูไม่รู้หรอกว่าทำได้หรือเปล่า แต่ถ้าคนสองคนจิตใจตรงกันเป็นแฟนกันได้ กะอีแค่เพิ่มมาเป็นสามคนจิตใจตรงกันเหมือนกัน แล้วจะเป็นแฟนกันไม่ได้ได้ไงวะ แค่คิดก็สนุกแล้ว
"มันไม่ได้อยู่ที่ผมหรอกนะเคนตะ มันอยู่ที่เคนตะกับคาชูแหละว่าจะให้ตุลเข้ามาได้หรือเปล่า" กูบอก เคนตะนิ่งคิด "เหมือนผมกับไอ้ต้าไง ถึงเราเป็นแฟนกัน ผมก็ยังมีไอ้อาร์ต มีเคนตะ มีใครต่อใครอีกตั้งหลายคนเข้ามาในชีวิต" กูพยายามโยงให้เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่งเหมือนกันตรงไหน
"ผมไม่มีปัญหานะ แต่ต้องถามคาชูด้วยอ่ะ" เคนตะตอบ สีหน้าดูจะคลายกังวลขึ้นเหมือนเห็นทางออก แต่มันก็ยังมองไปทางคาชูเหมือนจะเป็นห่วงความรู้สึกของคาชูเหมือนกัน กูยิ้มให้กำลังใจเคนตะ "แล้วตุลซังจะยอมเหรอ" เคนตะหันมาถามอีก โอยยย เดี๋ยวเรื่องไอ้ตุลเนี่ยกูจัดการเอง
"ลองดูนะเคนตะ แต่ถ้าเคนตะรู้สึกว่ามันฝืน ก็ไม่ต้องทำนะ" กูย้ำ เคนตะยิ้มนิดๆ พยักหน้าให้กูทีนึง เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบไปแล้ว ไอ้ต้ากำลังจะออกมา กูเลยกระซิบบอกเคนตะ "อย่าให้ไอ้ต้ากับคาชูรู้นะ เดี๋ยวเรื่องไอ้ตุลผมจัดการเอง" ผมบอก เคนตะพยักหน้าแข็งขัน กูไม่รู้หรอกว่ามันเต็มใจมั้ย แต่ดูมันจะยิ้มได้ตามปรกติ อย่างน้อยก็คงเพราะรู้ว่าไอ้ตุลเพื่อนรักของมันจะได้มีความสุขไปด้วย
ไอ้ต้าออกมาจากห้องน้ำกูก็เลยเข้าไปอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณซะเอี่ยมอ่อง ก่อนจะมานั่งใส่บ็อกเซอร์รอข้าวเย็นอยู่ หิวก็หิว ไอ้ห่าสามตัวนั่นก็ออกไปตั้งนานแล้วไม่กลับมาสักที นั่งคุยนั่งดูทีวีไปได้พักใหญ่พวกไอ้อาร์ตก็หอบข้าวของกลับมา แม่งยังกะฉลองอะไรสักอย่าง แม่งขนมากันเพียบ แล้วที่ขาดไม่ได้ก็คือเหล้า ฮ่ะฮ้าาาา คืนนี้ไอ้ต้นได้สนุกอีกแหงๆ แต่ภารกิจกูยังมีอยู่เว้ยยยย
พวกกูกินข้าวผสมเหล้ากันไปพักใหญ่ กูก็เลี่ยงออกไปโทรศัพท์หาไอ้ตุล กูมีแผนการณ์คิดไว้ตั้งแต่เย็นแล้วว่าจะทำยังไงให้ไอ้ตุลมันยอมมาได้ กูกดเบอร์ไอ้ตุลแล้วรอพักเดียว มันก็รับโทรศัพท์ "เฮ้ยตุล เรื่องใหญ่ว่ะ" กูรีบกรอกเสียงลงไปในมือถือ ใส่อารมณ์ไปด้วยกะให้แม่งเชื่อกูเต็มที่
"มีอะไรวะต้น" ไอ้ตุลตอบกลับ น้ำเสียงดูสงสัยทีเดียว "ไอ้เคนตะกับคาชูมันเมาเหล้าทะเลาะกัน มึงมาช่วยกูหน่อย" กูรีบบอก น้ำเสียงตื่นเต้นสุดขีด ถ้าไอ้ตุลมันสังเกตสักหน่อยคงฉุกคิดได้ว่าถ้าไอ้ห่าสองตัวนั่นทะเลาะกันจริง แล้วกูจะโทรหามันโดยไม่มีเสียงทะเลาะเป็นฉากหลังได้ไง
"อ้าว ทะเลาะกันเรื่องอะไร" แสรดดดด มึงจะมาถามหาชื่อเรื่องทำพ่อมึงเหรอ ตอนที่กูแต่งเรื่องกูก็ยะงไม่ได้ตั้งชื่อนะเว้ยยย "ไม่รู้เว้ย ภาษาญี่ปุ่นกูฟังไม่ออก มึงมาช่วยห้ามหน่อยเหอะ" กูรีบบอก แล้วยังใส่สีต่ออีก "ไอ้คาชูแม่งอาละวาดใหญ่แล้ว ไอ้เคนตะมันก็เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมพูดอะไร กูก็พูดกับคาชูไม่รู้เรื่อง มึงมาเป็นล่ามให้หน่อยเหอะ" เหอๆ ตอแหลได้โล่ห์จริงๆกู
ไอ้ตุลเองดูจะตกใจ น้ำเสียงบ่งบอกว่าเชื่อกูสนิท มันถามที่อยู่พวกกู กูเลยบอกหมู่บ้านของไอ้เดือนไป เดี๋ยวถ้ามันมาถึงกูกับไอ้เดือนจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับมันหน้าหมู่บ้าน พอกูวางหูจากไอ้ตุลเสร็จก็ยิ้มกริ่มมานั่งซบไหล่ไอ้ต้า ที่พอเห็นกูกลับมาก็ซักกูทันที "ยิ้มแบบนี้ มีแผนอะไรอีกสิ" อ่ะแน้ ทำมามาเป็นรู้ทัน "แผนเผินอะไร้ ไม่มี๊ไม่มี" กูรีบตอบเสียงสูง ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ ก่อนป้อนเหล้าให้กู
"ทำไมพี่จะไม่รู้ เห็นหน้าต้นก็รู้แล้ว เอาเถอะ ไม่ต้องบอกพี่หรอกว่ามีแผนอะไร" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ โอ้ยยยๆ รักมันจริง ไอ้นี่ไม่เคยขัดใจกูแม้แต่เรื่องเดียว แล้วจะไม่ให้รักไม่ให้หลงได้ไงวะ กูนั่งตักไอ้ต้ากินเหล้าไปเรื่อย ฟังคนโน้นคนนี้คุยกันไปเรื่อย ไอ้เคนตะก็ดูจะไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องที่กูคุยกับมันเมื่อค่ำ มันคงยอมได้จริงๆ หรือไม่มันก็คงยังไม่รู้ตัวว่าเรื่องที่กูบอกมันเนี่ยจะเกิดขึ้นคืนนี้แล้ว
"ครืดๆๆๆๆๆ" เสียงโทรศัพท์กูที่วางอยู่สั่นตามสายที่โทรเข้า กูรับสายก็รู้ว่าไอ้ตุลมาถึงหน้าหมู่บ้านแล้ว เลยเรียกไอ้เดือนที่ยังคุยกับไอ้อาร์ตแบบถูกคอมาให้ขับรถพากูไปหน้าหมู่บ้าน ที่กูไม่ขับเองเพราะมือกูยังเจ็บ แล้วกูก็เมาด้วย จะให้ไอ้เดือนไปรับไอ้ตุลคนเดียวมันก้ไม่รู้จักไอ้ตุลนี่หว่า กูก็เลยนั่งซ้อนท้ายไอ้เดือนไป โดยบอกทุกคนว่ากูกับไอ้เดือนจะไปซื้อของกินเพิ่มหน้าหมู่บ้าน
ไอ้เดือนเองก็ดูจะงงๆ เพราะของที่มันซื้อเหลืออยู่อีกตั้งเยอะ แต่มันก็ยอมตามใจกู กูเลยเอาควยทิ่มตูดมันไปตลอดทาง ไอ้เดือนขี่มอเตอร์ไซค์ตัวเกร็งไปถึงหน้าหมู่บ้าน ก็เห็นไอ้ตุลยืนอยู่พอดี "รอนานป่าววะ" กูถามไอ้ตุลที่สีหน้าดูร้อนรน คงเป็นห่วงเพื่อน ไอ้เดือนมันก็ดูงงๆ เพราะกูไม่ได้บอกว่าจะมีเพื่อนมาเพิ่ม "ต้น เคนตะกับคาชูเป็นไงบ้าง เลิกทะเลาะกันยัง" ไอ้ตุลถามทันทีที่เห็นหน้ากู ไอ้เดือนดูจะงงกว่าใครมองหน้ากูกับไอ้ตุลสลับกัน แต่มันก็ฉลาดพอที่จะไม่พูดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กูลงจากมอเตอร์ไซค์แล้วลากไอ้ตุลให้มานั่งซ้อนท้าย "รีบไปเหอะมึง เดี๋ยวเรื่องใหญ่" กูบอก แล้วนั่งประกบตูดไอ้ตุลอีกที ควยที่ทิ่มตูดไอ้เดือนเมื่อกี้ยังแข็งค้าง กูก็เลยตามเลยจิ้มตูดไอ้ตุลต่อไปเลย ไม่รู้แม่งรู้ตัวหรือเปล่า เห็นแม่งนั่งเงียบเชียวทั้งไอ้เดือนไอ้ตุล กูก็เมาได้ที่แล้วก็กลัวตก เลยเอื้อมมือไปกอดทั้งไอ้เดือนไอ้ตุลให้แน่นกว่าเดิม พอรถขึ้นเนินลูกระนาดที ควยกูก้กระตุกที แม่งน้ำแทบแตกกลางทาง
พอมาถึงบ้านไอ้เดือน ไอ้ตุลดูท่าทางจะเริ่มเอะใจ เพราะมีแต่เสียงเพลงจากไอ้สองยุ่นดังลั่นเลย แต่มันก็ไม่พูดอะไร กูดันให้ไอ้ตุลเดินนำ เผื่อมันคิดหนีกูจะได้จับตัวมันทัน ไอ้เดือนเดินตัวเกร็งตามหลังกูมาอีกที พอถึงห้อง กูก็ผลักไอ้ตุลเข้าไปในห้องท่ามกลางความตกตะลึงของเคนตะที่ไม่คาดคิดว่ามือที่สามจะมาไวแบบนี้
ไอ้ตุลมองหน้าเคนตะกับคาชูที่กอดคอกันอยู่ เนื้อตัวมีแต่บ็อกเซอร์เหมือนพร้อมจะเย็ดกันตลอดเวลา พอมันเห็นว่าถูกหลอก ไอ้ตุลมันก็หันควับจะมาเล่นงานกู กูเลยทำหน้าโหดแล้วยืนขวางประตูไว้ ไอ้ต้าเห็นท่าไม่ดีเลยลุกขึ้นมายืนเป็นเพื่อนกูอีกคน
"มึงหลอกกูทำไมไอ้ต้น" ไอ้เดือนถามเสียงดัง น้ำเสียงดูโกรธจัด กูมองหน้ามัน เตรียมตัวเต็มที่ ถ้ามันต่อยกูจะได้หลบทัน แหะๆ "ใจเย็นก่อนเว้ยยย" กูรีบบอก พยายามทำหน้าให้กวนตีนน้อยหน่อย จะได้ไม่เรียกส้นตีนเข้ามา "มึงหลอกกู" ไอ้ตุลเสียงดัง ตอนนี้ในห้องเงียบกริบ เคนตะกับคาชูก็ยืนขึ้นมาเผื่อเกิดมีวางมวยกันจริงๆจะได้ห้ามทัน
"กูไม่ได้อยากหลอกมึงหรอกนะ แต่กูอยากให้มึงหายอกหักสักที" กูพูดเสียงเรียบ ไอ้ตุลกำหมัดแน่น มันกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน "ใจเย็นๆนะเว้ย ค่อยๆคุยกัน" ไอ้ต้าพยายามห้ามทัพ มันเองก็คงกลัวกูเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เพราะที่ผ่านมากูก็โชกโชนด้านหาเรื่องคนอื่นพอสมควร
เคนตะจับแขนไอ้ตุลไว้ข้างนึง เหมือนมันพยายามจะพูดอะไร แต่ก็ยังไม่พูด มันมองหน้ากูสลับกับหน้าไอ้ตุล ไอ้ตุลมองไปรอบๆห้อง คงกำลังประเมินอยู่แหละว่าเกิดมีต่อยกันจริงๆเนี่ย มันจะโดนกี่ตีน ก็ไอ้ที่อยู่ในห้องเนี่ย เมียกูล้วนๆ แล้วเมียที่ไหนจะยอมให้ผัวตายคาตีนคนอื่นล่ะ
"ไปๆ ไหนๆก็มาแล้ว มากินเหล้ากัน" ไอ้ต้าพยายามเบี่ยงเบนสถานการณ์ ไอ้ตุลมองไปรอบๆอีกครั้ง เคนตะดูจะเข้าใจ มันโอบไหล่ไอ้ตุลไว้แล้วพาไอ้ตุลเดินไปนั่งตรงกลางระหว่างมันกับคาชู ส่วนกูโดนไอ้ต้ามองตาเขียวปั๊ดอยู่ แหะๆ เกือบทำเรื่องอีกแล้วมั้ยกู
"เรานี่น้าาาาา" ไอ้ต้าพูดพลางเอามือขยี้หัวกู ก่อนจะกดไหล่กูให้นั่งลง กูยังเลือกนั่งขวางประตูไว้ ไอ้ห่าตุลมันจะได้หนีไม่พ้น "มึงบอกกูมาสิ มึงหลอกกูมาทำไม" ไอ้ห่าตุลยังพูดจาไม่สุภาพกับกู เหี้ยนี่ต้องไปหัดเรียนมารยาทบ้างนะ พูดไม่เพราะเลยไอ้สัดเอ้ยยย
"เฮ้ย กูแค่อยากให้มึงลืมเรื่องที่มึงเศร้าอยู่" กูบอกตามตรง ไอ้ตุลชำเลืองมองเคนตะกับคาชูที่นั่งประกบมันอยู่ "มึงคิดว่ากูจะลืมเรื่องนี้ได้ง่ายๆเหรอวะต้น" ไอ้ตุลดูอ่อนลงแล้ว กูก็สงสารมันนะ แต่ทำยังไงได้วะ การหนีความจริงมันไม่ช่วยอะไรหรอก ลองออกมาสู้กับมันสักตั้ง ถ้ามึงชนะมึงก้จะยืนได้อย่างแข็งแรงเองแหละ
"เอาเป็นว่า มึงก็ไม่ต้องลืมแล้วกัน แล้วมึงก็จมอยู่กับความเศร้าตายห่าไปคนเดียวเลย" กูพูดกึ่งประชด ไอ้เดือนหันมามองหน้ากู ไอ้ต้าก็เอามือมาจับบ่ากูไว้เหมือนจะให้กูพูดเบาๆลงหน่อย ไอ้ตุลมองหน้ากู ตาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้ กูไม่สนใจมัน กวักมือเรียกไอ้อาร์ตมานั่งใกล้ๆ
"มึงเห็นเพื่อนกูคนนี้ไหม" กูเริ่ม ไอ้อาร์ตหันมามองหน้ากูเหมือนสงสัยว่ากูจะพูดอะไร "ชีวิตมันเนี่ย เศร้ากว่ามึงตั้งเยอะ แอบรักเพื่อนสมัยเรียนก็ไม่สมหวัง" กูพูด ก่อนยิ้มให้ไอ้อาร์ตมัน แหะๆ ไอ้ที่ไอ้อาร์ตมันรักแล้วไม่สมหวังเนี่ยก็กูเองแหละ "พอมีแฟน แฟนมันก็ตายอีก" คราวนี้ไอ้ห่าพีดสะดุ้งเลย กูไม่ได้หมายถึงมึงเว้ยยยย "แต่เพื่อนกูคนนี้ไม่เคยยอมแพ้ ทุกวันนี้มันมีแฟนใหม่แล้ว แล้วก็มีความสุขในชีวิตไม่แพ้คนอื่น" กูพูดแล้วกูหันไปยิ้มยิงฟันให้ไอ้อาร์ตที่ยังค้อนกู สงสัยจะยังไม่หายเจ็บตูด
ไอ้ตุลเงยหน้ามามองหน่อยนึง กูชี้ไปทางไอ้เดือน ที่นั่งถัดไป "โน่น ไอ้นั่นมึงว่าหล่อมั้ย เป็นเดือนคณะ หน้าหล่อควยใหญ่ แต่เสือกเป็นเกย์" กูพูดต่อ ไอ้เดือนอ้าปากหวอตาค้างเลย "แต่มันก็ต้องยอมคบหญิงบังหน้า เพื่อไม่ให้ใครรู้" กูพล่ามไม่เลิก "แต่มันก็ไม่ยอมแพ้ หาควยมาเย็ดทุกทีที่มีโอกาส" อ้าวๆๆ ไปกันใหญ่แล้วไอ้ต้น ไอ้เดือนมันไม่เกี่ยวอะไรเล้ยยยย นี่ถ้ากูไม่เมากูคงพูดอะไรรู้เรื่องกว่านี้แหงๆ
"พอเหอะไอ้ต้น เมาไม่รู้เรื่องแล้วมึง" ไอ้ต้าปราม กูยิ้มหวานให้ไอ้ต้าทีนึง ก่อนหันมาหาไอ้ตุลที่ตอนนี้ไม่ได้ก้มหน้าแล้ว แต่ทำหน้างงๆกับสิ่งที่กูพูดมากกว่า "มึงดูกูนี่..." กูจะพูดต่อ แต่ไอ้ห่าต้าปิดปากกูไว้ทันพอดี แม่งจะแฉเรื่องตัวเองให้ไอ้ตุลฟังซะหน่อยเชียว แต่ดีแล้วล่ะ ถ้ากูเป็นไอ้ตุลก็คงงงไม่แพ้กันแหละ ว่าไอ้ตี๋ขี้เมาเนี่ย แม่งพูดเหี้ยอะไรของมันวะ กูพยายามดึงมือไอ้ต้าที่ปิดปากออก แล้วพูดออกมา
"เอางี้ มึงไม่ต้องคิดห่าอะไรมาก แดกเหล้ากัน กูรับรองว่าตื่นมามึงจะหายเศร้าเป็นปลิดทิ้ง"
362-3 ใช้หนี้โว้ยยย
"เอางี้ มึงไม่ต้องคิดห่าอะไรมาก แดกเหล้ากัน กูรับรองว่าตื่นมามึงจะหายเศร้าเป็นปลิดทิ้ง" กูคุยข่มกะโชว์ศักยภาพเต็มที่ ไอ้พวกคิดมากอย่างเนี้ยเจอควยกูเข้าไปรับรองหายคิดกันเป็นปลิดทิ้งแน่ๆ แต่ไอ้ห่าตุลมันดูเหมือนคนคิดมากกว่าที่กูเคยคิดไว้นะเว้ย หน้าตามันบ่งบอกว่ายังโกรธกูอยู่ที่กูหลอกมันมา แถมตอนที่กูรินเหล้าให้แม่งมัน มันยังจ้องหน้ากูยังกะจะแดกซะงั้น เดี๋ยวกูให้แดกควยกูแล้วกัน จะได้สมใจอยาก
บรรยากาศค่อยๆผ่อนคลายลงเรื่อย หลังจากที่เหล้าเข้าปากกันไปบ้างแล้ว เงี้ยแหละวะวัยรุ่น พอคิดอะไรไม่ออกก็แดกเหล้า มันไม่ได้ช่วยอะไรมากก็จริง แต่สักชั่วโมงสองชัาวโมงที่ทำให้เราไม่ต้องคิดเรื่องที่เป็นทุกข์อยู่มันก็คงดีบ้างแหละวะ เวลาผ่านไปร่วมสามชั่วโมง กูก็เริ่มอ้อแอ้แล้วเพราะใครๆก็ดูเหมือนจะอยากชนแก้วกะกู ถึงไอ้ต้าจะช่วยกูไปหลายทีก็เหอะ แม่งก็อ้อแอ้ไม่ต่างกะกูหรอก แม่งสงสัยคืนนี้จะเหลือแรงไว้เย็ดกันป่าววะเนี่ย ไม่ได้การล่ะ ไอ้ต้นต้องรีบเปิดเกม
กูเริ่มเลื้อยหาไอ้ต้า เอาแขนสองข้างโอบมันไว้ กูู้อยู่แล้วล่ะว่าถ้าคู่กูกับไอ้ต้าเริ่มเปิดก่อนเมื่อไหร่ คู่อื่นๆอ่ะตามมาไม่ยาก เผลอๆไอ้ตุลกันไอ้เดือนอาจจะสปาร์คกันก็ตอนนี้แหละ ไอ้ต้าเห็นกูเริ่มเลื้อย มันก็ทำตัวเป็นเจ้าของรูที่ดี ปล่อยให้งูน้อยอย่างกูเลื้อยตามใจชอบ กูเอาหน้าซุกเข้าซอกคอไอ้ต้าแล้วพ่นลมหายใจใส่ ไอ้ต้าตอบสนองกลับด้วยการโอบตัวกูไหว้แล้วพลิกตัวกูให้มานั่งบนตักมัน จากนั้นมันกูเปิดเสื้อกูแล้วดูดหัวนมจนกูขนลุกไปทั้งตัว กูเหล่ไปมองทางไอ้ตุลมันก็กำลังตาเยิ้มจ้องกูกับไอ้ต้าอยู่ เอาวะ เริ่มเข้าทางกูแล้ว ถึงมันจะดูเมาไม่แพ้กู แต่ไอ้ความเงี่ยนเนี่ยมันคงไม่หายไปไหนหรอก
กูปล่อยให้ไอ้ต้าดูดนมไป ปากก็เริ่มครางเพราะเสียวหัวนม เคนตะกับคาชูก็เริ่มจับคู่กันแล้ว ส่วนไอ้อารืตกะไอ้พีดอ่ะนำไปแล้ว ตอนนี้มันกำลังแลกจูบกันเมามัน เหลือแต่ไอ้เดือนที่กำลังนั่งหน้าเขิน ถัดมาก็ไอ้ตุลที่ยังมองพวกกูอยู่ "ไอ้ตุล มึงมานี่มา" กูกวักมือเรียกไอ้ตุลที่นั่งมองอยู่นานแล้ว แต่ไอ้ตุลส่ายหน้า ทำหน้าเหมือนคนกำลังพะอืดพะอม แม่งสงสัยเมามากแล้วอยากอ้วกแหงๆ กูปล่อยให้ไอ้ตุลนั่งอย่างงั้นไปก่อน กวักมือเรียกไอ้เดือนมาร่วมวงแทน
ไอ้เดือนรีบผุดลุกมานั่งหน้ากูแล้วคว้าควยกูไว้ในมือทั้งที่ยังอยู่ในกางเกง ต้องบอกมั้ยว่าควยกูแข็งป่าว กูปล่อยให้ไอ้เดือนเล่นกับควยกูตามใจชอบ ส่วนกูก็คว้าควยไอ้ต้าคลึงเล่นเหมือนกัน ไอ้เดือนปลดกางเกงกูลงมาแล้ว กูเลยแอ่นควยให้ความยาวที่กูมีผงาดโชว์ต่อหน้าไอ้ตุลที่ตาโตทันทีที่เห็นควยกู แต่มันก็ยังใจแข็งไม่มานั่งร่วมวง แถมที่กูสังเกตเห็นคือมันไม่ยอมมองคู่เคนตะกับคาชูที่อยู่ข้างๆมันเลย แม่งคงเจ็บในใจน่าดู ไอ้ห่าเอ้ย ก็ไม่หัดตัดใจสักทีนี่หว่า
กูปล่อยให้ไอ้เดือนดูดควยกูตามใจชอบ ส่วนกูก็จับควยไอ้ต้าถอกเบาๆ ไอ้ตุลยังนั่งหนีบควยมองพวกกูอยู่ กูกวักมือเรียกมันอีกครั้ง แต่มันส่ายหน้าแล้วก้มหน้าลงต่ำ ไอ้ห่าเอ้ย กูชักเริ่มหงุดหงิด ไอ้เคนตะกับคาชูมันก็เริ่มพลิกกลับหัวกลับหางเล่นหกเก้ากันแล้ว ไอ้อาร์ตกะไอ้พีดก็ดูดควยกันเสียงจ๊วบจ๊าบดังลั่น ไอ้ห่าตุลแม่งไม่เงี่ยนบ้างรึไงวะเนี่ย
"ไอ้ตุล มึงมาสนุกกันกะพวกกู‑เหอะ" กูร้องเรียกมันอีกครั้ง ไอ้ตุลส่ายหน้า แล้วขยับตัวเหมือนจะลุกออกไป กูแอบเห็นนะเว้ยว่าเป้าแม่งตุงอยู่ แม่งใครเห็นพวกกูแล้วไม่เงี่ยนก็ไปบวชเหอะ ไอ้ห่าตุลแม่งจะท่ามากทำห่าอะไร ไอ้ตุลลุกขึ้นยืนแล้วเดินเซๆ เหมือนจะออกจากห้องไป กูร้องเรียกมัน มันก็ไม่หันกลับ กูเลยลุกขึ้นถอนควยออกจากปากไอ้เดือนที่ดูดควยกูอย่างสบายอารมณ์อยู่ แล้วกูก็เดินไปขวางหน้ามัน
"เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย" ความเมาบวกความหงุดหงิดที่อะไรไม่เป็นอย่างใจ ทำให้กูตะคอกใส่หน้าไอ้ตุลที่แดงก่ำเพราะความเมา ไอ้ตุลจ้องหน้ากู แต่มันคงไม่อยากมีเรื่อง มันเลยยอมถอยกลับไปนั่งที่เดิม แต่กูเสือกอ่านเกมไม่ออก เดินทะเร่อทะร่าควยโด่เข้าไปหามัน แถมยังเอาควยทิ่มพรวดใส่หน้าไอ้ตุลไปด้วย
"ไอ้เหี้ยต้น ไอ้สัด" ไอ้ตุลร้องด่ากูพลางเอาหน้าหลบควยกู กูไม่ยอมแพ้ โถมทั้งตัวใส่ไอ้ตุล กะว่าไซร้สักทีสองทีแม่งคงเคลิ้มเดี๋ยวได้สนุกกะควยกูแน่ๆ ที่ไหนได้ ไอ้เดือนกระชากคอกูออก แล้วผลักอกกูออกห่าง กูยังไม่รู้ตัวว่าไอ้ห่าตุลมันไม่เล่นด้วย ยังหน้าด้านจับหัวมันเข้าหาควยกูอีก ไอ้ตุลมันขืนตัวไว้ แล้วเอาหมัดแน่นๆ ก็กระแทกเข้าหน้าท้องกูอย่างจัง เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบตัวกู ก่อนที่อีกหมัดกำลังจะตรงเข้าหน้ากู กูหลบวูบแล้วสวนไปโดยสัญชาตญาณ ลืมไปว่ามือไอ้ข้างที่สวนไปน่ะ เป็นมือข้างที่เจ็บของกูซะด้วยสิ
"โอ๊ยยย" ไม่ใช่เสียงใคร เสียงกูนั่นแหละ จังหวะที่กูเหวี่ยงหมัดส่วนไปโดนหน้าไอ้ตุล ข้อมือที่เจ็บของกูเหมือนมีใครเอาอะไรมาฟาด เพราะมันชาไปทั้งมือ กูลงไปนอนดิ้นกุมมือตัวเองไว้ ไอ้ต้าเป็นคนแรกที่เข้ามาถึงกู "ต้นเป็นไรป่าว" เสียงไอ้ต้าร้องตกใจ ส่วนไอ้ตุลตอนนี้ถูกแยกตัวไปโดยเคนตะกับคาชู ไอ้ต้าโอบตัวกูไว้พยายามดูข้อมือกูที่ตอนนี้บวมแดงอย่างเห็นได้ชัด กูยังเจ็บอยู่ ร้องโอดโอยไม่ขาดปาก
"เดือน มึงเอารถออก ไปโรงพยาบาลด่วนเลย" ไอ้ต้าร้องบอกพลางพยุงตัวกูให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะจับกูใส่กางเกง ควยกูตอนนี้หดไม่สามารถอวดชาวบ้านได้แล้ว ก็แม่งเจ็บฉิบหายเลยนี่หว่า ไอ้เดือนวิ่งนำลงไปก่อน กูกับไอ้ต้าตามลงไป ไอ้อาร์ตก็จะตามไปด้วย แต่ไอ้ต้าบอกให้มันอยู่เป็นเพื่อนเคนตะกับคาชูที่นี่ ส่วนไอ้ตุลดูหน้ามันจะตกใจไม่น้อยที่มันทำให้กูเจ็บขนาดนี้
กูนั่งซบไอ้ต้าไปตลอดทางจนถึงโรงพยาบาล แม่งหายเมาเป็นปลิดทิ้งเลย พอไปถึงโรงพยาบาลหมอจับกูเอ็กซเรย์ข้อมือทันที สุดท้าย เส้นเอ็นที่มันจวนเจียนจะขาดมาตั้งแต่รถคว่ำคราวนั้น ตอนนี้มันขาดสมใจแล้ว แสรดดด แล้วกูจะพิการไหมเนี่ย แค่มีสามขาอย่างทุกวันนี้ก็ลำบากพอแล้วนะเว้ยยย แล้วถ้าเอ็นกูขาดเนี่ย ตอนเยี่ยวกูจะถือควยกูด้วยมือข้างเดียวไหวเหรอวะ โห่ยยยย คำถามเต็มหัวเลยกู
หมอจับกูขึ้นเขียง ผ่าตัดข้อมือกูทันที สรุปคืนนั้นกูก็ต้องนอนโรงพยาบาล ไอ้ที่คิดว่าจะได้สนุกน่ะอดหมดเลย พ่อกับพี่โตมาเยี่ยมกูแต่เช้า พอสายๆพวกไอ้อาร์ตก็แห่ตามมา โดยมีไอ้ตุลที่เดินหน้าซีดมาด้วย กูมองหน้าไอ้ตุลเห็นมันทำท่าสำนึกผิด กูก็ไม่ติดใจ จริงๆกูก็ไม่ได้โกรธมันหรอก เพราะถึงยังไงข้อมือกูก็โดนผ่าอยู่ดี อีกอย่างกูเองก็พยายามดึงมันมาทำในสิ่งที่มันไม่อยากทำด้วย ตอนหลังได้คุยกับมัน มันก็ยอมรับแหละว่าจริงๆไมันก็มีอารมณ์เหมือนกัน แต่มันเป็นประเภทถ้าจะเย็ดกับใคร มันต้องรักคนนั้นด้วย แล้วมันก็ไม่ได้รักกู มันก็ทำใจไม่ได้ที่กูทำกับมันแบบนั้น
กูอยู่โรงพยาบาลอีกสองสามวันก็กลับบ้านได้ คราวนี้ข้อมือกูห้ามใช้งานจริงจังเลย อย่างน้อยเดือนนึง เดือดร้อนไอ้ต้าที่ต้องคอยปรนนิบัตพัดวีทำหน้าที่เป็นผัวที่ดีตลอดเวลาที่กูเจ็บ เรื่องข้อมือกูเจ็บไปรู้ถึงหูพี่ป้องจนได้ แกมาหากูที่บ้านในวันนึง ก่อนจะด่ากูชุดใหญ่เรื่องที่กูทำให้ตัวเองขาดโอกาสที่จะก้าวหน้าในการเป็นนักบาส แกบ่นเสียดายความสามารถกูจนกูเริ่มจิตตก แต่สุดท้ายแกก็บอกว่าถ้ากูหายแล้วให้กลับไปลองซ้อมดู เผื่อจะกลับมาเล่นบาสได้เหมือนเดิม
สองอาทิตย์ถัดมา กูกับไอ้ต้าไปส่งเคนตะกับคาชูกลับญี่ปุ่น ส่วนเรื่องไอ้ตุลกูตัดสินใจว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวตามคำแนะนำของไอ้ต้า เคนตะกับคาชูกอดกูกับไอ้ต้าแน่นก่อนขึ้นเครื่องพร้อมๆกับคำขอบคุณที่มันบอกว่าการที่มันได้รู้จักพวกกู เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของพวกมัน พอส่งไอ้สองยุ่นกลับญี่ปุ่นไปแล้ว กูกับไอ้ต้าก็กลับมาใช้ชีวิตตามปรกติที่บ้าน กูอ่ะหายซ่าส์ไปเยอะ เพราะข้อมือเป็นอุปสรรค เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเปิดเทอม แผลกูหายสนิทดีแล้ว ข้อมือขยับได้คล่องขึ้น แต่ไม่เหมือนตอนก่อนที่เอ็นจะขาด หมอบอกให้ทำกายภาพบำบัดสักระยะเพื่อให้เส้นเอ็นคลายตัว กูเลยต้องใช้ข้อมือช่วยชักว่าวให้ไอ้ต้าก่อนจบด้วยการยกขาเช่นเคย
กูเปิดเทอมปีสามไปได้สักสองอาทิตย์ก็เริ่มกลับมาซ้อม ช่วงแรกพี่ป้องให้กูลองวอร์มเบาๆก่อน ยังไม่ให้ซ้อมกับทีม ไอ้ห่าฟ้าก็ยังมีเรื่องมาปรึกษากูไม่ขาด โดยเฉพาะเรื่องมันกับฝน ส่วนไอ้ต้าอ่ะจริงๆมันควรจะเรียนจบแล้ว อย่าลืมนะว่าไอ้ต้ามันเรียนก่อนกูปีนึง แล้วกูก็ซิ่วไปปีนึง แต่ไอ้ต้าเองมันเป็นคนเรียนสบายๆ เลยเหลือวิชาให้เก็บไว้เรียนปีห้า เป็นปู่มหาลัยได้อีก แต่มันเก็บอีกแค่ไม่กี่ตัวมันก็จบแล้ว มันเลยมีเวลามาดูแลกูมากขึ้น
ข้อมือกูอาการดีขึ้นเรื่อยๆ อาการเจ็บไม่มีแล้ว จะมีแค่ตึงหรือขัดๆบ้างเวลาขยับผิดท่า กูเริ่มซ้อมหนักๆบ้างได้แล้ว ไอ้ต้าก็มานั่งเฝ้ากูซ้อมเกือบทุกวัน จนถึงกลางเทอมกูก็กลับมาฟิตเกือบร้อยเปอร์เซนต์ พร้อมๆกับพี่ป้องบอกข่าวที่ทำให้กูตื่นเต้นเกือบนอนไม่หลับ คือเพื่อนแกที่เป็นทีมโค้ชของทีมชาติ จะมาดูพวกเรา เพราะต้องการหาคนไปเสริมในทีม พี่ป้องแกบอกกูตรงๆเลยว่าแกหวังไว้กับกูค่อนข้างมาก ยิ่งพักหลังกูคืนฟอร์มเก่งเหมือนเดิมแกก็ยิ่งมั่นใจว่ากูทำได้
ไอ้ต้าเองก็รู้ว่ากูตั้งความหวังไว้กับเรื่องนี้มากเช่นกัน เพราะเป็นความฝันของกูมานานแล้ว ข้อมือที่บาดเจ็บตอนนี้คงไม่เป็นอุปสรรคของกูแล้ว อาการเจ็บแทบไม่เกิดขึ้นอีกเลย แล้วกูยิ่งซ้อมกูก็ยิ่งมั่นใจ จนถึงคืนก่อนหน้าที่พี่เค้าจะมาดูตัว กูกับไอ้ต้ากำลังนอนอยู่บนเตียง มันก็หันมาหากู แล้วกอดกูไว้ในอ้อมแขน
"ต้นทำให้เต็มที่นะ พี่รู้ว่าต้นทำได้" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ กูหันไปมองหน้ามัน แล้วยกแขนขึ้นมาส่องกับแสงไฟหัวเตียง รอยแผลผ่าตัดที่ตอนนี้หายสนิทแล้วเห็นเป็นรอยยาว ไอ้ต้ายกมือขึ้นมาลูบไปที่รอยนั้นเบาๆ กูหันไปยิ้มให้มัน "ไม่ต้องห่วงพี่ต้า ต้นจะไม่ทำให้พี่ต้าผิดหวัง" กูพูดยิ้มๆ ในใจกูก็หวั่นเหมือนกันแหละ ถึงกูจะมั่นใจในความสามารถของตัวเองมากพอสมควร แต่การจะทำอะไรให้สำเร็จมันก็มักจะมีอุปสรรคอยู่เสมอแหละ กูเข้าใจจุดนั้นดี แต่ที่แน่ๆ อุปสรรคถ้าเกิดจากสิ่งที่กูควบคุมไม่ได้ ก็ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเวรตามกรรม
"พี่เชื่อนะว่าต้นจะต้องทำได้" ไอ้ต้าพูดให้กำลังใจกูอีก สองมือที่โอบกอดกูแน่น ดีกว่ากำลังใจจากที่ไหนๆในโลก ชีวิตกูทุกวันนี้มีความสุขมากกว่าที่กูคิดไว้ แต่กูยังขาดความสำเร็จที่จะทำให้กูเกิดความภูมิใจ ถ้าในวันพรุ่งนี้กูทำได้ กูจะได้มีทั้งความสุขและความสำเร็จในชีวิต ซึ่งนั่นเท่ากับกูไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะ กูหันไปหอมแก้มไอ้ต้าเบาๆ ก่อนจะซุกหน้าเข้าหน้าอกอุ่นๆของไอ้ต้ามัน เสียงหัวใจไอ้ต้าดังทุ้มๆอยู่ข้างหู
"ไม่ต้องห่วงครับ ต้นจะไม่ทำให้พี่ต้าผิดหวัง"
"เอางี้ มึงไม่ต้องคิดห่าอะไรมาก แดกเหล้ากัน กูรับรองว่าตื่นมามึงจะหายเศร้าเป็นปลิดทิ้ง" กูคุยข่มกะโชว์ศักยภาพเต็มที่ ไอ้พวกคิดมากอย่างเนี้ยเจอควยกูเข้าไปรับรองหายคิดกันเป็นปลิดทิ้งแน่ๆ แต่ไอ้ห่าตุลมันดูเหมือนคนคิดมากกว่าที่กูเคยคิดไว้นะเว้ย หน้าตามันบ่งบอกว่ายังโกรธกูอยู่ที่กูหลอกมันมา แถมตอนที่กูรินเหล้าให้แม่งมัน มันยังจ้องหน้ากูยังกะจะแดกซะงั้น เดี๋ยวกูให้แดกควยกูแล้วกัน จะได้สมใจอยาก
บรรยากาศค่อยๆผ่อนคลายลงเรื่อย หลังจากที่เหล้าเข้าปากกันไปบ้างแล้ว เงี้ยแหละวะวัยรุ่น พอคิดอะไรไม่ออกก็แดกเหล้า มันไม่ได้ช่วยอะไรมากก็จริง แต่สักชั่วโมงสองชัาวโมงที่ทำให้เราไม่ต้องคิดเรื่องที่เป็นทุกข์อยู่มันก็คงดีบ้างแหละวะ เวลาผ่านไปร่วมสามชั่วโมง กูก็เริ่มอ้อแอ้แล้วเพราะใครๆก็ดูเหมือนจะอยากชนแก้วกะกู ถึงไอ้ต้าจะช่วยกูไปหลายทีก็เหอะ แม่งก็อ้อแอ้ไม่ต่างกะกูหรอก แม่งสงสัยคืนนี้จะเหลือแรงไว้เย็ดกันป่าววะเนี่ย ไม่ได้การล่ะ ไอ้ต้นต้องรีบเปิดเกม
กูเริ่มเลื้อยหาไอ้ต้า เอาแขนสองข้างโอบมันไว้ กูู้อยู่แล้วล่ะว่าถ้าคู่กูกับไอ้ต้าเริ่มเปิดก่อนเมื่อไหร่ คู่อื่นๆอ่ะตามมาไม่ยาก เผลอๆไอ้ตุลกันไอ้เดือนอาจจะสปาร์คกันก็ตอนนี้แหละ ไอ้ต้าเห็นกูเริ่มเลื้อย มันก็ทำตัวเป็นเจ้าของรูที่ดี ปล่อยให้งูน้อยอย่างกูเลื้อยตามใจชอบ กูเอาหน้าซุกเข้าซอกคอไอ้ต้าแล้วพ่นลมหายใจใส่ ไอ้ต้าตอบสนองกลับด้วยการโอบตัวกูไหว้แล้วพลิกตัวกูให้มานั่งบนตักมัน จากนั้นมันกูเปิดเสื้อกูแล้วดูดหัวนมจนกูขนลุกไปทั้งตัว กูเหล่ไปมองทางไอ้ตุลมันก็กำลังตาเยิ้มจ้องกูกับไอ้ต้าอยู่ เอาวะ เริ่มเข้าทางกูแล้ว ถึงมันจะดูเมาไม่แพ้กู แต่ไอ้ความเงี่ยนเนี่ยมันคงไม่หายไปไหนหรอก
กูปล่อยให้ไอ้ต้าดูดนมไป ปากก็เริ่มครางเพราะเสียวหัวนม เคนตะกับคาชูก็เริ่มจับคู่กันแล้ว ส่วนไอ้อารืตกะไอ้พีดอ่ะนำไปแล้ว ตอนนี้มันกำลังแลกจูบกันเมามัน เหลือแต่ไอ้เดือนที่กำลังนั่งหน้าเขิน ถัดมาก็ไอ้ตุลที่ยังมองพวกกูอยู่ "ไอ้ตุล มึงมานี่มา" กูกวักมือเรียกไอ้ตุลที่นั่งมองอยู่นานแล้ว แต่ไอ้ตุลส่ายหน้า ทำหน้าเหมือนคนกำลังพะอืดพะอม แม่งสงสัยเมามากแล้วอยากอ้วกแหงๆ กูปล่อยให้ไอ้ตุลนั่งอย่างงั้นไปก่อน กวักมือเรียกไอ้เดือนมาร่วมวงแทน
ไอ้เดือนรีบผุดลุกมานั่งหน้ากูแล้วคว้าควยกูไว้ในมือทั้งที่ยังอยู่ในกางเกง ต้องบอกมั้ยว่าควยกูแข็งป่าว กูปล่อยให้ไอ้เดือนเล่นกับควยกูตามใจชอบ ส่วนกูก็คว้าควยไอ้ต้าคลึงเล่นเหมือนกัน ไอ้เดือนปลดกางเกงกูลงมาแล้ว กูเลยแอ่นควยให้ความยาวที่กูมีผงาดโชว์ต่อหน้าไอ้ตุลที่ตาโตทันทีที่เห็นควยกู แต่มันก็ยังใจแข็งไม่มานั่งร่วมวง แถมที่กูสังเกตเห็นคือมันไม่ยอมมองคู่เคนตะกับคาชูที่อยู่ข้างๆมันเลย แม่งคงเจ็บในใจน่าดู ไอ้ห่าเอ้ย ก็ไม่หัดตัดใจสักทีนี่หว่า
กูปล่อยให้ไอ้เดือนดูดควยกูตามใจชอบ ส่วนกูก็จับควยไอ้ต้าถอกเบาๆ ไอ้ตุลยังนั่งหนีบควยมองพวกกูอยู่ กูกวักมือเรียกมันอีกครั้ง แต่มันส่ายหน้าแล้วก้มหน้าลงต่ำ ไอ้ห่าเอ้ย กูชักเริ่มหงุดหงิด ไอ้เคนตะกับคาชูมันก็เริ่มพลิกกลับหัวกลับหางเล่นหกเก้ากันแล้ว ไอ้อาร์ตกะไอ้พีดก็ดูดควยกันเสียงจ๊วบจ๊าบดังลั่น ไอ้ห่าตุลแม่งไม่เงี่ยนบ้างรึไงวะเนี่ย
"ไอ้ตุล มึงมาสนุกกันกะพวกกู‑เหอะ" กูร้องเรียกมันอีกครั้ง ไอ้ตุลส่ายหน้า แล้วขยับตัวเหมือนจะลุกออกไป กูแอบเห็นนะเว้ยว่าเป้าแม่งตุงอยู่ แม่งใครเห็นพวกกูแล้วไม่เงี่ยนก็ไปบวชเหอะ ไอ้ห่าตุลแม่งจะท่ามากทำห่าอะไร ไอ้ตุลลุกขึ้นยืนแล้วเดินเซๆ เหมือนจะออกจากห้องไป กูร้องเรียกมัน มันก็ไม่หันกลับ กูเลยลุกขึ้นถอนควยออกจากปากไอ้เดือนที่ดูดควยกูอย่างสบายอารมณ์อยู่ แล้วกูก็เดินไปขวางหน้ามัน
"เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย" ความเมาบวกความหงุดหงิดที่อะไรไม่เป็นอย่างใจ ทำให้กูตะคอกใส่หน้าไอ้ตุลที่แดงก่ำเพราะความเมา ไอ้ตุลจ้องหน้ากู แต่มันคงไม่อยากมีเรื่อง มันเลยยอมถอยกลับไปนั่งที่เดิม แต่กูเสือกอ่านเกมไม่ออก เดินทะเร่อทะร่าควยโด่เข้าไปหามัน แถมยังเอาควยทิ่มพรวดใส่หน้าไอ้ตุลไปด้วย
"ไอ้เหี้ยต้น ไอ้สัด" ไอ้ตุลร้องด่ากูพลางเอาหน้าหลบควยกู กูไม่ยอมแพ้ โถมทั้งตัวใส่ไอ้ตุล กะว่าไซร้สักทีสองทีแม่งคงเคลิ้มเดี๋ยวได้สนุกกะควยกูแน่ๆ ที่ไหนได้ ไอ้เดือนกระชากคอกูออก แล้วผลักอกกูออกห่าง กูยังไม่รู้ตัวว่าไอ้ห่าตุลมันไม่เล่นด้วย ยังหน้าด้านจับหัวมันเข้าหาควยกูอีก ไอ้ตุลมันขืนตัวไว้ แล้วเอาหมัดแน่นๆ ก็กระแทกเข้าหน้าท้องกูอย่างจัง เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบตัวกู ก่อนที่อีกหมัดกำลังจะตรงเข้าหน้ากู กูหลบวูบแล้วสวนไปโดยสัญชาตญาณ ลืมไปว่ามือไอ้ข้างที่สวนไปน่ะ เป็นมือข้างที่เจ็บของกูซะด้วยสิ
"โอ๊ยยย" ไม่ใช่เสียงใคร เสียงกูนั่นแหละ จังหวะที่กูเหวี่ยงหมัดส่วนไปโดนหน้าไอ้ตุล ข้อมือที่เจ็บของกูเหมือนมีใครเอาอะไรมาฟาด เพราะมันชาไปทั้งมือ กูลงไปนอนดิ้นกุมมือตัวเองไว้ ไอ้ต้าเป็นคนแรกที่เข้ามาถึงกู "ต้นเป็นไรป่าว" เสียงไอ้ต้าร้องตกใจ ส่วนไอ้ตุลตอนนี้ถูกแยกตัวไปโดยเคนตะกับคาชู ไอ้ต้าโอบตัวกูไว้พยายามดูข้อมือกูที่ตอนนี้บวมแดงอย่างเห็นได้ชัด กูยังเจ็บอยู่ ร้องโอดโอยไม่ขาดปาก
"เดือน มึงเอารถออก ไปโรงพยาบาลด่วนเลย" ไอ้ต้าร้องบอกพลางพยุงตัวกูให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะจับกูใส่กางเกง ควยกูตอนนี้หดไม่สามารถอวดชาวบ้านได้แล้ว ก็แม่งเจ็บฉิบหายเลยนี่หว่า ไอ้เดือนวิ่งนำลงไปก่อน กูกับไอ้ต้าตามลงไป ไอ้อาร์ตก็จะตามไปด้วย แต่ไอ้ต้าบอกให้มันอยู่เป็นเพื่อนเคนตะกับคาชูที่นี่ ส่วนไอ้ตุลดูหน้ามันจะตกใจไม่น้อยที่มันทำให้กูเจ็บขนาดนี้
กูนั่งซบไอ้ต้าไปตลอดทางจนถึงโรงพยาบาล แม่งหายเมาเป็นปลิดทิ้งเลย พอไปถึงโรงพยาบาลหมอจับกูเอ็กซเรย์ข้อมือทันที สุดท้าย เส้นเอ็นที่มันจวนเจียนจะขาดมาตั้งแต่รถคว่ำคราวนั้น ตอนนี้มันขาดสมใจแล้ว แสรดดด แล้วกูจะพิการไหมเนี่ย แค่มีสามขาอย่างทุกวันนี้ก็ลำบากพอแล้วนะเว้ยยย แล้วถ้าเอ็นกูขาดเนี่ย ตอนเยี่ยวกูจะถือควยกูด้วยมือข้างเดียวไหวเหรอวะ โห่ยยยย คำถามเต็มหัวเลยกู
หมอจับกูขึ้นเขียง ผ่าตัดข้อมือกูทันที สรุปคืนนั้นกูก็ต้องนอนโรงพยาบาล ไอ้ที่คิดว่าจะได้สนุกน่ะอดหมดเลย พ่อกับพี่โตมาเยี่ยมกูแต่เช้า พอสายๆพวกไอ้อาร์ตก็แห่ตามมา โดยมีไอ้ตุลที่เดินหน้าซีดมาด้วย กูมองหน้าไอ้ตุลเห็นมันทำท่าสำนึกผิด กูก็ไม่ติดใจ จริงๆกูก็ไม่ได้โกรธมันหรอก เพราะถึงยังไงข้อมือกูก็โดนผ่าอยู่ดี อีกอย่างกูเองก็พยายามดึงมันมาทำในสิ่งที่มันไม่อยากทำด้วย ตอนหลังได้คุยกับมัน มันก็ยอมรับแหละว่าจริงๆไมันก็มีอารมณ์เหมือนกัน แต่มันเป็นประเภทถ้าจะเย็ดกับใคร มันต้องรักคนนั้นด้วย แล้วมันก็ไม่ได้รักกู มันก็ทำใจไม่ได้ที่กูทำกับมันแบบนั้น
กูอยู่โรงพยาบาลอีกสองสามวันก็กลับบ้านได้ คราวนี้ข้อมือกูห้ามใช้งานจริงจังเลย อย่างน้อยเดือนนึง เดือดร้อนไอ้ต้าที่ต้องคอยปรนนิบัตพัดวีทำหน้าที่เป็นผัวที่ดีตลอดเวลาที่กูเจ็บ เรื่องข้อมือกูเจ็บไปรู้ถึงหูพี่ป้องจนได้ แกมาหากูที่บ้านในวันนึง ก่อนจะด่ากูชุดใหญ่เรื่องที่กูทำให้ตัวเองขาดโอกาสที่จะก้าวหน้าในการเป็นนักบาส แกบ่นเสียดายความสามารถกูจนกูเริ่มจิตตก แต่สุดท้ายแกก็บอกว่าถ้ากูหายแล้วให้กลับไปลองซ้อมดู เผื่อจะกลับมาเล่นบาสได้เหมือนเดิม
สองอาทิตย์ถัดมา กูกับไอ้ต้าไปส่งเคนตะกับคาชูกลับญี่ปุ่น ส่วนเรื่องไอ้ตุลกูตัดสินใจว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวตามคำแนะนำของไอ้ต้า เคนตะกับคาชูกอดกูกับไอ้ต้าแน่นก่อนขึ้นเครื่องพร้อมๆกับคำขอบคุณที่มันบอกว่าการที่มันได้รู้จักพวกกู เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของพวกมัน พอส่งไอ้สองยุ่นกลับญี่ปุ่นไปแล้ว กูกับไอ้ต้าก็กลับมาใช้ชีวิตตามปรกติที่บ้าน กูอ่ะหายซ่าส์ไปเยอะ เพราะข้อมือเป็นอุปสรรค เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเปิดเทอม แผลกูหายสนิทดีแล้ว ข้อมือขยับได้คล่องขึ้น แต่ไม่เหมือนตอนก่อนที่เอ็นจะขาด หมอบอกให้ทำกายภาพบำบัดสักระยะเพื่อให้เส้นเอ็นคลายตัว กูเลยต้องใช้ข้อมือช่วยชักว่าวให้ไอ้ต้าก่อนจบด้วยการยกขาเช่นเคย
กูเปิดเทอมปีสามไปได้สักสองอาทิตย์ก็เริ่มกลับมาซ้อม ช่วงแรกพี่ป้องให้กูลองวอร์มเบาๆก่อน ยังไม่ให้ซ้อมกับทีม ไอ้ห่าฟ้าก็ยังมีเรื่องมาปรึกษากูไม่ขาด โดยเฉพาะเรื่องมันกับฝน ส่วนไอ้ต้าอ่ะจริงๆมันควรจะเรียนจบแล้ว อย่าลืมนะว่าไอ้ต้ามันเรียนก่อนกูปีนึง แล้วกูก็ซิ่วไปปีนึง แต่ไอ้ต้าเองมันเป็นคนเรียนสบายๆ เลยเหลือวิชาให้เก็บไว้เรียนปีห้า เป็นปู่มหาลัยได้อีก แต่มันเก็บอีกแค่ไม่กี่ตัวมันก็จบแล้ว มันเลยมีเวลามาดูแลกูมากขึ้น
ข้อมือกูอาการดีขึ้นเรื่อยๆ อาการเจ็บไม่มีแล้ว จะมีแค่ตึงหรือขัดๆบ้างเวลาขยับผิดท่า กูเริ่มซ้อมหนักๆบ้างได้แล้ว ไอ้ต้าก็มานั่งเฝ้ากูซ้อมเกือบทุกวัน จนถึงกลางเทอมกูก็กลับมาฟิตเกือบร้อยเปอร์เซนต์ พร้อมๆกับพี่ป้องบอกข่าวที่ทำให้กูตื่นเต้นเกือบนอนไม่หลับ คือเพื่อนแกที่เป็นทีมโค้ชของทีมชาติ จะมาดูพวกเรา เพราะต้องการหาคนไปเสริมในทีม พี่ป้องแกบอกกูตรงๆเลยว่าแกหวังไว้กับกูค่อนข้างมาก ยิ่งพักหลังกูคืนฟอร์มเก่งเหมือนเดิมแกก็ยิ่งมั่นใจว่ากูทำได้
ไอ้ต้าเองก็รู้ว่ากูตั้งความหวังไว้กับเรื่องนี้มากเช่นกัน เพราะเป็นความฝันของกูมานานแล้ว ข้อมือที่บาดเจ็บตอนนี้คงไม่เป็นอุปสรรคของกูแล้ว อาการเจ็บแทบไม่เกิดขึ้นอีกเลย แล้วกูยิ่งซ้อมกูก็ยิ่งมั่นใจ จนถึงคืนก่อนหน้าที่พี่เค้าจะมาดูตัว กูกับไอ้ต้ากำลังนอนอยู่บนเตียง มันก็หันมาหากู แล้วกอดกูไว้ในอ้อมแขน
"ต้นทำให้เต็มที่นะ พี่รู้ว่าต้นทำได้" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ กูหันไปมองหน้ามัน แล้วยกแขนขึ้นมาส่องกับแสงไฟหัวเตียง รอยแผลผ่าตัดที่ตอนนี้หายสนิทแล้วเห็นเป็นรอยยาว ไอ้ต้ายกมือขึ้นมาลูบไปที่รอยนั้นเบาๆ กูหันไปยิ้มให้มัน "ไม่ต้องห่วงพี่ต้า ต้นจะไม่ทำให้พี่ต้าผิดหวัง" กูพูดยิ้มๆ ในใจกูก็หวั่นเหมือนกันแหละ ถึงกูจะมั่นใจในความสามารถของตัวเองมากพอสมควร แต่การจะทำอะไรให้สำเร็จมันก็มักจะมีอุปสรรคอยู่เสมอแหละ กูเข้าใจจุดนั้นดี แต่ที่แน่ๆ อุปสรรคถ้าเกิดจากสิ่งที่กูควบคุมไม่ได้ ก็ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเวรตามกรรม
"พี่เชื่อนะว่าต้นจะต้องทำได้" ไอ้ต้าพูดให้กำลังใจกูอีก สองมือที่โอบกอดกูแน่น ดีกว่ากำลังใจจากที่ไหนๆในโลก ชีวิตกูทุกวันนี้มีความสุขมากกว่าที่กูคิดไว้ แต่กูยังขาดความสำเร็จที่จะทำให้กูเกิดความภูมิใจ ถ้าในวันพรุ่งนี้กูทำได้ กูจะได้มีทั้งความสุขและความสำเร็จในชีวิต ซึ่งนั่นเท่ากับกูไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะ กูหันไปหอมแก้มไอ้ต้าเบาๆ ก่อนจะซุกหน้าเข้าหน้าอกอุ่นๆของไอ้ต้ามัน เสียงหัวใจไอ้ต้าดังทุ้มๆอยู่ข้างหู
"ไม่ต้องห่วงครับ ต้นจะไม่ทำให้พี่ต้าผิดหวัง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น